13

4.3K 182 9
                                    

Voor je begint met lezen, iets belangrijks. Dit boek staat op #66 in fanfictie! Allemaal super bedankt! Zonder jullie zou dit nooit gelukt zijn!

Victoria

Niall en de rest van One Direction zijn weg en ik zit hier nu met 4 redelijk onbekende jongens.

Niall zou voor mij een pakje maandverband meenemen. Omdat ik hier de weg natuurlijk niet ken in London. En Niall kent de weg wel, of in elk geval beter.

Na lang uitleggen wat voor soort en merk hij moest meenemen, snapte hij het uiteindelijk.

I know, het is best awkward om het op te laten halen door je broer, maar het kon even niet anders.

'Dus, Victoria', zegt Luke. Ja, ik ken de namen wel. Natuurlijk heb ik wel van ze gehoord en ze op tv gezien, maar ik ken ze niet persoonlijk. 'Wat wil je doen?'

Ik haal mijn schouders op. 'Wat kunnen we doen? Jullie zullen vast wel willen gamen. Ik bedoel, jullie zijn nou eenmaal jongens.' De jongens zuchten geïrriteerd en rollen met hun ogen.

'Niet alle jongens denken alleen aan gamen', zegt Calum. Ik grinnik.

'Ja, dat is maar een vooroordeel!' roept Michael. Ik rol met mijn ogen. Michael is zeker weten de drukste. Net zoals Louis, maar dan niet verliefd op mij.

Ashton is stil en kijkt voor zich uit. 'Waar heeft hij last van?' Luke haalt zijn schouders op en geeft Ashton een duwtje, waardoor hij van de bank valt. Iedereen schiet in de lach en Ashton kruipt snel overeind. Hij werpt Luke een chagrijnige blik toe en gaat weer op de bank zitten.

'Hey, Ashton', begin ik. Hij kijkt op en kijkt me vragend aan. 'Weet jij wat leuks om te doen?'

Ashton haalt zijn schouders op. 'Gamen?' Ik rol met mijn ogen en kreun.

'Waarom denkt elke jongen meteen aan gamen?!' De jongens lachen en Luke tilt me op, waarna hij me over zijn schouder gooit. 'Luke, laat me los!' begin ik te gillen. Hij lacht en loopt de trap naar de kelder af. Daar zet hij me weer neer op de grond en kijkt me lachend aan.

Ik geef hem een stomp tegen zijn schouder en hij deinst achteruit. 'Au!' Ik rol met mijn ogen.

'Het was helemaal niet hard!' Luke grinnikt.

'Het deed ook helemaal geen pijn, beauty.' Ik rol weer met mijn ogen en zucht dan.

'Nou, wat voor game willen jullie spelen?' vraag ik, terwijl ik op de bank neerplof. De jongens ploffen naast me neer en pakken een controller.

'Fifa!' roepen ze in koor. Ik rol met mijn ogen en ze starten de game op, waarna ze behendig en met veel geschreeuw beginnen te spelen.

He is my brother?! (N.H) *1Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu