11

4.9K 182 30
                                    

Victoria

Die ochtend zijn de jongens aan het gamen in de gamekelder. Behalve Louis, die ligt nog te slapen. Ik zit in de woonkamer te appen met Sanne en Anna, maar besluit dan naar boven te gaan.

Ik loop langzaam de trap op en blijf vervolgens stilstaan voor de deur van Louis' kamer. Ik klop zachtjes op de deur, maar krijg geen reactie.

Toch loop ik naar binnen, en tref een slapende Louis aan. Ik ga naast hem op het bed zitten en wrijf een plukje haar uit zijn gezicht.

Hij mompeld wat en opent dan zijn ogen. Hij schrikt als hij mij ziet zitten. 'Wat doe je hier?!'

'Ook goedemorgen, Louis', zeg ik lichtelijk geïrriteerd.

'Sorry. Goedemorgen, Victoria!' Ik rol met mijn ogen en kijk hem aan. 'Wat is er?'

'En dat vraag je aan mij?! Jij hebt me gisteren zowat de hele dag genegeerd!' Ik zucht en sluit kort mijn ogen, waarna ik ze weer open. 'Wat is er aan de hand, Louis? Tell me, please!'

Louis schudt zijn hoofd. 'Ik kan het je niet vertellen. Ik weet zelf namelijk ook niet wat er is.'

'Praat er dan over.' Louis schudt zijn hoofd en stapt het bed uit. Hij draagt alleen een zwarte boxer. 'Kom op! Waarom praten jongens nooit over hun gevoelens?!' roep ik geïrriteerd, waarna ik kwaad zijn kamer uitstorm.

Ik ga buiten op het terrasje zitten en trek mijn benen tegen mijn borst. Ik leg mijn hoofd op mijn knieën en kijk levenloos voor me uit.

'Gaat het?' Ik negeer de stem, die wel heel dichtbij klinkt. 'Vic?' Het is Niall. 'Vic!'

Ik wordt door elkaar geschudt, waardoor ik opschrik. Ik kijk naar Niall, die mij bezorgd aankijkt.

'Wat is er aan de hand? Ik hoorde je schreeuwen tegen Louis. Hebben jullie ruzie?' Ik haal mijn schouders op.

'Dat moet je aan hem vragen. Hij deed gisteren opeens afstandig en ik vroeg hem ernaar. Toen zei hij dat hij het niet wist.' Niall pakt mijn hand.

'Moet ik het hem vragen?' Ik schudt mijn hoofd.

'Hij komt vanzelf wel naar me toe.' Dat hoop ik tenminste. Ik wil echt weten wat er aan de hand is, ook al duurt het even voordat hij het me verteld.

'Victoria?' Ik kijk op en zie Louis staan. 'Sorry dat ik zo deed.' Ik wendt mijn blik van hem af en voel Niall opstaan.

'Ik laat jullie wel even alleen.' Louis gaat naast me zitten en ik kijk de andere kant op.

'Vic, alsjeblieft?' smeekt hij me. Zijn hand legt hij onder mijn kin, en hij draait mijn hoofd naar hem toe. Ik kijk in zijn blauwe ogen en slik dan.

Louis slikt ook en ik zie zijn blik afdwalen naar mijn lippen. Hij kijkt onzeker weer omhoog en kijkt in mijn ogen. Ik glimlach zwak naar hem.

Hij komt dichterbij met zijn hoofd en dan voel ik zijn zachte lippen op de mijne.

Ik duw hem van me af en sta op. 'Louis, dit kan niet. Je bent de beste vriend van mijn broer. En ik heb nog steeds verdriet om Bram.' Ik haal een hand door mijn haren en zie Louis naar beneden kijken. 'Het is fout. Sorry, Louis. Ik kan dit niet.'

Met die woorden ren ik naar binnen, naar boven en dan mijn kamer in. Ik laat me huilend op het bed vallen en voel even later een hand op mijn rug.

'Vic...' Niall!

Ik kruip overeind en geef hem een knuffel. Hij knuffelt me terug en fluisterd geruststellende woordjes in mijn oor.

Oei. Zal het nog wat worden tussen die 2?

Alleen de toekomst weet dat :)

Love you all xxx wondergirl101

P.s. dit boek is volgens mij wel geliefd bij jullie. Bijna elk hoofdstuk een reactie (of meer) en al bijna 500 lezers! In 3 dagen! Zo snel is het nog nooit gegaan. Love jullie so much!

He is my brother?! (N.H) *1Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu