He is my brother?! (N.H) *1

24

Harry

Als ik mijn skinny jeans en een simpel zwart shirt aan heb, loop ik naar beneden. Het is vroeg.

8.00 uur.

Waarom zo vroeg? Vandaag moeten de jongens en ik naar de studio. Paul en Mark wilden ons wat vertellen.

Ik loop de keuken in en zie dat ik als eerst wakker ben. Ik haal een hand door mijn haar en zucht diep.

We hadden gisteravond niet uit moeten gaan.

Versufd pak ik een glas en vul deze met water. Ik pak een paracetamol en neem het in.

Ik ben bezig met de tafel dekken, als ik gebonk op de trap hoor, gevolgd door hardere, snellere bonken en dan een 'au'.

Ik grinnik zacht en dan komt Niall de keuken binnenlopen met een slaperig hoofd, dat vertrokken is van de pijn, terwijl hij over zijn kont wrijft.

'Goedemorgen', mompeld hij, terwijl hij ook een glas water en paracetamol pakt.

'Goedemorgen', zeg ik terug. Niall ploft neer aan tafel en dan hoor ik de volgende van de trap lopen. Dit keer sneller dan Niall. Toen die nog van de trap liep dan.

Liam komt met een vermoeid gezicht binnenlopen en zegt enigsinds vrolijk: 'Goedemorgen.'

Niall en ik mompelen het terug en ik ga ook aan de eettafel zitten.

Als Liam ook gaat zitten, kijken Niall en ik hem vragend aan. 'Heb jij geen kater?!' roept Niall verbaasd uit. Liam schudt zijn hoofd.

'Nee. Ik heb maar één biertje en voor de rest cola gehad. Ik drink niet zoals jullie 3 biertjes ofzo.'

Ik rol mijn ogen. 'Zoveel waren het er helemaal niet.' Niall maakt een instemmend geluid.

'Nee, misschien niet in de club. Maar alsnog hebben jullie thuis ook nog twee biertjes gehad. Rond.. half 2?'

'Doe niet zo betweterig, Liam', zegt Niall chagrijnig. 'Waar blijft Louis eigenlijk? We moeten om half 10 bij Modest wezen.'

Ik haal mijn schouders op, net als Liam en eet mijn brood verder op. Een kleine tien minuten later strompeld Louis van de trap af. Hij loopt gelijk naar de kast en pakt een glas en paracetamol.

Zonder iets te zeggen, ploft hij neer aan de eettafel en begint hij te eten.

Na tien minuten is ook Louis klaar met eten en is het al bijna tijd om te gaan. We laten een briefje achter op de tafel dat we weg zijn en stappen dan in de auto.

Victoria

Met een gevoel alsof mijn hoofd elk moment kan ontploffen, word ik wakker. Ik kreun en rol uit bed.

'Au', kreun ik als de vloer mij iets te hard raakt. Ik sla op de grond. 'Kutvloer! Waarom moet je me altijd pijn doen?!'

Zuchtend sta ik op en pak een joggingbroek en sweater uit de inloopkast. Douchen heb ik geen zin in, dat doe ik vanavond wel. Ik was me wel even snel met een washandje en haal de make-up van gisterenavond eraf.

Kreunend loop ik naar beneden, waar tot mijn verbazing niemand is. Ik kijk op de klok.

Kwart voor 11.

Ik zie een briefje op tafel en lees het.

Zijn naar Modest. Zijn rond 11 uur wel thuis.

Greetzz, de vermoeide jongens.

Ik pak een paracetamol en een glas water en pak nog een cracker. Daarna loop ik naar de woonkamer en laat me vallen op de bank.

Ik eet mijn cracker, neem de paracetamol in en ga liggen. Ik doe de kapuchon van mijn sweater op en nestel me helemaal in mijn warme sweater.

Even later zak ik langzaam weg in het zwarte gat richting dromenland.

Oke, die zin op het eind, wow. Gewoon wow.

Wat denken jullie dat Mark en Paul willen zeggen?

Dat in het volgende hoofdstuk.

Love you all xxx wondergirl101

Nu ga ik lekker slapen. Doei! Slaaplekker!