KARmAŞIK

...

İçinde süpheler kalsada,ablasına inanmak zorundaydı. Sevmediği gardrobundan kıyafet alarak hazırlandı ve Leyla'nın yanına giderek hazır olduğunu söyledi ve pastaneye gittiler.
Etrafına baktı ama burası ona hiç tanıdık gelmiyordu, pasta yapımına başladılar. Berenin aklında pasta yapımına dair hiç birşey yoktu. Ablasının gösterdigi şekilde birşeyler yapmaya çalıştı,fakat beceremedi.İnsan yıllarca pastanede çalıştıgı halde nasıl beceremezki aklı almıyordu.
-Abla benim pastanede çalıştıgıma eminmisin?Ben hiç birşey yapamıyorum.
Leyle biran güldü.
-Evet sen hiç beceremezdin pastanızı hep ben yapardım.
-Pastamızı derken?
-Annem ve sana yani,sen genelde müşterilerle ve kasa ile ilgilenirdin.

Sanki pastanızı derken annesini kastetmemiş gibiydi, yada beren öyle zannediyordu. Geçmişini hatırlamayan bir kişi hissettikleri ile nereye kadar ilerleye bilirki? Kafası çok karmaşıktı, evine geldi odasına çıkıp dinlenmek istiyordu, o an aklına yaşadıklarını yazmak geldi. Kağıt ile kalem almak için annesinin odasına girdi.Çekmeceyi açtı ve bir zarf ile karşılaştı merak içerisinde içini açtı,içinde bir resim vardı. Resmi görünce şaşkınlıgı iki kat arttı.Çünkü resimde dogum yapmış bir kadın ve kucağında bir bebek vardı. Asıl şaşırtıcı olan şey ise o resimdeki kadının beren olmasıydı. Gördüklerinin ardından donup kaldı sadece. Hatırlamadıgı insanlar ona oyunmu oynuyorlardı yoksa. Bir süre elindeki ile kala kaldı, kendisini iyi hissedene kadar oturup tekrar fotografa baktı, bebek ne kadarda kendisine tanıdık geliyordu. Belkide bu Beren'in bebeği idi, zaten başka ne olabilirdiki.....
Gördüklerine daha fazla seyirci olamadan koşar adımlar ile gitti anne dediği kadının yanına.....