Finding Archangels 1 (Completed)

Chapter 12: The Chamuel's Story

Chapter 12: The Chamuel's Story

Ariel

Three days since na-retrieved si Gabriel, wala na kaming komunikasyon ng Gab na iyon. Hindi niya nga ako pinansin nang binati ko siya sa simbahan nung Sunday. Marami ngang nagtataka kung bakit hindi na kami nagpapansinan. Pag tinatanong nila ako kung anong nangyari, napapakibit-balikat na lang ako. Mahirap sabayan ang mood ng tunay na Gabriel John De Leon. Mas moody pa siya sa inaakala ko.

Kring... kring.... tunog ng cellphone ko pagkalipas ng ilang oras na boredom. Nasa bahay ako ngayon at walang trabaho dahil company holiday. Buti na lang at may tumawag sa akin kundi baka namatay na ako sa boredom dito. "Hello." bati ko sa kausap ko. "Oh! Ikaw pala. Makita tayo ngayon na! Sa park. Sige." sabi ko sa kausap ko. Pagkatapos ng ilang minutong pag-uusap namin, nagpaalam na siya sa phone at sinabing makita na lang kami sa park kung saan niya ako dinala mamayang 6:00 pm dahil un daw ang oras ng out niya sa trabaho. Kung nagtataka kayo kung sino yung kausap ko, Si Cham iyon. Sinabi niya sa akin na ikukuwento na raw niya kung paano natrap yung kaluluwa niya sa katawan ng DJ na iyon. Sa wakas sasabihin niya na rin. Dahil excited ako, naligo ako ng mabilisan. Nagbihis nang casual na damit. At nag-ayos ng mga kakailanganin kong gamit. Nakablouse lang ako na white at nakaskirt na light blue na above knee. "Mukhang aalis ka ha!" pansin sa akin ni Micah. "Oo eh! May kailangan akong puntahan. ingat kayo ni Raphael ha! Wag mong iseseduce yun, baka bumigay." biro ko kay Micah na nagpatawa sa kanya. "Baka ako pa nga ang dapat mag-ingat sa kanya eh! Ingat ka rin ha! Gabi na baka madulas ka." asar niya sa akin at napatawa siya sa sarili niyang kalokohan at umalis na. Hay! Hindi kaya siya ma-seseduce nang isang arkanghel. Napatawa na lang ako. Nanood muna ako ng movie bago umalis nang around 5:00 since malayo nga yung park kung saan niya ako dati dinala.

Sa isang children's park, nakita ko agad siya na nakaupo sa isa sa mga bench. "Late ka." sabi niya sa akin na nakangiti. "Well, late talaga ako kasi nanood pa ako ng movie." sabi ko at tumawa kami parehas. "Here, take a biscuit." sabi niya at inabot sa akin ang isang biscuit. Ang hilig nang lalaking ito sa biscuit. "Thanks. Okay lang bang dito tayo mag-usap?" tanong ko sa kanya sabay abot sa biscuit na binigay niya. Maya-maya, he blindfolded me. "Sympre, hindi. Masyadong publiko dito. Isipin pala nila, baliw pa ako." sabi niya pa. Napangiti ako sa sinabi niya at sumakay na lang sa trip niya.

