Sumpa ng Kagwapuhan (Slow Update)

[19] InstaDate

"Y-yes, Mam, Sir what can I do for you?" pag-uulit niya, para naman kaming binuhusan ng malamig na tubig ni Arah, parehas kaming di maka-angal.

"A-ah. T-trey, gusto mo lumipat ng restau or something?" pagbasag ni Arah sa katahimikan. Ha? Bakit naman nya sinuggest yon?

"H-hindi Arah, bakit naman tayo lilipat?" Sabi ko habang nakatingin pa din kay Sharah, she is stunning. Kahit pa naka-uniform siya na pang Maxx's napakaganda pa din niya.

"Ah- okay. Order na tayo." firm na sabi ni Arah sa kanya, nakita kong pumula ang pisngi ni Sharah, oh- she's blushing again. I love it when she do. Iba na ata ang tama ko.

"Kare-kare, chicken gourmet, 2 cups of rice, pansit bihon, and buko pandan for dessert. Is that all sir?" ulit ni Sharah sa mga inorder ko.

"And nestea for drinks." Arah added. Tumango naman si Sharah, ngumiti saka umalis na para asikasuhin yung orders namin.

"Beautiful." That was the most appropriate word para idescribe si Sharah.

"Lakas ng tama mo ah?" Sabi ni Arah, ugh. Oo. Malakas talaga. The way she looks, the way she move and everytime she smiles, beautiful.

"S-swerte niya talaga..." Narini kon bulong ni Arah.

"Pardon, sis?"

"Nothing. Oh, ayan na pala yung order natin."

Nakita ko agad si Sharah na papalapit samin kasama ang ilan sa mga inorder namin. The whole time na nilalagay niya yung mga pagkain sa lamesa, eh makatingin lang ako sa kanya, at sa maganda niyang mukha.

"Have a good time with your meal." Sabi niya saka ngumiting muli at umalis.

Nang matapos kaming kumain, nag-uusap lang kami ni Arah ng mga tungkol sa school stuffs. I can't really concentrate dahil di mawaglit sa isip ko si Sharah.

"Trey? Nakikinig ka ba?"

"Ah- ano, oo naman. Ano nga ulit yun?" Wala sa sarili kong sabi, oh men. Wrong move.

"Di ka nga nakikinig. Do you want me to go home Trey? Kasi ako kanina ko pa gustong umuwi, I thought were here to lessen up and take away all our stresses in life, pero ayun, eto. Singit lang yata ako sa pagd-day dream mo kay Sharah."

"Ara it's not like what- Oh Sharah!" dinaluhan ko agad si Sharah na natalisod at nalaglag lahat ng dala niyang pagkain.

"Are you alright?" Tanong ko sa kanya, tumango naman siya at biglang inginuso ang gawi ng table namin ni Arah, and then I saw Arah glaring, inirapan pa niya ako, sabah umalis. Napatayo ako at napa-hawak sa sintido ko. How could this day be so complicated? I gone out to have fun right? Wala na akong nagawa kundi balikan si Sharah, habang kinakausap si Arah sa isip ko at nagdadasal na wag sanang magka-world war 3 mamaya pagka-uwi ko.

"Sorry Ma'am medyo masama lang po talaga ang pakiramdam ko ngayon kata nadulas ako." Seryosong sabi ni Sharah sa manager niyang galit na galit.

Oh no. Lumapit ako para samahan si Sharah, "How much lahat ng nasayang?" tanong ko, naramdaman kong tumingin si Sharah sa akin.

At naagaw ko rin ang atensyon ng manager nila. Sinundan ko siya sa office at kinausap niya kaming dalawa ni Sharah.

"10 Thousand lahat." sabi ng manager. Seryoso? Di ako bulag para makita na kakaunti lang naman yung nalaglag na pagkain at tiyak akong di aabot yun ng 10k!

"Okay." Mariin kong sabi sabay hugot ng cheque na inissue sa pangalan ng manager at nilagyan ng "Php 10,000 only" inabot ko agad ito sa gahaman na manager sa harap ko.

"Just don't scold Shara again, ever. Get that? Now let me take her home."

"Di pa tapos duty hou-"

"Let her go or I'll get half of what I give you. Hindi ako tanga para perahan mo Miss, alam kong di naman aabot ng 10k yung mga nalaglag dun."

