Vampir Okulum #wattys2015

Kara Kanatlar

"Asıl olaylar bu bölümden sonra başlıyor"

Yeni karakter olan Jackson

Bu koku beni her geçen saniye daha da güçsüzleştiriyordu. Başım delicesine dönüyor ayakta kalmak için Dael'a tutunuyordum. Ona tutunmaya devam ettiğimde ağzımdan çok kısık seste kelimeler çıkıyordu.

"Götür bizi buradan." Dael tepkisizce bana baktığında sessiz ve sakin bir yere götürerek yere oturtmuştu. Arkamızdan ise Bessy'ler ve Belinda' lar geldiğinde tuhaf olan bir şeyi fark etmiştim. Bessy ve Toby' de benim gibi duman ve kokudan etkilenmiş gözüküyorlardı. Ama Dael' lar öyle değildi, sanki o koku onları güçsüzleştirmek yerine daha da güçlü yapmıştı.

"Ne oluyor bize?" diyerek sormuştu Bessy zar zor konuşarak. Dael' lar cevap vermek yerine tepkisizce bize bakıyordu. Bu halleri açıkçası beni ürküterek onlardan korkmama sebep oluyordu. Bir şey demeye gerek duymayarak etrafa bakındığımda dikkatimi Belinda çekmişti. Gözleri biraz önceki gördüğüm gözlerle aynıydı. Siyah ve parlak...

Hızla ayağa kalkarak Dael' a baktığımda geriye bir kaç adım atarak konuşmaya başlamıştım.

"Siz..." cümlemi tamamlayacakken Dael kaşlarını çatarak üzerime yürüdü ve eliyle boğazımı sıkıca tutup duvara doğru fırlattı. Aslında o değildi, sadece onların görünümü almış kara kanatlardı..

Çarpmanın etkisiyle bir süre boyunca hareket edememiştim. Aslında şuan ne yapacağımı bilmiyordum. Bessy ve Toby koşarak yanıma geldiğinde beni ayağa kaldırarak kendime getirmeye çalışıyorlardı. Bir süre sonra kendime geldiğimde dik durarak çıkış yolu aramaya çalıştım. Ama tek çıkış yolu partinin olduğu kısımdı. Aslında oraya gitmemizde saçmaydı, orası bizi güçsüzleştiriyordu. Ama tek çıkış yolumuzda orasıydı.

Bessy'lere göz işaretleriyle orayı gösterdiğimde arkamızı sola doğru ilerleyerek o yöne doğru koşmaya başlamıştık. İnsanların arasına karıştığımızda ise kıvrak bedenlerin arasından bir çıkış yolu bulmaya çalışıyordum. Ve tek bulduğum çıkış yolu üzerimize doğru gelen iki adamın arkasında kalıyordu. Bessy'lere baktığımda onlarda benim gibi bir çıkış yolu arıyorlardı. Bir tuhaflık vardı, biraz önce ki peşimizde olan adamlar şuan ortalıkta gözükmüyordu. Ve müzik sesi kısılmış yukarıdan garip sesler geliyordu. Başımı kaldırıp tavan kısmına bakmamla birlik herkesin üzerine sıvı dökülmüştü. Bu sıvı ise kandı...

Koku burnumuza kadar işlediğinde hem kendimi sakinleştirmeye çalışıyor hemde Bessy'leri sakinleştirmeye çalışıyordum. İnsanlara baktığımda ise üzerinde ki sıvının sadece bir boyadan ibaret olduğunu sanıyorlardı. Tek bir noktaya sabitlendim ve olumlu şeyler düşünmeye çalıştım. Belki olumlu şeyler düşünürsem kokuyu alamazdım ve bir şey yokmuş gibi buradan çıkabilirdim. Okulu düşündüm, ailemi düşündüm ve arkadaşlarımı. Aslında bunlar olumlu şeyler miydi onu bile bilmiyordum. Sonuçta hayatımı bitiren bir aile, yeniden hayata başlamama sebep olan bir okul ve şuan işbirliği yaptığım azılı düşmanlarım... Hepsi aynıydı, hepsi birbirinden kötü, birbirinden acımasız. Gözlerimi kapattım ve sanki bu dünyada değilmişim gibi dalıp gittim. Ama bu uzun sürmedi çığlık sesleri ortalığı inletiyor insanlar telaşla kaçarken bana çarpıyordu. Gözlerimi açtığımda ise Bessy sarışın bir kızın üzerine atlamış ve ona saldırıyordu. Toby ise ellerini başına koymuş gözlerini sıkıca kapatarak sakinleşmeye çalışıyordu. Kendime odaklandım, ben güçlü bir kızdım. Bunun üstesinden gelebilirdim diye düşünerek Bessy'nin yanına koşarak onu kızın üzerinden aldım. Bessy parlayan kırmızı gözleri ve kanlı ağzıyla gözlerini kırpmadan bana bakıyordu. Şuan biliyorum ne yaptığını bilmeden o kıza saldırmıştı, ama o kızın durumu şuan hiç iyi gözükmüyordu. Boyun kısmı parçalanmış her yerini kanlar sarmıştı. Bu manzarayı daha fazla katlanamayarak çıkış kapısına doğru gittiğimizde kendimizi kolayca dışarıya atmıştık. Çıkmamız tuhaf bir şekilde kolay olmuştu, belkide bunu bilerek yapmışlardı. Bütün insanların bizi öğrenmesini ve yok etmesini istiyorlardı. Onların amacı bizimle savaşmamız değil insanlarla savaşmamızı izlemek istiyor olmalarıydı.