Finding Archangels 1 (Completed)

Chapter 1: The Beginning

(Ariel)

"Lord, I offer my heart to you, offer my faith to you, as a pleasing sacrifice. Lord, I offer you my life." kanta naming mga choir. I really love to sing religious songs. It somewhat fulfills me.

I was born from the religious family. Namatay ang Papa ko, fighting his faith in Middle East. My mother is a missioner. At ako, isa akong choir sa simbahan. I am also the secretary of my organization.

Maya-maya, natapos na ang misa. Father say thanks to us as he always did. "Kaya kayo ang gusto kong kumanta pag nagmimisa ako eh! Ang ganda ng blending ng boses ninyo, like an angel."puri sa amin

ni Father Danny. "Sus! Nambola na naman si Father."sabi ni Ate Faye, yung pinakamatanda sa group namin. "Alam ninyo namang hindi pwedeng magsinungaling ang mga pari. The blending of your voices are

like the voices of angels in heaven."tugon uli ni Father nang nakangiti. "Sige na nga po, Father. Salamat po uli sa papuri."sabi ni Ate Faye. "Pizza ko ha! Pinuri ko uli kayo."biro ni Father sabay

peace sign. Gusto ko talaga ang Father na iyon. He's real. "Alam ko namang si Ariel lang ang nagdala sa atin eh!"Puri naman sa akin ni Kuya Josh. "Hindi naman po, kuya."mahiyain kong sabi.

At nagtawanan sila. Sabi nila, maganda raw talaga ang boses ko pero hindi ako naniniwala. "O siya! Nagkakalokohan na tayo rito. Ariel, labasin mo na nga si Micah. Kanina ka pa nun hinihintay."

paalala sa akin ni Kuya Tan, isa rin sa member ng choir. "Salamat sa pagpapaalala kuya. Next time po uli."sabi ko at nagpaalam na sa mga ka-choir ko.

"Sorry kung pinaghintay kita."paghingi ko ng paumanhin sa best friend ko. She just smile. Napakapasensyosa talaga niya. "I know naman na nawili ka na naman makipag-usap sa mga ka-choir mo. Don't mind me

dapat nga tinaggalan mo pa eh! Hindi pa kasi lumalabas ang crush ko eh!"sabi niya sa akin. My bestfriend Micah Angela Key is actually admire Gabriel John Deleon or

Gab for short. Isang sakristan na napaangelic ng itsura. "Kala ko pa naman hindi mo talaga ako kayang iwan."pagtataray ko kunwari. Tinawanan niya lang ako. "Tampo ka na niyan! Di bagay sa iyo. Tara na nga,

hinahanap na tayo ni Tita."sabi niya. We are about to leave the church ng makalimutan ko yung cellphone ko sa mesa sa may choir room. "Best, una ka na. Nakalimutan ko yung phone ko sa may lamesa."sabi ko

sa kanya. "Sandali lang naman iyan diba!"sabi niya sa akin. "Hintayin na lang kita rito sa labas."sabi niya sa akin. "Sorry ha at naabala kita."sabi ko at nagtatakbong pumasok sa choir room.

Buti na lang at hindi pa ito sinasara ni Kuya Josh. Kinuha ko agad ang cellphone ko at papalabas na sana ako sa room ng may narinig akong kakaibang boses. Boses ng isang lalaki na maautoridad ngunit

kalmado. "Ariel."he call out my name. Hinanap siya ng mga mata ko. Pagtingin ko sa itaas, nakakita ako nang matinding liwanag. Kinabahan ako. "Wag kang kabahan. Hindi kita sasaktan."sabi ng boses.

Kanino bang boses itong naririnig ko? "Sino po sila?"lakas loob kong sabi. "Ariel, ako ay si Peter. Isa sa mga apostoles ni Hesus. Ikaw ang pinili ko upang maging tagapaghanap ko sa mga anghel na

nawawala."dire-diretso niyang sabi. I just sigh in that idea. Nababaliw na ba ako? o baka naman panaginip lang ito? Mga anghel nawawala? "Alam kong naguguluhan ka pero iyon ang totoo.

Nawawala ang pitong arkanghel ng langit kung papaano hindi ko alam. Ang tanging alam ko lang ay nandito ang mga kaluluwa nila."paliwanag sa akin ni St. Peter. Hindi ko alam kung bakit parang

naniniwala ako sa boses na narinig ko. "Bakit po ako?"tanong kong muli. "Dahil ikaw ang napili ko. Wala nang ibang dahilan."sabi niya pa. At bigla na lamang nawala ang liwanag na iyon.