36

3.2K 128 6
                                    

Victoria

'Ik ga even naar de winkel. Je hebt bijna geen brood meer', zeg ik tegen Bram, die met zijn rug naar me toe staat en Esmee aan het verschonen is.

Hij draait zich kort om en knikt. 'Ja, is goed. Tot zo!'

'Tot zo!' Ik loop de trap af en trek mijn jas en schoenen aan. Daarna stap ik de deur uit en loop richting het centrum van Amsterdam.

Ik loop de dichtsbijzijnde supermarkt in en loop naar de broodafdeling.

'Pardon, bent u misschien Victoria?' Ik draai me om en zie een groepje meisjes achter me staan, van rond de 15/16 jaar. Ik kijk ze vragend aan en knik, voor ik me weer richt op de broden voor me.

De meisjes gillen en ik zucht. Fans. 'Is Niall hier ook?!' Ik schudt mijn hoofd.

'Nee, die is in Japan.' Ik pak een brood en gooi het in het mandje, waarna ik me weer omdraai.

'Hoezo ben jij daar niet?' Ik haal mijn schouders op.

'Ik was nodig in Nederland. Een oude vriend van me heeft het nogal moeilijk.' Ik wil weglopen, maar een meisje komt voor me staan. Ze kijkt geïrriteerd en geeft me dan een klap in mijn gezicht.

Ik kijk haar verontwaardigd aan. 'What the...' Nog een klap. En nog een.

Van alle kanten wordt ik nu geslagen en geschopt en ik zak van de pijn op de grond.

'Stop!' hoor ik een stem gillen. De meisjes rennen snel weg en ik rol mezelf op als een bolletje. Een lichaan knielt naast me neer en ik voel een hand op mijn arm. 'Vic? Alles oke?' Ik schudt mijn hoofd en ga overeind zitten.

Anna trekt me in een knuffel en ik snik uit in haar shirt. Zo blijven we even zitten, tot Anna me loslaat en me overeind helpt.

'Dat wordt een lelijke blauwe plek', mompeld ze, terwijl ze naar mijn gezicht kijkt.

'Ik ben toch al lelijk', mompel ik terug. Ze kijkt me geschrokken aan.

'Wie zegt dat?!' roept ze uit. Ik haal mijn schouders op.

'Zo'n beetje iedereen. Je hoeft niet te zeggen dat het niet zo is. Ik weet zelf ook wel dat ik lelijk ben. Je hoeft mijn gevoelens niet te sparen.' Ik kijk droevig naar beneden en loop naar de kassa. De jongen achter de kassa geeft me een knipoog en ik werp hem een boze blik toe.

'Dat is dan €0.97.' Ik geef de jongen het geld en stop het brood in mijn tas. Ik loop snel de winkel uit en loop richting het huis van Bram.

'Vic, luister niet naar wat die haters zeggen. Ze zijn het niet waard. Ze zijn gewoon jaloers. Jaloers, omdat zij niet het zusje van dé Niall Horan zijn. Ze proberen je naar beneden te halen.' Ik negeer Anna en steek de sleutel in de voordeur.

'Doei.' Ik sluit de deur, nog voor ze wat kan zeggen en trek mijn jas en schoenen uit. 'I'm back!'

'Ik ben hier!' Ik loop naar de keuken en leg het brood op de gedekte tafel.

He is my brother?! (N.H) *1Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu