35

3.4K 123 13
                                    

Niall

'Kom op, Paul! Please', smeek ik hem. Ik loop weer naar de andere kant van de kamer en terug. Ik voel de blikken van de jongens, die op de bank zitten, op me rusten.

'Nee, Niall. Jullie moeten over 3 dagen in Australië zijn.'

'Kan me geen ruk schelen! Ik moet weten of het goed gaat met Victoria.' Ik vertrouw die Bram voor geen meter. Waarom zal hij perse Victoria bij zich willen hebben om zijn verdriet mee te delen? Zijn er soms geen andere mensen?!

'Paul, kom op. Je ziet aan Niall dat hij zich zorgen maakt. Laat hem toch gaan', helpt Louis me. Louis staat op en gaat op mijn schouder hangen, om zo een soort 'team' tegen Paul te vormen.

'Niall gaat niet alleen naar Nederland. Straks zijn er fans en paparazzi! Wie weet wat ze met jullie doen als ik er niet ben?!' Harry en Liam komen nu ook bij me staan.

'Kom op, Paul. Als Niall zich niet concentreert, gaan de concerten mis en raken we veel fans kwijt. Dan zijn er steeds minder concerten uitverkocht en krijgen we minder betaald. Wil je dat soms?'

Thanks, Liam! Ik zend hem een dankbare blik en hij knipoogt naar me.

'Goed dan', zucht Paul. 'Morgenvroeg om 9 uur gaat het vliegtuig. Zorg dat jullie om 8 uur klaar staan.' We knikken blij en ik ren op Paul af.

'Dankje! Dankje! Dankje!' Ik vlieg hem om de hals en Paul probeert me van hem af te duwen, wat nogal makkelijk gaat.

Ik moet echt weer eens trainen.

'Het is dat je zulke goede vrienden hebt', mompeld Paul en hij loopt de hotelkamer uit.

Ik vlieg de jongens blij om de hals. 'Thanks, lads!' De jongens lachen en even later belanden we in een groupshug.

'Laten we maar de koffers inpakken, dan kunnen we zometeen nog even winkelen in Hiroshima', zegt Liam. We laten elkaar los en spreken af om over een half uur in de lounge af te spreken.

Liam en Harry delen een kamer en Louis en ik delen er een, net zoals altijd.

We beginnen met onze koffers in te pakken en voor we het weten,is het half uur voorbij. Louis en ik houden een wedstrijdje.

Wie het eerst beneden is.

We staan klaar boven aan de trap en tellen af. '3'

'2'

'1'

'Go!' schreeuwen we tegelijk en we beginnen de trappen af te rennen. We zitten op de zevende verdieping, wat betekent dat we 14 trappen van tien treden af moeten rennen.

Ik heb een kleine voorsprong op Louis en zie de begane grond langzaam naderen. 'Ik ga je inhalen, Nialler!'

'Ik dacht het niet, Lou!' Ik spring de laatste treden af en ren richting Liam en Harry, die al stonden te wachten. 'Woehoe! Gewonnen!'

Louis loopt mopperend en buiten adem naar ons toe. 'Niet eerlijk! Jij begon eerder!'

'Echt niet! Ik liep in het begin een halve trap achter op jou!' Louis slaat zijn armen over elkaar en mompeld wat.

We beginnen te lachen en een paar seconden later begint Louis mee te lachen. Nog lachend lopen we het hotel uit en beginnen we Hiroshima te verkennen.

Speciaal voor @StoryzByMe even een hoofdstukje! Je was het vorige hoofdstuk de enigste die vroeg wanneer er weer een update kwam en wanneer de boys weer kwamen.

Vandaar. Ik moest me even op school concentreren en had even een dipweek (nu nog steeds een beetje) en ik ben super moe. Maar ja, toch even tijd gemaakt om een hoofdstukje te schrijven.

Maar over drie weken is het kerst en ik heb er zoveel zin in! Mij kennende, staat de kerstboom elke dag aan. Ik hou gewoon van die lampjes! Ze geven echt zo'n gezellige sfeer!

Oke, dit was het wel weer even. Oh nee, toch niet. Ik wil in januari of februari een nieuw boek beginnen, maar moet eerst een paar boeken voltooien. 5 boeken uploaden is toch niet zo slim. :]

Dit was het wel echt.

Love you all xxx wondergirl101

He is my brother?! (N.H) *1Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu