16.Sayfa

293 33 1
                                    

Ercan in evinden ayrıldıktan sonra annem gile geldik. Güzel bir akşam yemegi bizleri bekliyordu. Sofraya oturur oturmaz yemekleri hızla yemeğe başladık, annem şaşkınlık içinde bize bakıyordu.
- Ne bu haliniz, siz akşama kadar acmi durdunuz?
-Şeyyy...
-Hemen o işi bırakıyorsunuz.
-Anne ne bırakması bu günlük öyle oldu sadece.
-Umarım söylediğin gibi olur Beren, yoksa o işi biliyorsunki biraktiririm.
-Biliyorum anne bu zamana kadar kendim isteyerek yaptigim iki şey var zaten, biri Kenan ile evlenmem, diğeri de...
Kolumdan Kenan tutu verdi bir anda, gözlerime dikkatlice bakıp sus mesajı verdi. Kekeliyerek konuşmamı toparlamaya başladım.
-Digeride ressam olmak yanii..
-Ben anneyim kızım ve senin için doğru kararlar almak zorundayım, beni iyi anlamalisin çünkü sende bir annesin.
O an kala kaldım öylece, evet bende bir anneyim ve yapmış olduğum bu işi çocuklarımın yapmasını asla istemezdim. Düşünceli bi şekilde yemegime devam ettim, tam dalmışken Berke seslendi;
-Anne bak bugün senin için resim yaptım.
-Teşekkur ederim annecim bunlar çok güzel olmuş.
Aslı cığım sen neler yaptın bu gün?
-Teyzemden elmalı turta yapmayı öğrendim çok zevkli.
-Bize de yaparsın ozaman.
-Yaparım annecim.
Konuşmalarımız biter bitmez sofrayı kaldırmaya yardım ettim. Ardından evimize geldik, Kenan Aslı ile Berke yi kitap okuyarak uyuttu. Hepimiz için yorucu bir gündü ve rahat bir uyku çektik.

KARmAŞIKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin