Η συνάντηση / the meeting

Δ Υ Ο (2)

Δεύτερο πάρτ~

"Ε.. Γεια! Zayn!" Μου λέει

"Ναι γειά σου και εσένα" ίσα που προλαβαίνω να πώ. Φίλε μου κάνε μια κίνηση με ήχο να καταλάβω οτι είσαι εδώ. Μπορώ να πώ οτι τρόμαξα λίγο..

"Λοιπόν, η κόρη της Ελπίδας έτσι;"με ρωτάει και κάθετε δίπλα μου στην κούνια. Αυτό μου θυμίζει..

~|F L A S H B A C K |~

Είμαι σίγουρη τώρα είναι η ώρα. Πρέπει να του πω τι αισθάνομαι. Αλλιώς δεν κάνουμε δουλειά. Του χρόνου θα πάω λύκειο.. Δεν θα είναι εδώ μάλλον. Αν δεν του πω τι αισθάνομαι το πιθανότερο ειναι να μην τον ξαναδώ ποτέ.. Ενώ αν του το πω ίσως.. Δεν ξέρω. Λοιπόν είναι μόνος του. Παμε.

"Εμ, γειά σου Δημήτρη" λέω. Ελπίζω να μην ακούγομαι όσο αγχωμένη είμαι

"Γειά σου Άμι! Τι κάνεις; Είσαι καλά;" Με ρωτάει με εκείνο το υπέροχο χαμόγελο.

Έχω κάτσει δίπλα του σε μια κούνια στο πάρκο. Τελευταίος περίπατος για το γυμνάσιο

"Καλά είμαι..Βασικά Δημήτρη θα ήθελα να σου μιλήσω για κάτι.." Θεέ μου σχεδόν το είπα

"Φυσικά" σταμάτα να χαμογελάς. Σταμάτα να είσαι υπέροχος.

"Εδώ και δύο χρόνια, είμαι ερωτευμένη μαζί σου.. Και βασικά είσαι υπέροχος αλήθεια. Και.. δεν ξέρω απλά ηθελα να το ξέρεις και μου την σπάει που δεν θα σε ξαναδώ.."τελείωνω. Το είπα

ΤΟ ΕΙΠΑ!

"Όλα τα παιδιά της τρίτης γυμνασίου να συγκεντρωθούν εδώ! Φεύγουμε σε ένα λεπτό!" Ακούγετε η φωνή της σκύλας διευθύντριας. Πάντα την μισούσα και τώρα την μισώ λίγο παραπάνω. Μέχρι να γυρίσω να τον δώ είχε φύγει. Δεν μιλήσαμε ποτέ ξανα. Να πάρει η ευχή. Δεν τον ξαναείδα ποτέ. Μόνο σε φωτογραφίες στο Facebook.

~| Τ Ε Λ Ο Σ   F L A S H B A C K|~

"Εμ.. Χαλλόου.. ζείς;" Ακούω να λέει ο.. Ο.. Ζαχαρίας

"Συγνώμη αφαιρέθηκα" απαντάω. Και καλύτερα που θυμήθηκα. Θυμάμαι πάντα την υπόσχεση στον εαυτό μου. Δεν θα ξανα ερωτευτώ μέχρι να είμαι έτοιμη.

"Είναι εντάξει.. Το όνομα σου;" Με ρωτάει με ένα λίγο περίεργο αλλά ζεστό χαμόγελο

"Άμι" απαντάω μονολεκτικά. Μου τον θυμίζει το_τόσο.

"Ωραίο όνομα! Τελικά εσύ είσαι η κόρη της Ελπίδας ε;" Σταματά να χαμογελάς.

"Ναι εγώ είμαι."  Γιατί απαντάω έτσι σήμερα;