KARmAŞIK

31.Sayfa

Beni kıskandırmak uğruna böyle yapması sinirimi bozmuş ve beni fena sinirlendirmişti.. Yatağıma yatıp arkamı döndüm, kırgındim hemde çok ben onu severken, başkasına dönüp bakmazken bana bu yaptığı çok haksizca bir yaklaşımdı ama bunun öfkesini ondan çıkarmalıydım. Sinirle uykuya daldım dolayısı ile kalktığımda da hala üzerimde öfke kalıntıları vardı. Yoğun baş ağrısı ile yüzümü yıkayıp biraz kahvaltı tırtıklayıp hızlıca çıktım evden. Saçlarımı rüzgarda sallarken sallarken gözlerimi kısarak baktım etrafa.. Bu güzel havada kötü moralli olmam güzel olmamıştı doğrusu. Yorucu yürüyüşün sonunda taksi çağırıp işyerine gittim. Kapıdan girdiğimde gördüğüme inanamadım.. ama tek yamam gereken şeyin biryere saklanmam olduğuydu. Arkamı dönüp kafeteryanin mutfağına gizlendim. Leyla Haluk'un yanına gelmiş olmalıydı acaba ne zaman gidecekki beni asla görmemesi gerek. Birşeylerle uğraşıp fark edilmemeye çalıştım hahhh...hay..yır... Olamazz!!!!! Kenan geliyor Leyla onu görürse herşey biter olamaz.. Korku içinde bakarken hızlıca yanına koşup otelin boş bir odasına atarcasina girdirdim..
-Neler oluyo Beren??
-Sana meraklı değilim merak etme..
-Ama meraklı gibi otelin bir odasına çektin beni..
-Sus sessiz ol biri fark edecek, Leyla burada..
-Aaa!! Tamam anladım!!
Küçücük odada birbirimize baka kaldık öylece, gözlerime öyle manalı bakmaya başladıki dayanamayıp sarıla bilirdim.
-Seni çok özledim Beren.. İlk defa birbirimize sırtımızı dönerek uyuduk, ben alışık değilim sensizlige, gulmemene, sarilmamana alışık değilim..
-Ben sana çok kırgınım Kenan ama yinede sana olan sevgim, aşkım hiç eksilmiyor seni hep ilk günkü gibi seviyorum..Bunu degistiremiyorum..