He is my brother?! (N.H) *1

1

Vicki

Om twee uur zet ik mijn fiets in de garage bij Bram's huis. Ik laat hem van het slot, en zie dat de auto van zijn ouders al weg is.

Ik loop het huis binnen en zie Bram al onderuit gezakt op de bank zitten. Ik grinnik en hij schrikt op.

'Babe!' Hij legt zijn handen op mijn heupen en zoent me vol op mijn mond. Ik beweeg tegen hem aan en zoen mee.

'Iel. Eet elkaar niet op, hé?' hoor ik Kyra's stem achter Bram vandaan komen.

Esmee begint te huilen en Bram zucht geïrriteerd. Hij laat me los en loopt naar de box van Esmee. Hij tilt haar op en wiegt haar zachtjes heen en weer.

'Volgens mij heeft ze honger', zeg ik, terwijl ik een hand op Bram's schouder leg. Bram knikt.

'Wil jij haar melk opwarmen? Je weet waar het staat.' Ik knik en loop naar de keuken, waar ik alle benodigde spullen pak.

'Mag ik haar de fles geven?' hoor ik Kyra naast me vragen. Ik glimlach naar haar.

'Vraag maar aan Bram. Als het van hem mag, dan mag het van mij ook.' Kyra kijkt me emotieloos aan en loopt weg richting de woonkamer.

Even later zit Kyra tevreden de fles te geven aan Esmee en staat Bram achter me, terwijl ik tegen hem aan leun. Zijn handen liggen van achteren om me heen, en zijn hoofd rust op mijn schouder.

Ik voel zijn zachte lippen in mijn nek en zucht gelukkig. Ik draai mijn hoofd zo, dat hij meer ruimte heeft en daar maakt hij gebruik van. Hij geeft een spoor van kusjes in mijn nek, en ik zucht nogmaals.

'You're beautiful', zegt hij hees. Ik slik en bijt op mijn onderlip. Bram zuigt zachtjes in mijn nek, en ik duw zijn hoofd weg. Hij grinnikt.

'Niet doen. Er zijn kleintjes bij', sis ik snel, terwijl ik kijk naar de twee jonge meisjes, die ons allebei zitten aan te kijken. Esmee met grote ogen, en Kyra met een walgende blik.

Ik wendt blozend mijn blik af, en voel Bram in mijn heup knijpen. Ik hap naar adem en hoor Bram grinniken.

-

'Babe...', mompeld Bram, als we 's avonds op de bank liggen. De kinderen liggen al op bed. Maar goed ook, want het is al 23.00 uur.

'Hm?' mompel ik vragend. Zijn hand gaat door mijn geblondeerde haren en ik zucht.

Nu ik erover nadenk: ik moet mijn haar weer eens verven. Ik heb bruine uitgroei.

'Na deze week, of in elk geval na de vakantie, scheiden onze wegen. Jij gaat naar Amsterdam, en ik ga naar Utrecht. Dan zien we elkaar bijna nooit meer.' Verbaasd kruip ik overeind, zodat ik hem aan kan kijken.

'Hoezo denk je daar nu aan? En wees niet bang, we zien elkaar heus nog wel. Het is niet alsof we beiden aan de andere kant van de wereld zitten.'

'Ja, ik weet het. Maar we wonen dan beiden in een grote stad. Wie weet wat daar gebeurd?' Hij kijkt naar zijn handen, die in zijn schoot liggen.

'Bram...' Hij kijkt langzaam op, met tranen brandend in zijn ogen. Ik veeg een ontsnapte traan van zijn wang en glimlach. 'Wees niet bang. Ik zal altijd van je blijven houden.' Ik druk kort mijn lippen op de zijne en trek dan weer terug, om hem te plagen.

Meteen schiet hij vooruit om mijn lippen te kussen. Door zijn vaart lig ik op mijn rug op de bank, en ligt hij over me heen gebogen.

Zijn kus wordt vuriger en hartstochtelijker.

Wanneer zijn handen bij de rand van mijn shirt komen, houdt ik hem tegen.

'Nog niet. Eerst wil ik volwassen zijn.' Bram knikt en geeft me een kort kusje op mijn lippen.

'Ik accepteer het.' Zegt hij met een knipoog. 'Zullen we slapen?' Ik knik en Bram staat op. We lopen hand in hand naar boven en maken ons klaar om te slapen. Ik leen een shirt van hem, net als anders en ga in bed liggen. Even later komt Bram naast me liggen en slaat hij zijn armen om me heen.

'Sleep well, beauty.'

'Sleep well, babyboy.'