He is my brother?! (N.H) *1

20 (XL)

Victoria

De volgende ochtend wordt ik met een misselijk gevoel wakker. Mijn hoofd bonkt ook al als een gek en ik heb het bloedheet.

Ik kreun en sluit mijn ogen weer.

Ik lig bijna weer te slapen, als mijn rust verstoord wordt door gebonk op de deur en dan een lawaaierige Niall die de kamer binnen stormt.

Zodra hij mij ziet liggen, is hij stil en komt hij bezorgd naar me toe. 'Alles oke?' Ik schudt mijn hoofd.

'Ik ben misselijk, heb het warm en barstende koppijn', mompel ik.

Opeens schiet ik overeind en ren ik naar de badkamer. Ik zak voor de wc neer en alles komt eruit. Ik voel iemand mijn haar pakken en ontspannende cirkels op mijn rug tekenen.

Na een paar minuten laat ik me tegen de badkamer muur zakken en adem diep in en uit, om te ontspannen. Niall knielt voor me neer en slaat zijn armen om me heen. Ik klem hem dicht tegen me aan en begin zacht te snikken.

'Ik haat ziek zijn', mompel ik en Niall grinnikt zachtjes. 'Dat is niet grappig.'

'Sorry. Ik haat het ook om ziek te zijn.' Hij laat me los en helpt me opstaan, waarna hij me naar mijn bed helpt. Ik kruip er langzaam in en Niall legt de warme dekens over me heen. 'Moet ik een aspirine voor je halen?' Ik knik snel en Niall verlaat de kamer.

In de tussentijd sluit ik mijn ogen en zucht.

'Alles oke?' Ik schrik op van de stem van Louis en schiet overeind. 'Ik hoorde je overgeven net.' Ik laat me zuchtend weer vallen in mijn kussens en staar naar het plafond.

'Nou, dan weet je ook dat niet alles oke is.' Louis zucht.

'Ik vroeg het alleen maar. Kan ik wat voor je doen?'

'Nee', zeg ik kortaf. Hij zucht weer en gaat op de rand van mijn bed zitten.

'Ik wil je alleen helpen. Doe nou niet zo eigenwijs en sluit je niet van me af.' Ik zucht en draai me om, zodat mijn rug naar hem toe is gericht. 'Victoria, please!'

Ik klem de deken strak om me heen, wat tot gevolg heeft dat ik het nog warmer krijg. Ik hoor Louis zuchten en opstaan.

'Oke, het is duidelijk. Tot ziens, Victoria.' Ik hoor zijn voetstappen langzaam afsterven en de deur open en dicht gaan.

Opgelucht haal ik adem en ga weer op mijn rug liggen, terwijl ik naar het plafond staar.

Misschien moet ik me niet zo afsluiten van Louis en hem een kans geven. Ook al kan het nooit wat worden tussen ons, we kunnen altijd vrienden zijn.

Toch?

De deur gaat zachtjes open en ik kijk op. Niall komt binnen met een glas water en paracetamol.

Ik glimlach zwak naar hem en hij komt naast me op het bed zitten,precies op de plek waar Louis net nog zat. Ik slik en Niall kijkt me bezorgd aan.

'Wat is er?' vraagt hij zacht. Ik schudt mijn hoofd.

'Niks. Alleen hoofdpijn en buikpijn.' Ik kom overeind en haal een hand door mijn haren, waarna ik diep zucht. 'Ik haat ziek zijn.'

Ik laat me weer achterover vallen en Niall zucht zachtjes. 'Ik weet het. Maar als je de paracetamol inneemt, zal het vast beter gaan.' Ik knik langzaam en ga weer rechtop zitten, zodat ik het pilletje kan innemen.

Als ik het pilletje weggewerkt heb, laat ik me weer vallen in de kussens en sluit ik mijn ogen.

'Kan ik verder nog iets voor je doen?' hoor ik Niall vragen. Ik schudt mijn hoofd.

'Nee, dankje. Ik wil gewoon slapen.' Ik hoor Niall opstaan en langzaam weglopen.

'Slaap lekker.' Ik glimlach en hoor hem de deur open doen.

'Dankje.' De deur sluit zacht en ik ga op mijn zijde liggen. Na een lange tijd val ik eindelijk in een onrustige slaap.

-

'Vic.'

Iemand schudt me door elkaar en kreunend open ik mijn ogen. Ik draai me om en zie Niall voor mijn bed staan. Hij glimlacht zwak en ik ga overeind zitten.

'Hoe voel je je?' Ik haal mijn schouders op en rek me uit.

'Beter, denk ik', breng ik twijfelend uit. Niall knikt opgelucht.

'Mooi.' Hij gaat op de rand van het bed zitten en ik leun tegen hem aan. Hij haalt een hand door mijn haren en ik sluit zuchtend mijn ogen.

'Hoe laat is het?' vraag ik terwijl ik mijn ogen weer open en Niall vragend aan kijk. Hij kijkt op zijn mobiel.

'Net iets na twee uur.' Ik knik. 'We hebben zometeen een interview. Ik wilde daar bekent maken dat je mijn zusje bent, als je het tenminste goed vind.'

Ik slik. 'En de haat dan?' Niall bijt op zijn lip en zucht dan diep.

'De haat kun je niet vermijden. Maar als we niet zeggen dat jij mijn zusje bent, zullen ze misschien denken dat je mijn vriendin bent.' Ik knik langzaam.

'Oke dan maar', zucht ik uiteindelijk. Niall glimlacht zwak en geeft me een knuffel.

'Als je haat krijgt, zeg het dan tegen me. Ik zal je helpen. En ik weet zeker dat de andere jongens dat ook zullen doen.' Ik glimlach en knuffel terug.

'Dankje, Niall. Ik ben zo blij dat ik jou als broer heb. Ik had me geen betere broer kunnen wensen.' Ik voel hoe Niall me dichter naar zich toetrekt en snuif zijn geur op.

'Geen probleem. Je bent mijn zusje en ik hoor je te beschermen.' Ik glimlach breed en leg mijn hoofd tegen zijn borst.

Na een tijdje gaat de deur open en we kijken op. Louis staat in de deuropening naar ons te kijken en hij bijt op zijn lip.

'What's up, Louis?' vraagt Niall. Louis stopt met staren naar ons en kijkt Niall aan.

'We moeten zo gaan. Liam flipt bijna, omdat we nog maar 5 minuten hebben', grinnikt hij.

Niall grinnikt ook en laat me los. Vervolgens staat hij op en gaat hij naast Louis staan. 'Gemma is hier om voor je te zorgen. Als er iets is, roep dan naar beneden.'

Ik schudt mijn hoofd. 'Ik ga wel naar beneden toe. Dan kom ik tenminste mijn bed nog uit vandaag.'

Beide jongens knikken en verlaten dan mijn kamer, om me een beetje privacy te geven. Ik trek mijn schapenonesy aan en loop naar beneden. Daar plof ik neer op de bank en zeggen Gemma en ik de jongens gedag.

'Oke, wat zullen we doen?' vraagt Gemma enthousiast. Ik haal mijn schouders op.

'We kunnen... uhm... een film kijken?' Gemma knikt.

'Of cupcakes bakken?' Ik knik vrolijk. 'Eerst cupcakes bakken en dan een film kijken?'

Ik knik nogmaals en we lopen naar de keuken om te beginnen aan de cupcakes.