Baş Belası

Bölüm 3

Alnımda hissettiğim bir sıcaklıkla yavaşça gözlerimi açtım. Ama gozlerim uyumam için bana emir veriyordu. Hafifçe kıpırdanarak gözlerimi açtım. Dayım gülümseyerek bana bakıyordu.

"Günaydın uykucum."

"Günaydın dayım."

Elimi tutarak yatakta oturmamı sağladı. Önüme gelen saçlarımı arkama atıp dayımın gözlerinin içine baktım. Dayım boynumdan tutup beni kendine çekti. Saçlarımın arasını öpüp beni göğsüne bastırdı.

"Dayı birşey mi oldu ?"

Dayım saçlarımı okşayarak

"Hayır güzelim. Birşey mi olması gerek ?"

"Ne bilim ilk defa yerde uyanmadım. Garipsedim."

"Sen yastığa çok alıştın sanırım."

"Sayende."

Tekrar saçlarımı öpüp omuzlarımı tutarak yüz yüze gelmemizi sağladı.

"Hazırlan kahvaltıya gidelim. Birlikte zaman geçirelim olur mu ?"

Sevinçle çığlık atıp dayımın boynuna sarıldım.

"Tabi ki olur. Hemen hazırlanıyorum."

Dayım gülümseyerek başını salladı ve odadan çıktı. Bugün birşeyler vardı dayımda. Neyse nasıl olsa anlardım.
Daha da uyanmak için soğuk suyla duş aldım. Hemen saçlarımı kurutup dolabın karşısına geçtim. Beyaz elbisemi alıp giydim. Ayakkabı olarak siyah spor ayakkabılarımı ayaklarima geçirdim. Makyaj yapmama gerek yoktu. Zaten makyaj yapmayı pek fazla sevmezdim. Son kez aynada kendime bakıp masadaki telefonumu aldım. Koşar adım merdivenlerden inerek salona ilerledim. Dayım telefonuyla ilgileniyordu. Siyah pantolon ve siyah bir t-shirt giymişti. İşte benim dayım gayet yakışıklı olmuş. Dayımın arkasına geçerek kollarımı boynuna doladım.

"Dayım ben hazırım ."

Dayım kafasını çevirerek yanağıma öpücük kondurdu.

"Hazırsan gidelim güzelim."

Gülümseyerek ayağa kalktı. Arabanın anahtarını alıp önden gitmeye başladı. Sonunda arabaya ulaşıp kahvaltı yapıcağımız yere gitmeye başladık.

*******

"Deniz hiçbirşey yemedin. Beni zor kullandırma."

Bir dayıma birde yemeklere bakıyordum. Yemekler çok şahane gözüküyordu ama ciddi anlamda midem bulanıyor ve karnım ağrıyordu. İkisi nasıl oluyordu bende bilmiyorum. Sanırım şey olucaktım.

Dayım bıkkınlıkla nefesini dışarı verip gözlerini devirdi. Bir eli cenemi tutup ağzımı açarken diğer eli çatalla yemekleri alıyordu. Yemeği ağzıma zorla tıkıp zafer kazanmış gibi gulumsedi. Ah hadi ama çiğneyemiyordum bile.

"Başımın belası." diyerek bir eli cenemi diğer eli kafamı tuttu ve çeneme aç kapa yaparak ağzımdaki yemekleri çiğnememe yardımcı oldu. İşte benim dayım.

Herkes bize anormal bakışlar atıyordu. Doğal olarak alışmıstım. Biz dayı yiğen acayip bir ikiliyiz.

"Yarın ne yapacaksın bakalım anlat."

Dayımın gözlerinin içine bakarak sorusunu cevapladım.

"Sanırım bütün gün boyunca yatağımda olucam."

"Hmm."

"Peki senin planın var mı ?"

"Aa şey evet var aslında."