Di ko na siya inantay sumagot at binalingan ko na agad si Sharah. "Baby get your things now." Halata sa mukha niya ang pagkagulat dahil sa endearment na tinawag ko sa kanya, pero agad din siyang tumayo at sinunod ang sinabi ko.

"Trey. Thank you, pero di mo naman kailangan gawin yun." Sabi ni Sharah habang naglalakad kami papunta ng Parking Lot.

"Well, I want it anyway. So, san mo gustong pumunta?" tanong ko sabay pindot sa Car Keys ko. Nagulat siya sa pagtunog nito.

"Get in Sharah." Pinagbuksan ko siya ng pinto at agad din naman siyang sumakay dito.

"Trey? P-panong-" Bakas pa din sa mukha niya ang gulat.

"No more questions Sharah, just get in." After she gave up, pumasok din siya sa kotse ko. Bigay ito ni Papa. Buti nalang at pogi ako, alam ko kung pano magdrive.

Pagka-start ng sasakyan ko ay nagsimula na din ang sandamakmak na tanong ni Sharah.

"Where's Arah?" Yan lan ang tanong niyang luminaw sa tenga ko, how come Sharah knows Arah and Arah knows Sharah eh hindi naman nila parehong nabanggit sa akin na nagkakilala na sila? Weird.

Onga pala, si Arah. Tinext ko siya kanina bago ko balikan si Sharah sa loob ng Maxx. I just said sorry at sinabing babawi ako later.

"She's safe, don't worry about her." sabi ko saka iniliko sa Esplana Avenue ang sasakyan ko.

"Esplana's? Why are we here Trey?" nagtatakang tanong ni Sharah, di ko siya sinagot at inunahan ko na siyang bumaba ng kotse para pagbuksan siya habang nakangiti ako all the way.

"Kakain? Di ako masyadong nabusog kanina." Pagpapalusot ko kay Sharah habang kinuha ko ang kamay niya para alalayan siya pababa ng kotse.

"Shall we?"

"Ikaw talaga Trey! You owe me a lot of explanations!" Sabi niya sa akin sabay palo ng marahan sa aking braso.

"Yes baby, you don't really need to remind me that." Natatawang sabi ko habang naglalakad kami papasok.

Umorder ako ng mga pagkaing bago sa pandinig ko. Ha! Para naman matikman ko din yung mga ganung klaseng pagkain.

Nang naserve na yung mga pagkain, nagsimula na din kaming kumain ni Sharah.

"Trey, don't you think hindi appropriate ang mga suot natin dito?!"

Napahinto ako sa pagkain ng malaking pata. Patatim yata yon. Tinignan ko ang suot ko, poloshirt na pangmalakasan, jeans na blue, at Vans na tag-250, may masama ba dito? Dinagdagan ko pa nga ng Rayban na nabili ko sa kanto. Ayos naman ah? Ang pogi ko kaya!

"Bakit? Kailangan ba dito naka coat and Tie sabay nlack shoes na itsurang aattend tayo ng prom? Nako, hindi ko kasi alam Sharah, naalangan ka ba? Naku pasensya ka na. Unang beses ko kasi ito sa Esplana's naririnig ko lang ito sa mga kaibigan ko da- uy, bakit ka tumatawa?"

"You look so innocent ang cute cute mo Trey!" Nag-iwas ako ng tingin. Shet, what the hell?

"Trey? Ano ba? Kinikilig ka ba?!" Natawa na din ako kasabay ng paghalakhak niya, nakakahawa talaga ang charm niya, hindi ko yun maitatanggi.

Nagpatuloy kami sa pagkain nang biglang tumunog ang cellphone ko.

"Trey, si Nay Flor mo ito. Aalis na kami sa bahay ninyo."

"NO!!" Napasigaw ako at agad napatayo kahit hindi pa tapos ang pagkaing naiwan ko,

"Sharah I'm verry sorry but I really need to go. Would you come with me? Ok lang bang-"

"Trey, calm down. Everything will be alright kung ano man yan, tara na? Just.. Calm down Trey."

Napawi kahit papano ang kaba na bumabakas na sa mukha ko, yes Sharah salamat at nandiyan ka. Salamat...

Hinigit ko na siya papalabas at mabilis na pinatakbo ang kotse ko pauwi sa bahay. What is it now Arah? Why are you gonna leave? Bullshit!

"WHAT THE FUCK ARAH?!"

Galit kong sigaw na umalingawngaw sa buong bahay. Arah why? Sobra ka bang nasaktan?