The Top Spot ( TAGALOG )

Chapter 34

After One Month...

Wedding Day...
4am

"Iyang !" Sigaw ni Mama
"Ma?Makasigaw naman !" Reklamo ko habang kusot kusot ang naantok ko pang mata.
"Hay naku ! Ngayon ang kasal ng Kuya Nior mo! Tulog tulog ka jan ?! Ano tong mga kalat na to?" Malakas nyang pagsasalita
Para naman akong zombie na bumangon sa kama.
"Para sa thesis ko yan, namin pala di na ata naayos nung mga kagrupo ko." Antok na antok kong sinabe
"Nagtethesis ka na anak?" Tanong nya
"Crash course ko dun sa isang university na malapit dito, para isang sem na lang ang papasukan ko nextyear dun."
Pageexplain ko habang pinupulot ang mga nagkalat na folders and papers
"Shit, yung mga survey sheet naiwanan kong nagpriprint !" Dali dali akong lumapit sa PC at printer ko.
"Ayun, tapos na !" Nakangiti kong sinabe

"Okay lang ba talagang mag isa dito? Gusto mo papuntahin natin yung isa nating katulong para meron ka namang kasama dito." Sabi ni Mama habang inaayos ang kama ko
"Okay lang ako dito ma, nagcracram lang kasi malapit na ang defense, end of Febuary na eh, next month defense na, pinagpilitan ko pa naman sarili ko dun sa class na yun." Sagot ko habang inaayos pa din ang mga nakakalat na research materials

Pagkatapos naming iaayos ang mga papel at kung anekanek na gamit. Tinawagan ko yung ka grupo ko.

"Yow !, naiwanan mo pala yung laptop mo dito pano mo gagawin yung presentation para sa preliminary keme natin sa monday ?" Tanong ko sa kausap ko sa phone
"Ah, so dito mo gagawin yun? Mag isa ka lang dito, may kasal pa kasi akong pupuntahan ngayon baka late na ako makabalik, okay lang ba sayo ?" Tanong ko uli sa kausap ko
"O sige sige, pasalubungan na lang kita paknersss!" Paglambing ko sa kausap ko

"Hindi ka magsstay sa hotel anak?" Tanong ni Mama
"Hindi po, I will fly back in Manila immediately, maiintindihan naman yun nina Kuya at Ate, they know naman what I've been doing eh" sagot ko
"I don't know why I feel uncertain to see you like this, sobrang seryoso mo sa pagaaral, to think nagtatrabaho ka pa, are you really sure okay ka lang nak? Alam ko isang way mo to para makacope up sa lahat nangyare last month pero baka naman anak..." Pagaalala ni Mama
"Baka ano ma? This is not suicide ma ! And yung trabaho ko naman ay connected sa kurso ko and bonus pa! Connected sa business natin kaya hindi hassle, eto lang na thesis ang hassle! Pero nakanang ah ! Umeenglish na si Ka Norma!" Pangangantyaw ko
"Tigilan mo ako anak, yung hugasahn mo ! Tingnan mo ang dami na oh !" Pagpansin nya sa lababo ko

"Nakalimutan ko na eh, mamaya pagkatapos ko maligo, at ikaw ma ! Mauna ka na dun! Mas maaga ang flight mo, anong oras na oh! Magtaxi ka na ! Sige na ! Tara na ma" paghihila ko sa kanya palabas ng bahay
"Sigurado ka bang ayos ka na ? Pumunta ka ha ! Ay nako anak, pero pwede namang sabayan pa kita mamaya eh," sabi ni Mama habang inaayos ang gamit nya.
"Oh! Ayun na yung taxi pala, nag pahintay ka ba ma?" Tanong ko
"Oo, pero anak, sabayan na lang kaya kita mamaya?" Pagooffer nya
"Ma, wag na hassle pa ! Mag aayos lang ako dito, basta promise magugulat ka na lang andun na ako, baka nga mauna pa ako sa pari eh !" Pagbibiro ko
"Hay nako anak! Kalokohan mo sige, baka malate pa ako sa flight ko, ingat ka ha! Pumunta ka! " paalala nya sabay yakap at halik sa pisnge ko
"Mahal na mahal ka namin!" Nakangiti nyang sinabe
"Alam ko yun Ma." Nakangiti kong sinara ang pintuan ng taxi at kumaway kay mama.

Pagpasok ko sa apartment ko, napatigil muna ako saglit at nag contemplate , nagisip isip ng kung ano ano, yung thesis yung sa university, at sa lagay ng pagkatao ko ngayon

One month na ang nakalipas, andaming drama and shits ang nangyare, in just almost 3 weeks mangyayare ang lahat ng yun? Hanggang ngayon dun pa rin ako naamaze, ibang level ang katangahan ko. So this decision na lumayo sa napakagulong environment na pinagsiksikan ko ang sarili ko upang bumagay at maging in, I would say nakatulong naman kahit papano, pero alam kong running away from them is not the answer to cover the pain that I have, so I decided to have a crash course from a different university, I still attend class sa University ko, I still get to see those people who broke my heart as well as those people who really has care for me, but the difference now is I don't stay at school campus anymore even in our HQ, diretso na agad sa apartment to get ready para sa crash course class and after that yung trabaho ko. At dahil dun, naiwasan ko ng isipin pa ang mga nangyare, hindi na rin ako umiiyak bago matulog, siguro last last night umiyak ako dahil sa pagod. Aaminin ko, hindi ko na rin masyadong kinakausap ang mga kaibigan at pamilya ko even my Kuya and Ate, si Mama lang ang madalas. I am just thankful na naiintindihan nina Rica ang decision kong ito. They know that this will help me get through this.
But mamaya, I will get to see them again, finally talk and bond with them, wala akong choice, kasal ng Kuya ko ayokong maging dahilan ng pagkakaspoil ng wedding nila katulad ng ginawa ko sa bachelor at bachelorette party nila.
I moved out from them when I finally got to read Fheiy's letter, the day after the mini party at our house.
After I have read the letter there is one thing on my mind.... And that is not suicide, it is to run away fron home, run away from everything, while packing my bags and things I was crying and cursing at the same time. Asking question why? But the Fheiy's letter answered it all, and then I saw the pills that I have in my bathroom, I thought what if? What if? Magpakamatay na lang ako then I saw dad's picture on my bathroom mirror, that changed my mind. Kung dati wala akong maramdaman na kahit ano, pero pagkatapos kong basahin ang sulat ni Fheiy, napuno ng galit at sakit ang puso ko ! Kaya siguro tama lang din na lumayo ako sa kanila, ayoko na silang makitang nasasaktan dahil nakikita nila akong nasasaktan.