Yume at Moonlight: Lady Rubia The Untold

Chapter 31: A Path to Astray

A/N: Guyss! I'm finally back after a long long time. Kung may nagbabasa pa nito, sorry talaga! *Ehem ehem* Nanakaw po yung cell ko kaya sobrang tagal ng update. Maghihintay pa ako ng buwan para mabilhan ako ng bagong cellphone. Di naman po kasi ako richkid na meron agad bago once nawala yung gadget nila. So, as for now hiram hiram nalang kay mama sa tablet. At dahil super tagal akong naglaho, here's a recap for you guys ^~^

• Previously on Lady Rubia The Untold •

Sobrang dami na ng pinagdaanan ng ating bida na si Alora. Simula nung umalis si Kai sa araw ng kanilang prom para tanggapin ang korona bilang isang hari, sobrang nasaktan si Alora to the point she almost lost her sane. Pero dahil mas malakas ang pagmamahal na nararamdaman ni Alora kesa sa galit na nararamdaman niya kay Kai, she swore that she would find Kai and unravel the truth behind all this mess. At nung gabi ding yun, Alora met Death, the second rank of Extreme Class Oni. She was so lost that she did not realize where she went after their conversation with Mr. Gariole, Kai's step grandfather. There, Death told Alora what he's up to. That he was just using Kai so that he will be the next King of Onies after Kai's existence. He even told Alora to watch as the world falls into his hands. Hindi na nagawang kalabanin ni Alora si Death dahil naglaho nalang ito bigla. At their next meeting is when Death's unexpected attack on Aida City, There, the Clan decided to let the OTG reqruit for new warriors. Tyansa na iyon ni Alora para mahanap si Kai. Ng malaman niya ang totoong danilan ng pag-alis ng binata mula kay Erica, mas lalo siyang naging determinado na hanapin si Kai. And to save him even if it will cost her life. Para mang nabalewala ang pagsakripisyo ni Kai para maprotektahan si Alora, ang desisyon naman ni Alora ang paraan para magkasama silang ulit.

Kai, on the otherhand, was so furious ng malaman niya ang ginawang katarantaduhan ni Death sa Aida City. And that Death also raised war against the Rihonjins. Kai created a breakthrough to his own castle. He killed the Onies that was on his way, fled and left from being a king. Because of this, Death cursed under his breath that he will make him suffer and his beloved Alora. Sa di naman maipaliwanag na pagkakataon, na-destino sila Alora sa Otto Country kung saan unang inatake ng mga Oni sa digmaan. Napasali nadin si Alora sa Silent X kaya sa tingin niya ay mas mapapadali na ang paghahanap niya kay Kai. Isang araw ay nasa remote place ng Otto Country si Alora pati ang mga kasamahan niya. Nag volunteer si Alora na siya nalang ang titingin sa lugar kung saan may nararamdaman silang malakas at kakaibang enerhiya. Doon natagpuan ni Alora ang nakahandusay na si Kai. Puro sugat, galos at pasa ang inabot nito ng tinakasan niya si Death sa kastilyo. They were reunited in the field of Racia flowers and decided to fulfill the last remaining days of Kai with beautiful memories. Pinangako din ni Alora na hahanap siya ng paraan para hindi tuluyang mawala si Kai sakanya. Both of them used their hearts and did not listen to their brain, that this will be a great mess once someone knew their affair. Pero alam nila na kahit nagkita na silang muli, hindi ibig sabihin nun na tapos na ang problema. Kahit pagod na sila, they still need to fight. A fight that no one knows how will it end.

But, will Kai still able to hold on until Alora finds a way to prevent his power from killing him?

• Alora •

"Ang tagal mo naman yata?" Pambungad na tanong sakin ni Noki. Para siyang tatay ngayon kung umasta sakin at nakahawak pa ang dalawang kamay sa bewang niya.

"Pasensya na. Napalaban lang ng konti." Palusot ko naman sakanya.

"Ganun ba? Ayos ka lang ba? Wala bang masakit sayo?" Sunod sunod na tanong nito sakin. Masakit? Sa bandang dibdib, may kumikirot doon. Gusto ko sanang isagot yan kay Noki pero alam ko namang nakakatawang pakinggan.

"Wala. Ano ba, wag kang masyadong praning." Sabi ko sakanya na medyo natatawa pa.

"Sinong hindi mapapraning eh nasa kalagitnaan pa tayo ng digmaan? Pati ngayong nakikita kitang tumatawa sa harap ko?" At doon ko lang na-realize, oo nga 'no. Tumatawa na ako kahit konti lang.