KARmAŞIK

...

Sinirli bir şekilde solugu annesinin yanında aldı.
-Anne bana geçmişim ile alakalı herşeyi anlat hemen!
-Kızım anlattımya senin hayatın bu evden ibaret.
-Hayır degil.
-Neden böyle söylüyorsun kızım?
-Bu resmi açıkla bana çocugum nerde?
-Bunu ögrenmemen için çok çabaladım ama olmadı.Evet çocugun vardı ama hasta dogmuştu,gözlerini bu hayata bir hafta açık tuta bildi.
-Babası kim peki?
_Kızım babası seni terk edip gitti.Sende tek başına dogurmaya karar verdin ama olmadı çocugun yaşayamadı.
-Bunu neden sakladın?
-Bir acıyı iki kere yaşamanı istemedim.

Demekki geçmiş bazen geride kalmalı bu güne gelmemeliymiş, herzaman sevindirmezmiş insanı. Berenide sevindirmedi ne geçmişi nede bu günü. Evi,pastanesi ve ailesi vardı. Fakat bunların hepsi içindeki boşlugun zerresini doldurmadı. İçini acıtan bir şeyler vardı.Bu şey ölü dogan bebegimiydi? yoksa terk eden sevgilisimi? Yada hiç birisimiydi?
Belkide bu anlatılanlarda yalandı,yada dogruydu. İnanmaktan başka çaresi yoktu. Düşünceler içerisinde evden çıktı, dolaşmak ve kafasını dagıtmak istiyordu.Evleri şehrin çok uzagında güzel ama sade bir yerdeydi.Tek dolaşabilecegi yer piknik alanları ve ormandı. İlerideki agaçta asılı olan salıncagı fark etti,üzerine oturdu ve geçmişini hatırlamaya çalıştı.
Biranda diline (bir küçücük aslancik varmış bahçede ko.. koşar oynarmış.. annesi oo nu pekk çok severmis)
Biranda gözlerinden yaşlar aktı, sebebsizce diline gelen bu şarkı da neyin nesiydi, neden Beren'i bu kadar çok duygulandırdı???
Hiç bir şeyin cevabını veremeden dalıp gitti sessizlige....