KARmAŞIK

20.Sayfa

Hikayesi gerçekçi ve üzücü idi, ona inandığımızı ve yardım edecegimizi belirterek oradan ayrıldık. Evet görevimiz katilin kim olduğunu bulmaktı sadece ama Ercan a yardım etmek boynumun borcu idi. İlk iş olarak Ercana ulaştıkları telefonu dinlemeye alarak başladık. Ercan in konuşmayacağından emin oldukları için rahat hareket ettiler ve adreslerini bulmak zor olmadı. Yetkililere haber vererek yakalanmalarını sağladık böylelikle Ercan hapisten çıktı ve kızına kavuştu, bu manzara izlemeye değerdi doğrusu. Annesini kaybetmiş küçük kızın babasınıda kaybetmesi, hak etmeyeceği bir gelecekti doğrusu.
Görevi başarı ile bitirmenin gruru ile ayrıldık oradan. Güzel bir yemeği hak etmiştik doğrusu. Biraz klişe bir yere gelerek köfte siparişi verdik. Aynı üniversite zamanı gibiydi,sanki hala ogrenci gibi hissettik kendimizi. Birbirimize ilk günkü gibi aşıktık gözlerimizde o sevda ateşi hala yanıyordu. Böylesine seven iki kişi ayrılmaya mahkummudur? Biz ayrilmamaya söz vermiştik, kaderi unutarak bu sözü vermiştik. Ellerimiz ellerimizde iken firkati hiç düşünmezdik, taki o sır hayatımıza girene kadar. Pekiya nasıl girdi dersisniz? İşte o sırrın hayatımıza girdigi gün.......
....... İKİ YIL SONRA......
Geçen yılların ardından dahada profesyonel olmuştuk artık. Her türlü olaylara giriyor ve gerektiğinde çatışma ya bile katılıyorduk. İşte o görevlerden bir tanesi.
-Olay nedir?
-Uyuşturucu kaçakçılarına oparasyon düzenlenmiş ve kaçmislar, ama içeride hala birilerin olduğu söyleniyor, şuan içeriyi araştırmak için gireceğiz dikkatli olmamız lazım.
Konuşmanın ardından bellerimizdeki silahları elimize alarak dikkatlice sızdık içeriye. Yavaş ve dikkatli adımlar atiyoruz, her ilerlemede bir yerleri keşfetmek için çaba sarf ediyoruz. Elimi attığım dolabın farklı bir ses çıkardığını fark ettim, ilk olarak aldırış etmesemde daha sonra arkasında duvar olmadığını anladım. Sessizce polislere bilgi vererek yanıma çağırdım. Sonrasında ise suçluların gizli barinaklari olduğu anlaşıldı. İlk olarak teslim olmadılar, çatışma çıkararak dikkatimizi dağıtmaya çalıştılar. Kenan herzamanki cesaretini göstererek barınağın içine dogru girmeye başladı, sessizce dikkatli olmasını söylesemde silah seslerinden duyamazdı. Orada yalnız bırakamazdım, bende girdim barınağa. Biranda silah sesleri sustu ve karşı tarafın teslim olduğunu anladım. Polisler suçluları adalete teslim ederken bizde orayı incelemeye koyulduk. Tahmin edilemeyecek derecede çok uyuşturucu vardı burada. Nasılda acımadan satıyorlardı bunları insanlara..
İncelemelerin ardından bulduğumuz delilleri savcılığa teslim ederek ayrıldık oradan.
Aslı 10 yaşında Berke ise 8 yaşında idi. Okuldan dönme vakitleri çoktan gelmişti bir anne olarak onları kapıda karşılamam ve yemeklerini hazırlamam gerekiyordu. Her nekadar yardımcımız olsada onlar bizim çocuklarımız, anne ve babalarını her daim işte olarak görmelerini istemezdik degilmi. Eve gidip hazırlık yaptım ve Kenan da sanki memur işçisi gibi çocuklarımızı okuldan aldı, dışarıdan normal bir aile gibi görüküyorduk öylede olmak zorunda idi.
Akşam hep beraber yemeğimizi yedik ve Aslı ile Berke'nin ödevine yardımcı olduk. İkiside birbirinden zeki idi. Berke hep polis olacağım derken Aslı'da ben "karar vermedim daha ,ama boksör olup herkezi yenmek isterim" derdi. Hep beraber güldük bu düşüncesine.Aslı nazlı bir kız gibi değilde daha çok sert mizaçlı büyüyordu. İkiside bizim bir tanecik çocuklarımız idi....