KARmAŞIK

22.Sayfa

Görevimizi öğrendikten sonra eve gittik. Bu iş içimi sıkmış ve kendimi oyalayacak bir şeyler bulmak istiyordum. Sandalyeye oturmuş boş boş yere bakarken tırnaklarımı yediğimi fark ettim. Kendime gelmem gerekiyordu..
Biz #BİRBİRİNİ SEVEN İKİ DEDEKTIFIZ# herşeyin üstesinden gelmeyi biliriz. Oturduğum yerden kalktım ve dolabı açtım. Soğuk bir su içip bir şeyler atıştirdim, ardından babamın resim atolyesine gidip resim yapmaya başladım. Ne zaman başım sıkışsa buraya gelirdim. Burası benim gizli cennetim, burası benim huzur evim. Kenan'a buraya geleceğimi söylemedim ama burada olacağımı tahmin ederek gelecegini biliyordum. Fazla geçte kalmamış tı, resim yapmaya dalmışken boş tabloya bir el uzandı "Hadi elimi çiz" diyordu. Arkamı döndüğümde Kenan karşımda idi. Elimin boya olmasına aldırmadan atladım boynuna..
-Seni kaybetmek istemiyorum.
-Bu da nereden çıktı??
-Anladım ben patronun tedirginliğinden işin çok ciddi olduğunu anladım.
-Tehlikeden değil sensizlikten korkuyorum. Ben sensiz yaşayamam, sensiz olamam.
Ellerini yanaklarımdan gezdirerek, gözlerime aşk ile bakmaya başladı.
-Beren sen benim yaşama sebebimsin ve sana söz veriyorum ki bize bir şey olmayacak.
-İçimde kuşku var..
-Bana güven seni koruyacağım.
-Anlamıyorsun benim derdim ben değil sensin.!!!!
-Benim de derdim sensin, herşeyim sensin ama ben bu göreve devam edeceğim.
-Hayır seni yalnız bırakmam sen varsan bende varım.
Son sözlerimden sonra sıkıca sarıldım ona. Kokusunu içime çekerek, sevgisini kalbimin en derinine yerleştirdim. Eger ki bize birşey olursa sevgisi ile ayakta kala bileceğimi biliyordum.
-Hadi gidelim Ömer çocukları okuldan almıştır, onları yalnız bırakmayalım.
-Tamam ...
Eve gittiğimizde Aslı ile Berke, dayıları ile güzelce vakit geçiriyordu. Onları izlemek güzel di. Keyfim birazda olsa yerine gelerek oturdum yanlarına, bütün akşam güldük eğlendik. Buna ihtiyacım vardı, yarınki göreve kendimi mutlu hazirlamam için yardımcı oldu.
Sabah göreve başlama vakti idi.