FALSE ALARM !

Shocking revelation

CHAPTER 22

sa right side si Harvey saka si Jhelle

JHELLE’S POV

                One month na din ang nakakalipas simula nung magbreak kami ni Vince. At kung tatanungin nyo kung ano ang bago. Hmmm ang bago? Binili ako ni mommy ng bagong shoes, bagong bag, bagong damit sinama nya kasi akong magshoping. Nagtataka  kasi sya kung bakit daw lagi lang ako sa kwarto ko. Hanggang nagyon kasi wala pa din silang alam..

Wala naman kasing bago kasi hanggang ngayon di pa din ako maka-move on. Hanggang nagyon masakit pa din para sakin yung break up namin. At hanggang ngayon wala pa din akong makitang dahilan kung bakit nya ako iniwan.

                Siguro nga parang exam lang ito. Yun nga lang essay writing yung iniwan nyang type of exam para sakin. At ang masama nun wala akong alam. Di naman kasi sya nagbigay ng scope adeh sana nakapagreview ako.

                Tinatamad akong pumasok ngayon kaya nga eto ako ngayon sa may fountain. Sira ulo din ako weh.  Alam ko namang pwede akong maiyak pag dito ako tumambay pero pinili ko pa din d ito. Walang pakielamann. Kanya-kanyang trip lang yan at sa pag iyak ko lang nagagawang ilabas yung pain. Di ako tulad ng iba na ibubuhos ang pain sa pagkain ng icecream. Di kaya ako mahilig dun.

                At aaminin ko pati pagaaral ko napapabayaan ko na madalas na din kasi akong absent. Sa tingin ko kasi mas okay na di yun kesa naman pumapasok nga ko pero lumilipad naman yung isip ko. Diba sossy may pakpak yung isip ko. Hiramin ko nga minsan para naman makalipad din ako. Joke lang, pasensya na corny yung  joke ko gusto ko kasing sumaya kahit konti. Wala bang kikiliti sakin?

Kasi naman ayoko namang maging distraction sa klase. Diba productive naman yung reason ko?

                Di ko namamalayan na umiiyak na naman pala ako. Naramdaman ko na lang na may nag-abot sakin ng panyo. Ako namang si tanga inabot na lang basta yung panyo na di tinitignan kung sino mang hinayupak yung nag-abot sakin ng panyo. Di ko na naiisp na baka may sakit yun.

                Huli na nung maisip ko yun nagamit ko na. Mahahawa na ko. Napakasaklap!

                “Di ka na naman pumasok?” tanong nung lalaking nag-abot sakin ng panyo.

Medyo nabosesan ko kaya dahan dahan kong inangat yung tingin ko.

I bit my lower lips nung mapagtanto ko kung sino sya.

Yung bestfriend ko lang naman.

Napayuko lang ako. Nahihiya kasi ako sa mga pinag-gagawa ko nahuli pa nya ako.

                “Pang ilang basent mo na ito?” tanong nya tapos umupo sa tabi ko.

                ‘Di ko alam” sagot ko naman.

                “Gusto mo bang bumagsak?” tanong nya ulit

                “Bakit ibabagsak ba ako ng pag absent ko lang?”sagot ko naman

                “Maybe yes. Importante sa college yung attendance” sermon nya sakin.

                “Best bakit kasi ganun. Ang hirap tanggapin. It’s been a month na simula nung maghiwalay kami pero bakit ganun pa din kasakit, bakit di man lang mabawasan kahit konti?

                Naramdaman ko na lang ng ipatong nya yung ulo ko sa balikat nya at hinawakan ako sa likod. Ngayon ko nararamdaman yung pagcomfort sakin ng bestfriend ko.