Yume at Moonlight: Lady Rubia The Untold

Chapter 2: Gabrielle

• Alora •

Who is he anyway?

Umupo pa sya sa tabi ko. At binaba nya ang suot nyang beret. Tumingin sya sakin.

"I'm Gabrielle. But just call me by my nickname, Kai. Mas sanay kasi ako dun." Sabi nya. Napatango nalang ako. Magpapakilala din ba ako? Sige na nga. Hahaha.

"I'm Alora Arcania. The youngest daughter of our family." Okay, that was long.

"What's your full name anyway? Who's son are you?" Tanong ko sakanya. Pero bakit pakiramdam ko, parang nalungkot sya?

Mali. Nalungkot nga sya. Pero bakit? Saan?

"Is something bothering you? Did I say something wrong?" Pag-aalala kong tanong sakanya. He shooked his head and hid that gloomy face of his with a smile.

"No, no. May naalala lang ako. Gabrielle Grande is the name." Napakunot naman ang noo ko.

"Grande? Hm. Such an elegant surname. Pero anong ginagawa mo dito sa garden ng mga Valkasian?" Napatingin naman sya sakin at napakamot ng ulo.

"Oh, that. My family has been here earlier to meet also the Valkasian family. I sneaked out 'coz I was really bored inside. And then I found this place and decided to take a nap in this tree." Pagpapaliwanag nya.

"So, that's why you were up in the branch?" Medyo natatawa kong sagot. Hindi ko alam kung bakit ako natatawa e.

"You're such an idiot." Yun nalang ang nasabi ko at tumawa ako. Natahimik naman sya kaya nagtaka ako. Baka na-offend nung sinabihan ko ng idiot?

"What's the matter?" I asked when my laughter faded away.

"W-Wala. Nagulat lang ako. Hindi ko inexpect na sasabihin mo yun. Like, you know. Based on how you look, you don't do unlady like things." Sabi nya, causing my left eyebrow to raise.

"So you're telling me it was unlady like to say 'idiot'?" Nakita ko namang napalunok sya ng laway. Oh geez, I think I'm gonna burst to laughter again. This boy is just so adorable with that expression of his.

Wait, did I just said 'Adorable?' Gah, nevermind. -.-

"I-I think so?" Halatang nag-aalinlangan pa sya sa sagot nya. And then there it is. I finally burst in laughter. Nakakatawa ang mukha nya. Parang natatae na ewan.

"Hahahahahaha!! SorryㅡI can't help it butㅡlaugh! Haha!" Naguluhan naman sya sa sinabi ko.

"Why? What's so funny?" I can feel irritation in his voice. Haha thiss~

"Mukha ka kasing natatae na ewan." Sabi ko sakanya. Namula naman sya sa sinabi ko.

"P-Pakiulit nga ang sinabi mo?!" Hala. Nagalit na si Kai. Hahaha. At gusto nya pa talagang ulitin ko.

"Sabi ko, MUKHA KANG NATATAE NA EWAN! TAHAHAHA!" Sabi ko sabay takbo. Nakakatawa ang itsura nya. Namumula sya sa galit. Lol!

Hinabol nya naman ako nung tumakbo ako. Pero tawa padin ako ng tawa. Nung medyo nakakalayo na ako, nilingon ko sya.

Iniwan nya pala yung beret nya sa ilalim ng puno, causing his long brown messy hair to sway in different directions.

"I'm coming for you!" And then I snapped to reality. Shiiz, he's right behind me. Kaya tumakbo agad ako ng mabilis. Paikot-ikot kami dito sa garden.

Nagulat nalang ako ng may biglang humablot sa braso ko and then I saw him. Ngayon ko lang natingnan ng malapitan ang mukha nya.

The sun's rays was directly into his face, na para bang props sa magandang view. And he has this captivating blue eyes.

"Sino ang mukhang natatae ngayon?" I can hear threat in his voice. Pero as if namang matatakot nya ako. Haha, never. Daughter of Arcania? matatakot? Ugh, I can't stand on that satement.

But we're just too close. Why am I feeling this sudden tingling sensation? Nakaka-imbyerna e.

"Oo na! Hindi na nga diba. Now, will you please let go of my wrist?" Inirapan ko naman sya, pero ngumiti lang ang ungas.

Yes, matino akong babae. Pinalaki ako ng maayos ni mama at galit-galit yun whenever I'm so unlady like. Strikta at perfectionist kasi yun. Pero deep inside, ang dami kong nalalamang kalokohan. Hindi nya lang alam. At itong lalaki pa talaga ang unang nakakita at nakaalam? The nerve naman talaga.

"As you wish." Sabi nya at nagbow pa sakin. Like, duh! At nagpa-cute pa sakin. Nakakainis! Oo na! Mata mo na ang maganda -___-

"Na-cutan lang naman ako sayo. I just said it in different way." I whispered to myself.

But to my surprise, narinig nya yun. Na mas lalong nagpa-bwisit sakin.

"I heard that." He said, wearing a smirk on his face.

"You misheard it! Ang sabi ko, panget ka!" Sabi ko sakanya at tumakbo na naman. Pwede na siguro akong sumali sa marathon kakatakbo ko.

"Hindi ako panget! Ayaw mo lang aminin na may crush ka sakin!" Muntik na akong matapilok sa suot kong sandals dahil sa sinabi nya.

Hanudaw?? Crush ko sya??

"Hoy! Ang kapal naman mukha mo." Nakapamewang kong sabi sakanya at humagalpak naman sya sa tawa. Ang lakas ng loob na sabihin sakin yun! Eversince in my life wala pa akong na-meet na batang kasing kapal ng mukha nya. The nerve talaga!

"Sus. Ayaw pang aminin. Ang cute ko ba?" Nakaramdam naman ako ng pamumula sa pisngi ko. Heㅡhow could heㅡ

"Argh! Okay fine! You win Kai! And I'm done with it." Asar kong sabi sakanya. Tumuwa naman sya at bumalik dun sa ilalim ng puno at muling sinuot ang kanyang beret.

"Alora.."

"What?" Mataray kong sabi at napakamot naman sya sa ulo. Jeez, this boy is just so cute and adorable. Okay, inamin ko din. Di nya naman malalaman.

"Tara na nga sa loob." Yaya ko sakanya at hinila na sya pabalik sa loob ng mansion.

°°°

Sinabi ko na din kila Mama at Papa na si Gabrielle, or Kai or whatever! Ay naiwan dito sa pamamahay ng Valkasian. Mabait naman ang mga Valkasian at dito daw muna tutuloy si Gabriㅡfine! Kai nalang. It's not like I like to call him that. Ang haba lang ng name nya. Tss.

"Thank you for the time, Arcania family." Nakangiting saad ni Mrs. Valkasian. Nakita ko namang nakangiti din at kumakaway sakin si Kai. Iirapan ko sana sya kaso baka matagalan bago ulit kami magkita. So I just waved my hand at him too.

"Bye! Alora!" Sabi nya.

"Until we meet again, Kai!" I said back. Until we rode off to our Kierah.

I wonder when we will meet again.

End of Chapter 2

*~*~*
•BlackButterfly186 ❤