Baş Belası

Bölüm 19

Omzuma dokunan kişiye baktım. Dayım gülümseyerek yanıma oturdu.

"Neyin var ?"

"Bilmiyorum."

Titreyen ellerimi tutarak dudaklarına götürdü.

"Nasıl bilmiyorsun meleğim ?"

Dayıma bakarak burnumu çektim. Gözlerimi kapatarak gözyaşlarımın akmasına izin verdim.

"Bugün okula gideceğin için böyle mi yapıyorsun Deniz ?"

Dayım kahkaha atarak ortamı yumuşatmaya çalışıyordu ama daha da kötü yaptı.
Üst dudağımı emerek gözlerimi açtım.

"Sadece birine sarılıp kafam patlayana kadar ağlamak istiyorum."

Dayım beni kendine çekerek kokumu içine çekti.

"Birlikte ağlayalım. Olur mu ?"

Acı bir gülümsemeyle kafamı olumlu anlamda salladım.

Bana olanlar ,cevreme olanlar beni yormaya başlamıştı. Annem ve babamı çok özlüyordum. Hemde çok ozluyordum. Her geçen gün yokluklarını hücrelerime kadar hissediyordum.

Bir yandan canımdan çok sevdiğim kardeşlerim. Okan ve Merve. Merve'nin yaptığını Okan da affetmezdi. Ve bende affetmezdim.
Okan Merve'ye ilk gün ki gibi aşık olduğunu biliyorum. Bazen konuştuğumuz da Merve napiyor acaba diye aramaya kalkıyordu. Sonra sinirlenip biryere tekme atıyordu.

Diğer yandan dayım. Adamların peşine takıldığı için gece gündüz eve gelmiyordu. Kendini aşırı çok yoruyordu. Ben onu görünce hepsi benim yüzümden diyerek vicdan azabı çekiyordum.

Kafamda hissettiğim ıslaklıkla dayıma baktım.

Dayım ağlıyordu.

"Dayı ?"

"Bana sarılıp ağlar mısın ? İkimizinde buna ihtiyacı var."

Hemen dayıma dönüp kafamı boynuna gomdum.
Dayım da hıçkırarak ağlıyordu bende.

"Ablamı özledim Deniz."

"Annemi özledim dayı."

İyice sıkıca sarılınca gozyaslarimi silerek dayımınkileri de sildim.
Dayım burukca gülümseyip alnıma öpücük kondurdu.

"Birbirimizi asla bırakmıycaz. Söz mü ?"

"Söz."

"Hadi bakalım kahvaltı et."

Kafamı sallayarak mutfağa doğru ilerledik.

Masaya oturarak dayıma baktım. Bana sandviç hazırlamaya çalışıyordu.
Yemek tabağını önüme koyarak karşıma oturdu. Yemeğimi yiyerek masadan kalktım.

Odama geldiğimde okul formalarımı giyip ellerimle saçlarımı şekil verdim. Çantamı ve telefonumu alarak odadan ayrıldım.

"Dayı ben gidiyorum."

"Hava bugün soğuk Okanla fazla dolanmadan gelin."

Kafamı sallayarak yanağını öptüm. İşte yeni birgün beni bekliyordu.

"Deniz !"

Kafamı sağa çevirerek koşarak bana gelen kişiye baktım. Okan sırıtarak kollarını belime dolayıp havada dondurdu.

"Okul maratonun başlıyor hı bücür ?"
Diyerek burnumu sıktı.
Kıkırdayarak

"Evet maalesef. Birde sınav stresi var."