He is my brother?! (N.H) *1

epiloog

3 maanden later

Victoria

'Ben je er klaar voor?' Louis pakt mijn hand en kijkt me vragend aan. Ik knik langzaam en Louis drukt op de bel.

Ik zak bijna door mijn benen door de spanning, zo zenuwachtig ben ik!

Dit is de eerste keer dat ik Louis' familie ga ontmoeten. Ik heb ze al wel via skype gesproken, maar nog nooit echt ontmoet. Dus hier sta ik dan, in Doncaster.

'It's gonna be okay', stelt Louis me gerust. Ik zucht diep en dan vliegt de deur open.

'Louis!' Charlotte en Félicité vliegen Louis om de nek en ik sta er wat ongemakkelijk bij.

'Louis!' Hoor ik nu een paar jongere meisjes roepen. Daisy en Phoebe rennen ook op Louis af en geven hem een knuffel. Louis begint te lachen en knuffelt terug.

Ik kuch ongemakkelijk en Fizzie en Lottie laten Louis los. Ze kijken van Louis naar mij en krijgen dan een grote glimlach op hun gezicht.

'Oh my god! Jij moet Victoria zijn!' roepen ze tegelijk uit. Ik knik en voel dan hun armen om me heen.

'Wow, je bent nog knapper dan op skype en op foto's!' roept Fizzie enhousiast uit. Ik grinnik en krab ongemakkelijk aan mijn achterhoofd.

'Dankje?' Ze beginnen te lachen en laten me los. Louis kijkt me trots aan en ik glimlach zwakjes naar hem.

'Ah, joh! Niet zo verlegen! Louis heeft het trouwens altijd over je.' Het laatste fluistert Lottie en ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. Ik kijk naar Louis en zie dat hij ook moet blozen.

'Oh ja? Dan hoop ik dat het positief is', plaag ik Louis.

'Is er iets negatiefs aan jou dan?' vraagt Louis, waarna hij een kus op mijn voorhoofd drukt. Ik grinnik en voel Louis' hand op mijn heup. 'Laten we maar naar binnen gaan. Het is koud buiten.'

We lopen met z'n zessen naar binnen en lopen de woonkamer in. Johannah kijkt op van Doris en Ernest en haar ogen lichtten op.

'Eindelijk kan ik je ontmoeten!' Ze rent op me af en geeft me een stevige knuffel. 'Zorgt Louis wel goed voor je?' Ik knik beduusd.

'Ja, natuurlijk! Hij is echt super lief!' Johannah kijkt Louis trots aan en geeft hem dan een knuffel.

'Zo heb ik hem opgevoed. Respect voor vrouwen, hé?' Louis knikt en grinnikt dan.

'Tuurlijk, mam.' Louis loopt naar me toe en slaat een arm om me heen. 'Waar is pap?'

'Aan het werk.' Johannah draait zich om naar Doris en Ernest en begint met ze te spelen. 'Hij komt over een uurtje thuis.' We knikken en dan pakt Louis mijn hand.

'We gaan naar boven, onze koffers uitpakken. Hoelaat eten we?' Johannah kijkt op de klok en denkt na.

'Rond 6 uur. Over ongeveer 2 uur dus.' Louis knikt en ik volg hem naar boven. Hij draagt beide koffers en ik sjok er wat achter aan met mijn handbagage.

'Niet de boel slopen, hé?!' roept Lottie van onderaan de trap. Louis zucht geïrriteerd en roept terug:

'Shut up, Charlotte!'

That's my boy! And I love him! For ever and ever!

Het officiële einde! *huilt*

Nee, grapje. Niet zo emotioneel ;) maar hee, ik moet nu officieel afscheid nemen van dit boek en het vervolg schrijven.

Ik probeer morgen het vervolg online te zetten, maar ik heb nog een vraag aan jullie.

Willen jullie de antwoorden van de Q&A in dit boek of in het vervolg?

Let me know. Houdt dit boek nog in je bibliotheek tot het vervolg online staat, anders mis je dat.

Love you all xxx wondergirl101