Finding Archangels 1 (Completed)

Chapter 28: Retrieving Archangel Jophiel

Chapter 28: Retrieving Archangel Jophiel

Ariel

Where am I? Patay na ba ako? Natalo ba kami o nanalo?

"Good morning, Ariel. It's been a week since you sleep there in my bed. Are you now feeling well?" sabi ni Josh sa akin.

Hala! Isang linggo na akong nakatulog? Hala! Ano nang nangyari? Natalo ba kami?

"Paano ako nakapunta rito sa kwarto mo? Ang huli kong natatandaan ay nakikipaglaban ako sa isang ahas doon sa may gubat. Isa pa hindi naman ito ang bahay ninyo diba?" tanong ko kay Josh. Ang huli ko kasing natatandaan ay nagtulungan kami ni Gab para matalo yung wizard tapos naglabas siya ng ahas na magiging kakampi niya. Ako yung kumalaban sa ahas at nakagat pa nga ako nito sa aking leeg bago man siya naglaho.

"Oo nga't wala ka sa bahay namin. Nasa unit kita. After kong matalo yung wizard ay binalikan kita kay Raphael. Napagaling na niya lahat ng sugat mo ngunit hindi ka pa rin nagigising. Inutusan niya ako na dalhin ka rito para makapagpahinga pa at maalagaan ka dahil sa hindi ko alam kung paano ipapaliwanag kay Tita ang nangyari sa iyo kapag inuwi kita sa inyo. Si Gab naman ay still unconscious. Nasa pangangalaga siya ng tumayong ama ko for all these years. Susubukan niya raw na i-retrieved lahat ng nawalang bloods and water sa kanya since we can't bring him to the hospital because of his special genes. Yung tatlong arkanghel naman ay pinauwi muna ni St.Peter para gawin ang iba pa nilang misyon sa lupa." mahabang paliwang ni Josh sa nangyari.

"Hala! Hindi kaya patayin ng wizard si Gab? Paano mo nga pala sila nakilala? Nakakaalala ka na ba?" hysterical kong tanong na naguguluhan. Mukhang marami akong nakaligtaang detalye.

Tumawa siya saglit at huminto rin agad.

"don't worry too much. The wizard is now our companion. Dumating ako with my memories and identity sa lugar na pinaglalabanan ninyo before Gab passed out. Pinakilala ng mga kapatid kong anghelsi Gab sa akin.Wala ka ng malay nun kaya hindi mo na nakita yung nangyari. Nadaan ko sa masinsinang pag-uusap si Lorenzo and everything settle then." summary niya sa mga nangyari.

Nakahinga naman ako ng maluwag.Buti nama't kami ang nagtagumapay. Thanks God. You really never leave your children behind.

" Ganon ba? Eh, yung paraiso kumusta?'" tanong ko uli sa kanya.

" Aayusin ko yun kapag fully retrieved na ako, Ariel. But before you do that, pwede bang masolo muna kita ngayong araw? Promise, you may retrieved me at the end of the day." nagpa-puppy eyes na sabi niya.

So cute, Josh.

"Makakatanggi pa ba ako? It will be our last time to be together. Then, it's a date." sabi ko na lang sa kanya na punong-puno ng energy. I really miss Josh.

"I know that it will never be the last time, Ariel." sabi niya sabaay abot sa akin ng kanyang kamay at tinanggap ko ito bagama't medyo naguguluhan ako sa mga binaggit niyang salita.

Pagpasok namin sa kotse niya ay agad niya akong piniring.

"Saan mo ako dadalhin?" nasabi ko na lang sa kanay.

Bagama't hindi ko nakikita, nararamdaman ko ang pagngiti niyabnang nakakaloko.

"Wherever I like." sabi niya at nagsoimula ng magmaneho.

Napangiti kao. for sure, mamimiss ko talagaa ang bonding namin na ito. Sana hindi na matapos ang araw na ito. I am so sorry God but I have thought na wag nang ibalik si Jophiel sa Inyo. But I know it was selfishness kaya ibabalik ko pa rin siya sa piling NInyo.

Ilang oras pa ang nagdaan ng hindi ko namalayan ay huminto na kami Pinagbuksan ako ni Jophiel ng pintuan at inalalayan ako sa pagbaba bago niya tinanggal ang piring sa mata ko. Pagkakita ko sa lugar ay nagsabay-sabay bumagsak ang luha ko.