Baş Belası

Bölüm 37

"Heyecanlı mısın ?"

Çınar'a bakarak kafamı salladım. Bugün Çınar'ın babası ve annesiyle tanışıcaktım. Sonunda araba durunca geldiğimiz yere baktım. Lüks bir restorantın önünde durmuştuk. Çınar kapıyı açarak inince bende indim. Arabayı valeye teslim edince elimi tutarak beni sürükledi.

En üst kaça çıkınca tek tük insanların olduğunu fark ettim. Deniz manzaralı bir restoranttı burası.

"Çınar !"

Sesin geldiği yere bakınca babası ayağa kalkmış elini sallıyordu. Evet işte şimdi heyecanlanmıştım. Çınar gülümseyerek bana bir bakış attı.

"Hazır mısın ?"

"Hayır."

"Simdi hazırsın." diyerek beni masaya yönlendirdi. Tam karşılarında durunca kapalı olan gözlerimi açıp bana gülümseyen kişilere baktım. Çınar'ın annesi yanıma gelerek 'kızım' dedi ve bana sarıldı. Şasırdığımı belli etmek istemiyordum ama Çınar uzaktan ağzını kapat der gibi bir hareket yaptı ve güldü. Şaşkınlıktan açık olan ağzımı kapatarak babasına baktım. Elini uzatinca tuttum ve sıktım. Adam gülümseyerek oturmamı söyledi ve oturmamı bekledi. Derin bir nefes alarak Çınar'ın dibine oturdum. Annesi bana dönerek

"Evlilik ne zaman ?"

Gozlerim fal taşı gibi açılınca annesi bu hareketime kahkaha attı. Çınar da içtiği suyu püskürtünce

"Anne daha ne evlenmesi ?"

Babası boğazını temizleyerek önce oğluna sonra bana baktı.

"Bence bu yaz evlenin."

"Ama benim daha üniversite hayatım var."

Çınar hak vererek başını salladı. Babası yani "Ahmet bey" gülümseyerek

"Dayının yanında çalışmayı düşünüyorsun diye biliyordum. Dayın öyle söyledi.

Dayım mı ? Ne ?

"Dayım mı ?"

Ahmet bey ellerini çenesinin altına koyarak kafasını salladı.

"Dayınla konuştum. Sanırım konuştuğumuzu sana söylememiş."

Sinirden bütün vücudum titriyordu. Dayım bunu benden nasıl saklardı ? Nasıl böyle önemli bir konuyu benden saklayabiliyordu.

"Ahmet konumuz bu değil."

Tülin hanım uyaran bir bakışla eşini susturdu. Çınar sinirlenmiş olmamı anladığını belli edercesine elimi sıktı.

Sonunda yemeğimiz bittiğinde Çınarla ordan ayrılarak arabaya atladık. Çok sinir bozucu bir yemek geçmişti. İkide bir evlenme konusunu açıyorlardı. Tamam Çınar'ı çok seviyordum ve onunla evlenmek istiyordum. Ama ikimizde hazır değildik. Daha doğrusu ben değildim.

"Benimle evlenir misin ?"

Ağzım açılarak Çınar'a baktım. Yoldan gözlerini buluşturarak benimkilere baktı.

"Sen ciddi misin ?"

Başını olumlu anlamda sallayıp arabayı kenara çekti.

"İn."

Hayretler içinde ona bakıp arabadan indim. Çınar tam karşıma geçerek önüme eğildi. Kalbim ağzımda atıyordu.

"Simdi arabaya bin."

"Çınar !"

Çınar kahkaha atarak ensemi tutup alnımı öptü.

"Hayatım kıpkırmızı oldun. Şöyle derin derin nefesler al dedim."

Gözlerimi devirerek arabaya tekrar bindim. Çınar da binerek evime doğru ilerledik.

Sinirle arabadan ilerleyerek evime ilerledim. Kapıyı açarak

"Dayı !"

Birkaç kez daha bağırarak etrafa baktım. Çınar kapıyı kapatarak usulca kanepeye oturdu.

"Deniz birşey mi oldu ?"

Seda abla merdivenlerden inerek yanıma geldi. "Dayım nerede ?"

"Burdayım. Ne bağırıyorsun ,bücür ?"

"Ne zaman bahsedicektin ?"

Dayım merakla daha da yanıma yaklaşarak bana baktı. "Neyi ?"

Sinirle kahkaha atarak ellerimi belime koydum.

"Çınar'ın babasıyla konuştuğunu ?"

Dayım önce Çınar'a sonra bana baktı.
"Konuştuk işte abartma."

"Öyle mi ?"

"Evet öyle !"

"Bağırma bana dayı !"

"Ulan Çınar bugün bir bitsin sonra benden çekeceğin var."

Çınar kedi gibi dayıma bakıyordu. Burda anlamadığım şeyler dönüyordu.

"Neyden bahsediyorsun ?"

"Deniz gel biz yemek hazırlayalım."

Seda abla belimden tutarak beni mutfağa sürükledi. Bunların amacı neydi böyle ?

"Sence ne saklıyorlar ?"

Seda abla endişeli bir şekilde bana dönerek terlemis avuç içlerini pantolonuna sürdü. "Bilmem. Yani bir fikrim yok."

Gözlerimi kısarak onu süzdüm ve basımı salladım. Kesinlikle birşeyler dönüyordu. Sıkıntıyla nefesimi dışarı üfledim ve Seda ablaya yardımcı oldum.

***

Yemeğimizi yedikten sonra oturma salonuna ilerledik. Seda abla ve dayım Çınar'a bakıyordu. Çınar da onlara birşeyler anlatıyor gibi kaslarını kaldırıyordu.

"Ne yapıyorsunuz siz ?"

Üçü de bana bakıp sonra birbirlerine baktılar. Dayım Çınar'a bakarak kafasını salladı. Çınar ayağa kalkıp "Hayatım bahçeye çıkalım mi ? Seda abla ve dayım özel birşeyler konuşucaklarmış."

Omuz silkerek "Odalarında konuşsunlar Çınar. Niye biz gidiyoruz ?"

Haklıydım. Onlar gitsinler niye biz gidiyoruz ?

Çınar sinir olduğunu belli edercesine kafasını salladı ve elini gösterdi. Oflayarak elini tutup bahçeye çıktık.

"Sen şöyle gelsene."

Omuzlarımdan tutarak eve sırtımı çevirdi. Gerçekten ne yapıyordu bu ?

Arkasına bakınca başını sallayıp gözlerimi kapattı.

"Çınar ne yapıyorsun ?!"

Çınar sırtımı göğsüne yaslayarak kulağıma nefesini verdi. İçim kıpır kıpır olmuştu. Gözlerimi açınca gördüğüm şey ile ağzım açık kalmıştı.

Dayım ,Seda abla ,Okan ,Merve ve Umut tam karşımda ellerinde kartonlar vardı. Kartonda ise

"ÇINARLA EVLENİR MİSİN ?"

Mutluluktan gozlerim dolmuştu. Kalbim o kadar çok hızlı atıyordu ki kalp krizi geçirebilirdim. Demek benden sakladıkları şey buydu. Ahmet beyin de neden bu kadar çok evlilikten bahsettiği de simdi ortaya çıkmıştı. Çınar önüme geçerek dizlerinin ustune çöktü. Bir elimi tutarak göz kırpıp sırıttı.

"Ciddi soruyorum benimle evlenir misin ?"