Sumpa ng Kagwapuhan (Slow Update)

[31] Start Again

Same place. Same time, but this time, go with Trey. Patuloy na tumatakbo sa isip ko ang mga katagang yan. Nagsend ng voicemail si Sharah sa Facebook ni Arah at aksidente ko ying nabuksan nung naki-online si Arah sa Messenger ko.

Kung anong gusto ni Sharah ay hindi ko alam. Kung ano man ang namagitan sa amin noon ay tapos na. Nakapanghihinayang na malapit na kaming maging kami. Pero kapatid ko pala sya. Mabuti na lang at hindi ako masyadong nag invest ng emosyon dahil kung oo, I'll be a wreck today if that happens. MU is Malanding Ugnayan, it stays there hangga't di gumagawa ng move ang lalaki. Pero para samin, fate decided that we're not meant to be.

"Trey are you ready?" Arah said. Kagagaling lang nya ng CR nag hilamos at morning routine siguro. Kararating lang kasi niya para sunduin ako. Tinawagan ko kasi sya tungkol sa message ni Sharah

"Yeah sure, tara na?" Ngumiti siya at tumango, kinuha ang bag nya at saka na kami umalis. Inakbayan ko siya at nakita ko nanaman siyang namumula nung napalingon ako sa kanya. Seeing her blush because of those simple things is what makes her beautiful.

Arah, on the other side is my air. The reason why I can still breathe, even in this toxic life of mine. When I am with her, it always felt like its a good thing being beside her. Arah is my oxygen. Everytime I get drowned on my own pool of stress. She is that girl who can make me comfortable. It always felt like this.

"Sumusobra ka na Trey ah!" Sinapak nya ako sa tiyan.

"Ouch! Ano? Inaakbayan lang naman kita! Unless, kinikilig ka?" I teased her. Namula pa siya lalo.

"In your dreams!" Binilisan niya  ang lakad niya.

"In my dreams Arah, girlfriend kita, pwede kayang sa reality- Ouch! Sadista!"

"Shut up Trey!" Hinigit ko ang kamay niya at inilapit siya sa akin. I love her height! Saktong sakto na hanggang baba ko lang siya para lagi ko siyang nahahalikan sa ibabaw ng ulo niya.

"You are giving me false hopes again." Narinig kong bulong nya habang yakap ko sya at nakaharap sya sa leeg ko.

"Oh yeah Arah, bulong pa. Dinig naman." Kinurot nanaman nya ako sa tagiliran! Ang sakit na talaga. Most battered gwapo na ako dito!

One more thing that I really admire about Arah is, her being vocal about what she feel. Though indirectly, she is really giving me a hint that she likes me. I just... love that.

"Trey andito na tayo! Tama na akbay!" Inirapan ako ni Arah at marahas nyang tinanggal yung kamay ko na nakaakbay sa kanya. I followed her inside the cafe.

"Eh, ano naman? Gusto kong umakbay sayo kahit saan tayo magpunta para malaman ng lahat na akin ka." I almost burst into laughter seeing her red. Lest I forget, I am almost falling for her. And I just love seeing her react on my mushiness.

"Shut up Trey, andito yung babaeng mahal mo. Wag mo akong paasahin." Iniisip niya pa ding mahal ko si Sharah. Kahit na ilang beses ko nang pinaulit ulit na wala nang feelings. Kahit konti.

"Oo babaeng mahal ko ba? Katabi ko. Ayaw magpaakbay. Arah please stop running!" Arah ran papunta sa table sa bandang kaliwa. I believed andun si Sharah.

I slowed down, nakita kong nakaupo si Sharah opposite to Arah. They are smiling to each other. Tinitigan ko si Sharah. I tried, baka may spark. Ngumiti siya sa akin, hinahanap ko yung kabang dapat kong maramdaman. Pero wala. Not until I laid my eyes on Arah. Bigla akong napangiti, kinabahan, lalo na nang makita kong pinagmamasdan niya ang ginagawa ko.

I walked towards them and sat on Arah's side. Nakita kong nakatingin samin si Sharah the whole time but I don't mind. All I want to see is Arah's blush.

"Trey bakit dito ka umupo?" Arah whispered on my ear.

"Because you're here."
I said it, out loud.

"E-ehem." Sharah cleared her throat. Napatingin ako sa kanya at nakita kong syang nakatanaw sa bintana, malayo ang tigin. Ngunit binalik din niya ang tingin niya sa amin.

"So, how's life?" Tanong ko. Tinigilan ko muna ang pangungulit kay Arah para masimulan na at matapos na ito. Gusto kong malaman kung bakit ako nandito, at anong kailangan nya sa amin.

"Mom and Dad wants to see you. They ate being hysterical, and as your older sister, I am commanding you to go home." I smirked. Ate? Really.

"For what?" Dalawang salita na alam kong ikinagulat ng dalawang babaeng kasama ko. I don't mind seeing people hurt now. All my life I am trying to be a good man but now, I don't know.

"How could you! Trey, hindi ganyan ang pagkakakilala ko sa 'yo. Ano ba talagang problema mo?"

Tinanggal ko ang pagkakaakbay ko kay Arah... "Kayo." Matama ko siyang tinignan. Mata sa mata, kayo ang problema ko.

"Mali pala ang pagkakakilala lo sa 'yo Trey."

"Lalo naman sa 'yo." Sabi ko. Akala ko she is the sweetest and fairest of them all pero hindi pala. Kung totoong concern siya sa akin ay sana, naisip din niya na while the three of them are building a happy family, I am being broken.

"Hindi ko alam kung anong kasalanan ko sa 'yo." Sharah said.

"Exactly. Why are you here? Bakit mo pa ako pinatawag? What are you, representative ng Mom and Dad mo?" I cannot hide the sarcasm in my voice.

"Selfish." Was the last word Sharah said, before leaving us... I am fucking dumbfounded. Arah held my hand, then we went home.

"Trey... why are you being so hard at them?" Arah whispered by my ear. I looked at her. I love the calmness on her face. Nakakahawa.

"Sa tenga talaga? Ang clingy mo na Arah." Biro ko sa kanya, pinalo niya ako sa braso at nakabusangot nanaman siya.

"Baka lang kasi mag iba ang ihip ng hangin at mainlove ka na sakin." Natatawa siyang lumayo sakin at nagbrowse browse ng channels.

"Don't try me babe. Don't."