After ilang minutes nang byahe dahil naramdaman kong nag-commute kami. Nakakahiya. Pinagtitingin siguro kami sa sasakyan kasi naka-blind fold ako. Bakit kasi wala siyang kotse? "Nandito na tayo." sabi niya sabay baba namin sa ikalawang sasakyan na sinakyan namin. Inalalayan niya akong bumaba dahil sa nakablind-fold ako. Nakarinig ako ng parang alon. Nasaan ba talaga kami? Hindi niya pa rin tinatanggal ang blind fold na nasa akin hanggang sa pumasok kami sa kung saan. Nasaan ba talaga kami? Narinig kong napatawa siya nang mahina. Siguro halata na sa mga mukha ko na naguguluhan. Saan ba talaga gustong makipag-usap ng taong ito? "Sir, what is your order?" tanong nang waitress 'ata. Mukhang nasa restaurant kami ha! "As usual." sagot niya. Siguro madalas siya rito. Maya-maya, naramdaman ko na parang tinatanggal na niya ang blind fold sa mga mata ko. "Like it." sabi niya. Pagkadilat ko, nasa isang beach restaurant kami at nasa VIP room pa kami. "I love it. Paano mo nalaman yung lugar na ito?" pagsisimula ko sa kanya. Ngumiti siya sa akin. "Benedict Chamuel Lozaga is actually a rich kid who owns this beach restaurant at isang isang biscuits and sweets company. It is the reason why palagi siyang may dalang biscuit sa bag niya. Tinitikman niya yun in his break tapos nagbibigay siya nang feedback sa gumawa nun." sabi niya sa akin. Marami-rami yung sinabi niyang details and I can't digest it all. Basta ang alam ko lang mayaman talaga siya. "Bakit nag-cocommute ka?" tanong ko. I was comfortable in second person than third person. Tumawa uli siya ng mahina. "He want to live as simple as that way. Hindi niya pinangarap na maging anak mayaman. He is only wish to live in simple life and becomes a DJ." sagot niya habang nakatingin sa kisame at nakangiti. Nakikinig lang ako sa kanya at kumakain din. Sumubo siya nang pagkain bago siya muling nagsalita, "That way how he perceived life is really amazing. It is the reason why I admire him. His way of thinking and his undying love to work and to every one surrounds him is really admirable. It is the reason why I want to saw him personally." sabi niya sa akin at napatingin sa may bintana. "Dahil sa pagnanasa ko na makita siya, I was went to a fallen angel and ask for a help. Hindi porket archangel ako, lahat nang bagay kaya ko. I have my limitations in things at isa sa limitation na iyon ang kakayahan kong makipagkita sa mga tao, only Gabriel can do that kaso no where to found palagi si Gabriel ng mga panahon na iyon. In that reason, napilitan akong lumapit sa kakilala kong fallen angel na akala ko kapanalig namin. But then, he betrayed me. Pinagpalit niya ang kaluluwa namin. I know that Chamuel's real soul is know in purgatory, the place of souls where you find those souls who has unfinished business. Kaya, imposible na makapunta tayo doon." sabi niya at bigla siyang nalungkot. Mukha ngang imposibleng makarating kami roon. But, sa tingin ko wala nang imposible sa mundo ngayon. Ah! May naalala ako. Napangiti ako sa naalala ko. "Bakit ka nakangiti?" sabi niya na may halong pagtataka. "Ngayong na-retrieved na si Gabriel John De Leon sa dati, he may help us. He is a traveller, right! He can travel through time, space and other realms kaya hindi na imposible yun." pag-checheer up ko sa kanya. Napangiti siya. "Oo nga. God really find his way to retrieved his angels." sabi niya at napangiti na rin. Nagkwentuhan na lang kami sa mga random things. Around 9:30 pm na rin nang magkayayaan kaming umuwi. Tumawag si Cham nang taxi at yun na lang daw ang gagamitin namin pauwi. "Matulog ka muna. Malayo yung byahe." sabi niya. Tapos kinantahan niya ako ng isang lullaby at nakatulog na ako. "Kung hindi lang ako anghel, baka nagkagusto ako sa iyo." mahina niyang sabi at hindi ko alam kung yun nga yung sinabi niya bago ako makatulog.

Hindi ko alam kung ilang oras na ang lumipas basta paggising ko, sumikat na ang araw at nasa kwarto na ako. Hindi ko rin alam kung imagination lang ba yung nangyari at yung kinuwento ni Chamuel sa akin. Basta feeling ko totoo. "Gising na pala si CInderella. Tara na, may nahiram si Chamuel na eroplanong papunta sa America. We will retrieved your cousin." sabi sa akin ni Raphael na nakangiti at halatang excited na. Bakit kaya tinawag niya akong Cinderella? "Fine. Kailan tayo aalis?" tanong ko sa kanya. Ngumiti siya sa akin. "Mamayang lunch. Wag mong alalahanin yung trabaho mo, I already excused you." sabi niya at nagwink pa sa akin. Inexcuse na naman niya ako? Baka wala akong swelduhin sa month na ito ha! Ginawa ko yung morning rituals ko at bumaba na para kumain ng breakfast. Nagulat ako nang makita kong nandito si Cham. "Hi. Good morning. Dito na ako natulog kagabi. Hindi na kasi ako pinagbyahe ng mama mo." sabi niya in energetic way. Si Mama talaga! Siya siguro ang naghatid sa akin dito. "Kain na anak. Aalis daw kayong tatlo. Gusto ngang sumama nitong si Micah kaso hindi ko pinayagan kasi natatakot akong mag-isa rito baka dalawin ako ng Papa mo." sabi niya na natatawa pa habang naglalagay nang palaman sa tinapay ko. Si Mama talaga! Pero ayos na rin na hindi kasama si Micah kasi gagawa kami doon ng extraordinary things.

Dahil makulit si mama, pinakain niya muna kami ng lunch bago kami pinaalis. Nakakahiya sa piloto, pinaghintay namin. "Don't worry, ako yung pilot." sabi ni Cham na siyang ikinagulat ko, pilot pala talaga ang profession niya! Nakakamangha talaga itong taong ito. "Kanino nga pala itong eroplano?" tanong ni Raphael kay Chamuel. Ngumiti si Chamuel. "Sa akin itong eroplano na ito kaya don't worry about the fees." sabi niya at pinapatay na yung mga gadgets naming dala at lumipad na yung private airplane. Nakatingin ako sa katabi kong si Raphael. Nakatingin siya sa bintana at nakangiti. Excited na siguro siyang ma-retrieved ang pinsan ko. Sa ngayon, wala pang masyadong action na nagaganap pero alam ko sooner, everything will change at alam kong mas mahirap yun. I am looking forward for more adventurous quest to find and retrieved the seven archangels of heaven.

ltern[N