He is my brother?! (N.H) *1

25

Allereerst: wow! Bijna 10 K! Bij de 10K krijgen jullie een 10K special. Enjoy this chapter ;)

Niall

We rijden terug naar huis. Paul en Mark hadden best goed nieuws.

'Zullen Victoria en Gemma al wakker zijn?' vraagt Harry zich hardop af. Ik haal mijn schouders op.

'I don't know, Hazza.' Hij grinnikt zachtjes.

'Ik denk het wel. Het is al bijna half 12', zegt Louis, die opkijkt van zijn telefoon.

'Dat zegt niks. Gemma kan wel lang slapen, ook zonder drank.' Ik grinnik om Harry's opmerking.

Eens een keer lag ze om half 3 's middags nog te slapen, terwijl we die dag daarvoor niet naar een club of kroeg zijn geweest. We hadden thuis ook geen drank, dus ze kon ook niet dronken zijn geweest. Harry heeft dus gelijk.

De auto komt langzaam tot stilstand en we stappen uit. We lopen meteen door naar de woonkamer en zien een opgerold hoopje op de bank liggen.

Zacht gesnurk komt van het opgerolde hoopje vandaan.

We grinniken en ik ga aan het hoofdeind zitten, waarna ik zacht de muts van de sweater optil, om te kijken wie er ligt te slapen.

Het is Victoria.

'Moeten we haar wakker maken?' vraagt Louis zacht, om haar niet wakker te laten worden.

'Ze zal wel een kater hebben, dus laat haar maar slapen.' Het lijkt me de verstandigste keuze.

'Wat zullen we dan doen? Gamen in de gamekelder?' stelt Harry voor. Iedereen stemt in en we lopen maar beneden.

Victoria

Langzaam wordt ik wakker en open ik mijn kapuchon een beetje.

Ik lig op de bank. Ik rek me uit en ga dan overeind zitten.

Van beneden klinkt het geluid van schreeuwende jongens. Ik kreun en rol mijn ogen, waarna ik opsta en stilletjes naar beneden sluip.

De jongens hebben me niet door, dus ik besluit ze eens flink te laten schrikken.

Net wanneer Niall op het punt staat om een doelpunt te scoren, roep ik: 'Naast!' Niall schrikt en de bal schiet langs het doel heen. Ik begin te lachen en Niall kijkt verschrikt achterom.

'Ik had hem kunnen hebben', zegt hij met een pruillipje. Hij kijkt me verdrietig aan en ik grinnik.

'En toch had je hem niet. Jammer joh.' De jongens lachen om mijn bijdehante en droge opmerking en Niall slaat zijn armen over elkaar heen.

'Awh, don't be sad, little Nialler. Het is maar een spelletje.' Ik plof naast hem neer op de loungebank en por hem in zijn zij.

'Ik had eindelijk kunnen winnen van Louis', mompeld hij met een pruillipje.

Louis lacht kort. 'Ha, in je dromen, Horan.'

'Heel toevallig wel. Het stond 4-1.' Iedereen kijkt Niall vreemd aan, die serieus kijkt.

Maar na een tijdje schiet hij in de lach. 'Je had jullie gezichten moeten zien! Jullie geloofden me echt!' Niall komt niet meer bij van het lachen en ik rol mijn ogen.

Hoe kan die jongen zo snel van stemming wisselen?!

Het is nog erger bij vrouwen, soms dan.

Lekker laat geschreven dit. Half 2 's nachts. Kan niet slapen.

Nu weten jullie lekker nog steeds niet wat Paul en Mark nou hebben gezegt tegen de jongens. xP

Ik ga maar eens weer proberen te slapen. Bye.

Love you all xxx wondergirl101