He is my brother?! (N.H) *1

7

Jullie zijn geweldig! Al 171 lezers na 1 dag! En alle lieve reacties! Jullie stimuleren me echt heel erg!

Vicki/Victoria

Met tranen in mijn ogen neem ik afscheid van de mensen die ik mijn hele leven lang mijn vader, moeder, broer en zus heb genoemd. Ik geef iedereen een dikke knuffel en daarna lopen ze naar hun gate.

Maura geeft me een knuffel en ik laat de tranen stromen. Haar hand maakt troostende rondjes over mijn onderrug, en ik ontspan iets.

'Shh... Je komt er wel overheen. Je hebt ons nu.' Ik knik en snuif een keer.

'Waar is Bobby eigenlijk? Ik bedoel, ik weet dat jullie gescheiden zijn, een jaar na mijn geboorte, maar jullie zijn toch nog bevriend?' Maura laat me langzaam los en knikt langzaam.

'Bobby heeft een nieuwe vriendin, en heeft het daar nogal druk mee.' Ik knik begrijpend en kijk naar Niall, die samen met Louis op een bankje zit.

Opeens gaat mijn mobiel en ik neem op.

'Hallo? Met Victoria?'

'Victoria? Spreek ik niet met Vicki Sneider?' Ik zucht.

'Bram, stop met me te bellen!'

'Wacht! Voordat je ophangt!' Ik rol mijn ogen. 'Hoezo noemde je jezelf Victoria?'

'Ik dacht: die legt uit dat Kimberly hem zoende, in plaats van jij Kimberly. Maar nee hoor, meneer vraagt waarom ik mijn échte naam gebruik. Weet je wat? Val dood!'

Ik hang op en stop mijn mobiel in mijn zak.

'Gaat het?' Ik schrik van de stem van Louis achter me en draai me razendsnel om. Niall en Louis kijken me bezorgd aan. Ik kijk om me heen naar Maura, maar die is er niet.

Ik kijk naar beneden, en schudt langzaam mijn hoofd. Ik voel twee paar armen om me heen en voel een traan over mijn wang rollen.

'Ik wil naar huis', mompel ik zacht. Niall knikt begrijpend.

'We gaan zo.' Maura komt weer.

'Ach, kind. Mis je je ouders nu al?' Ik knik langzaam. Maura weet het verhaal van Bram nog niet, en ik heb nu geen zin om het te vertellen aan haar. Ze geeft me een knuffel en ik knuffel haar terug.

'Laten we gaan', stelt Niall voor. We knikken instemmend en lopen naar de uitgang. We stappen de auto in, waar Maura achter het stuur stapt en Niall, Louis en ik op de achterbank gaan zitten.

Ik leun tegen Louis' schouder aan en sluit mijn ogen. Voor ik het weet, zak ik weg in een diepe slaap.

Niall

'Awh! Ze is tegen je in slaap gevallen, Louis!' Louis grinnikt en knikt.

'Niall, doe eens wat stiller! Straks wordt ze nog wakker', waarschuwt Maura me. Ik knik en zie dat we onze straat inrijden. 'Blijf je slapen, Louis?'

'Als dat zou kunnen?' vraagt Louis.

'Natuurlijk kan dat! Je bent altijd welkom, Louis.' Louis glimlacht.

'Dankje, Maura.' Ze glimlacht terug.

'Oh, mam. Over drie dagen ga ik weer naar het huis van de jongens en mij. We hebben de komende weken weer optredens, interviews en opnames.' Maura knikt en parkeert de auto voor het huis.

'Is goed, jongen. Louis, draag jij Victoria even naar binnen?' Louis knikt en tilt haar op. We lopen naar binnen en Louis brengt haar naar boven. Ik loop achter Louis aan en open haar slaapkamerdeur.

Louis legt haar op bed en doet haar schoenen uit. 'Moeten we haar... omkleden?' vraagt hij ongemakkelijk. Ik bijt op mijn lip en slik.

'Het zal wel moeten. Maar ik denk niet dat ze er zo blij mee zal zijn.' Louis knikt instemmend en komt naast me staan.

Zo blijven we staan, totdat Maura de kamer binnen komt. 'Waar kijken jullie naar?'

'We moeten haar omkleden, maar of ze daar zo blij mee zal zijn...' zeg ik zachtjes. Ze knikt begrijpend.

'Ik kleedt haar wel om. Gaan jullie maar naar beneden.'

'Weet je het zeker? Kan je het alleen doen?' Maura knikt.

'Anders roep ik jullie wel.' We knikken en lopen dan naar beneden.