Finding Archangels 1 (Completed)

Chapter 44: Knowing What Happened

Chapter 44: Knowing what Happened

Gabriel John

Its been 45 minutes since Ariel saw the soul of Franz and heard from Archangel Michael that the war is near but she is still in shock. Ilang beses ko nang sinubukang magsimula ng conversation but she is not replying. What can I do now?

"Ako nang bahala. Ibabalik ko siya sa realidad." sabi sa akin ni Archangel Gabriel na nasa tabi ko ngayon.

Marahil ay nararamdaman niya na nag-aalala ako.

"I asked Ariel's soul to return now! I asked Ariel's soul to return now!" pabulong na sabi ni Archangel Gabriel kay Ariel ngunit tila hindi ito naririnig ni Ariel.

Is she possesses by a demon or something?

"Arghhh!" frustrated ko na lang na sabi.

"Bakit Gab, anong nangyari? Mababangga na ba tayo?" sabi ni Ariel na tila natataranta dahil sa naging reaksyon ko.

Napangiti naman ako. Sa wakas, bumalik na sa realidad si Ariel.

"I just can't think what I can do for you. You seem so pre-occupied." sabi ko sa kanya.

"Hehehe! Sorry kung pinag-alala na naman kita. Naisip ko kasi paano kung maunahan tayo ni Lucifer sa lugar na kinaroroonan ng kaluluwa ni Arch." sabi niya na tila natatakot.

Nakita ko kasing nanginginig ang mga kamay niya gayundin ang mga binti niya habang nagsasalita.

"Don't be afraid, God is with us." malambing na sabi ni Archangel Gabriel at tila lahat ng takot ni Ariel ay nawala.

"Maraming salamat, Archangel Gabriel at sayo na rin Gab for supporting me till this time." sabi ni Ariel at sa wakas nakita ko na siyang ngumiti.

Ilang oras pa ang nakaraan, narating na namin ang Lorenzo's Paradise. Nandito na naman kami para pag-usapan ang mga plano tungkol sa pag-reretrieved namin kay Franz.

"Sa wakas Gab, Ariel, Archangel Gabriel, nandito na kayo kanina pa namin kayo hinihintay. Since kumpleto naman na ang lahat, magsimula na tayo.” sabi ni Lorenzo sa amin at sabay-sabay na naming tinungo ang dinner hall na minsan na rin naming naging meeting place noon.

Pagdating namin sa dinning hall kung saan madalas kaming nagmemeeting ay isa-isa muna kaming umupo sa mga upuan. Nasa may center si Lorenzo at yung iba nasa side. Nasa tabi ko naman si Ariel na hindi na kumibo simula ng pumasok kami rito kanina.
Ano kayang problema niya? Iniisip na naman kaya niya na baka maunahan kami ni Lucifer? Wala na ba siyang tiwala sa amin?

"Bago tayo tuluyang magsimula ng usapan, gusto ko munang linawin ang isang bagay. Ariel, ano bang problema mo? Your so gloomy. Hindi tayo makakapagsimula kapag ganyan ang mood mo." pansin ni Lorenzo kay Ariel.

Napansin niya rin pala. Akala ko ako lang ang nakapansin.

"Hehehe.. Sorry po. Medyo pre-occupied lang kasi ako. Masyado yata akong nabilisan bigla sa mga nangyayari." sabi niya and she fake her laugh.

Hinawakan ni Archangel Raphael ang kamay niya. Katabi niya kasi ito sa kanan niya at ako naman ang nasa kaliwa niya.

"Let me heal your worries. Let me open your heart." sabi nito at nagpakawala ng isang berdeng liwanag.

Sana mapaayos na nito ang nararamdaman ni Ariel.

Ariel

Pagkabanggit ni Archangel Raphael ng mga katagang iyon, bigla akong na-enlighten. Bakit ba kasi hinayaan kong ma-occupied ang utak ng ganong mga senario? Hindi naman na bago ito sa akin. Siguro hindi ko lang nahanda ang sarili ko sa bagay na ito. Wala pa rin kasi kaming formal na usap ni Archangel Uriel unlike dun sa mga nauna na nakausap ko na sila bago dumating sa puntong ganito.