He is my brother?! (N.H) *1

26

Victoria

'Hee, Vic. We hebben nieuws', begint Harry.

'Wat dan?' vraag ik nieuwsgierig.

De jongens kijken elkaar aan en roepen dan in koor: 'We gaan weer op tour!'

'Oh my god! Echt?!' horen we een stem vanaf de trap roepen. Ik kijk om en zie Gemma staan.

'Wanneer gaan jullie?' besluit ik te vragen. Ik ben blij voor de jongens, maar zal ze natuurlijk wel missen.

'Je bedoelt we', zegt Niall lachend. Ik kijk ze bevreemd aan.

'Wat bedoel je? Bedoel je dat...' mijn ogen worden groot en ik krijg een brede glimlach op mijn gezicht.

'Je mag mee!' roept Louis uit. Ik begin te gillen en knuffel de jongens.

'Oh my god! Dank jullie wel!' gil ik uit. De jongens beginnen te lachen en knuffelen me terug.

'We vertrekken overmorgen om 3 uur 's nachts', zegt Liam. Ik knik begrijpend, dat wordt morgen dus spullen inpakken en vroeg slapen.

'Vertrekken we om 3 uur of gaat ons vliegtuig dan?' vraag ik na een paar minuten.

'We vertrekken dan met een taxibusje richting het vliegveld.' zegt Louis.

Ik knik begrijpend. Gemma ploft naast me neer op de bank.

'Dan hebben we nog even meidentijd nodig.' Ik kijk haar verbaasd aan.

'Ga jij niet mee dan?' Gemma schudt haar hoofd.

'Nee, ik moet werken. Ik kom misschien wel langs als ik vrij ben.' Ik knik langzaam.

'Wanneer vertrek je weer dan?'

'Morgen aan het eind van de middag.' Ik knik en geef haar een knuffel. Ze knuffelt terug.

'Ik ga alvast beginnen met mijn koffers in te pakken', zeg ik, terwijl ik opsta.

'Moet ik helpen?' stelt Niall voor. Ik schudt lachend mijn hoofd.

'Ik ben 18, Niall.' Hij grinnikt ook en ik loop naar mijn kamer.

Ik pak wat kleding, voor alle weersomstandigheden en stop ze in mijn mintgroene trolley. Daarna stop ik mijn toillettas erin met de dingen die er al inkunnen, wat niet veel is.

Als mijn koffer is ingepakt, tot hoeverre dat kan, ga ik op bed zitten met mijn laptop. Ik zet Netflix aan en start de volgende aflevering van Teen Wolf.

Als ik midden in de aflevering zit, wordt er opeens op mijn deur geklopt.

'Binnen!' roep ik zonder de aflevering stop te zetten.

'Vic? Kunnen we praten?' Ik druk op de spatiebalk en zie Louis in de deuropening staan. Ik kijk hem vragend aan.

Waarom zou hij met me willen praten?

'Ja, sure. Wat is er?' Louis slikt en sluit de deur achter zich, waarna hij naar me toeloopt en op mijn bed gaat zitten.

'Uhm...', begint Louis. Ik kijk hem bemoedigend aan en hij glimlacht zwak, waarna hij zijn keel schraapt.

'Zeg het maar, Louis', dring ik aan.

'Kan je je nog iets herrineren van gisteravond?' Ik denk na en haal dan mijn schouders op.

'Het enige dat ik nog weet, is dat Gemma en ik begonnen te drinken en toen gingen dansen. Hoezo? Is er wat gebeurt?' Louis kijkt naar beneden.

'Je... uhm... werd bijna verkracht door een jongen. Ik sloeg hem neer en... uhm... toen... zoende je me.' Het laatste zegt hij zacht, maar toch verstond ik hem.

'W-wat?'

'Je zoende me. En later, toen we thuis waren, vroeg je of ik bij je kwam slapen en of ik je om wilde kleden.' Ik slik en kijk hem met grote ogen aan. 'Ik heb niks bij je gedaan. Rustig maar. Ik zei tegen je dat ik dat beter niet kon doen, omdat je dronken was en je je de volgende dag niks zou herrineren.'

Ik zucht opgelucht en geef hem een knuffel. 'Dankje, Louis.' Hij knuffelt me terug en legt zijn hoofd op mijn schouder.

'Geen probleem, Vic.'

Blegh, ben ziek. Maar toch schrijf ik wel! :)

Ben al ziek sinds gisteren. Koorts, misselijk, hoofdpijn. Je kent het vast wel.

Volgens mij beginnen Victoria en Louis een beetje een band te krijgen.

Kunnen jullie mijn dag goed maken, en vandaag de 10K behalen? (Vast wel. Nog maar 50 lezers te gaan.)

Love you all xxx wondergirl101