De jacht op de Jager

Hoofdstuk 8

Bons bons bons. Er word hard op de deur gebonst.
'Ja?' wat klinkt mijn stem raar! Is dat wel echt mijn stem?
'Eten!' roept de stem van Will dwars door de deur heen. Ik kijk door het kleine raampje in mijn kamer en zie dat het al snel donker aan het worden is. Nu al? Het was nog ochtend toen ik naar mijn kamer ging. Blijkbaar ben ik in slaap gevallen na mijn flashback, of was het een droom? Nou ja, het zal wel.
'Ik kom eraan!' roep ik terug.
Maar ik krijg geen antwoord meer. Hij is al weg. Snel loop ik mijn kamer uit. In de gang hangt een spiegel en ik werp er vlug een blik in. Geschrokken blijf ik stilstaan. Wat zie ik eruit! Ben ik dat? Nee toch? Mijn blonde haren zitten helemaal door de war en mijn blauwe ogen staan dof. Mijn ogen zijn helemaal rood omrand van het huilen. Met een hand probeer ik mijn haar weer te fatsoeneren. Ik loop snel verder en zie dat Will de tafel gedekt heeft voor ons tweeën. Hij heeft kaarsen aangestoken en het lijkt net een romantisch dineetje. Hij ziet dat ik ernaar kijk en zegt:
'Ja, het is nog te warm voor de openhaard, dus heb ik maar kaarsjes aangestoken.'
'aha, logisch.' is mijn gevatte antwoord.
We gaan aan tafel zitten en het eten smaakt best. Het zijn gebakken aardappeltjes met boontjes en een stukje vlees, zwemmend in een badje van sju.
Na een poosje begint Will opeens te praten:

'Ik heb een soort trainingsschema opgesteld. Als je wakker word, uit jezelf, sta je op en dan maak je of mij wakker of ik ben al wakker. Dan gaan WE een rondje hardlopen. Met de nadruk op WE en je gaat dus niet in je eentje begrepen?' ik knik en hij gaat door met zijn betoog
'Goed, als je hard gelopen hebt ga je douchen binnen vijf minuten.' hij kijkt me indringend aan. 'Je hangt je zeiknatte kleren netjes op.' hij houd een kleine pauze zodat het allemaal tot me door kan dringen. 'Dan ga je mij helpen met het huishouden en doen we spier oefeningen en allemaal dingen. Dan ga je 's avonds vroeg naar bed en als je 's ochtends weer wakker word doen we alles weer van voren af aan. Snap je?'
'Ja ik snap het helemaal. We gaan er hard tegenaan.' een diepe zucht en een draai met mijn ogen kan ik niet achterwege laten om alles nog dramatischer te laten lijken.
'Was je vroeger goed in drama?' vraagt Will.
'Eehm ja, ik stond een negen!' Will schiet keihard in de lach.
'Ik merk het!' is het gevatte antwoord.
Stilte...

Ik mis de klok. Hebben ze geen klok hier ofzo?
'Heb je geen klok hier in huis?' vraag ik verbaasd aan Will. 'Iedereen heeft toch wel een klok?' Will lacht. Zijn ogen glinsteren van plezier. Hij vindt dit leuk.
'Ja, iedereen behalve grijze jagers. Wij lezen de tijd af van de zon. Als de zon in een hoek van vijfenzeventig graden staat bijvoorbeeld dan is het ongeveer 12 uur en zo heb je nog meer dingen.' geïnteresseerd zit ik te luisteren. Dit vind ik nou eens interessant. Het is weer is heel anders dan op school. Daar leer je wiskunde, Engels en alle andere talen. Geschiedenis: bleegh. Ik moet er niet aan denken. Ben ik even blij dat ik er zoizo voor een jaar vanaf ben.
'Oja, over een maand is er weer een bijeenkomst van de Grijze Jagers. Dan komen alle kinderen weer. En dan ook jouw vriendinnetje, eehh hoe heet ze, het lijkt op zeeman. Help me effe'
'Semaine.'
'Juist die bedoel ik, die komt dan ook en die ene jongen. Waar je zo naar zat te kijken toen je helemaal achterstevoren op Jara zat.'

mijn wangen worden gelijk vuurrood. Will ziet het en moet grinniken. 'Leuke jongen, hoor. Echt, heb je die ogen gezien. Supergroen. Hij heeft wel een beetje een kwaadaardig karakter, hoor. Vandaar dat ik hem een pijl om zijn oren moest schieten.'
Bij die laatste zin schiet mijn hoofd opeens de lucht in.
'Was hij dat?'
'Ja, dat was hij. Hij zal wel snel van zijn kwaadaardige streken af zijn, want die Grijze Jager die hij heeft.' Will fluit tussen zijn tanden door. 'Hij zal er wel heel goed uitzien bij de volgende vergadering. echt zo'n afgetraind buikje heeft hij dan.' Hij geeft me een knipoog.
'Ja, leuk hoor. Kun je nu effe kappen? En trouwens wie zegt dat ik hem leuk vind?' Will lacht.
'Jij zelf zonet. Ik heb het niet over leuk vinden gehad.' shit, betrapt. Mijn wangen kleuren weer vuurrood en ik kijk gauw een andere kant op. 'Ander onderwerp please!' vraag ik wanhopig.
'Oké, oké. Is goed. Die vergadering hè. Die duurt vier weken. Je gaat daar alle soorten theorie leren wat maar kan.'
'Oke, interessant.' het interreseerd me totaal niet, maar ja. Ik doe maar net alsof.
'He, ik denk dat je maar beter kan gaan slapen. Morgen word een vermoeiende dag. Bereid je maar goed voor.'
Ik knik. 'Nou welterusten dan.' zeg ik. Hij knikt ook. 'Trusten, Julia.' ik kijk hem aan. Het is de eerste keer dat hij mij bij mijn naam noemt.

Zonder dat ik het door heb loop ik de donker gang in naar mijn slaapkamer. Als ik ergens midden in ben kraakt er iets naast me en ik gil van schrik. Opeens merk ik op dat ik midden in een donkere gang sta waar ik geen hand voor ogen zie. Zo hard als ik kan ren ik terug naar de woonkamer. Hijgend kom ik aan. 'Wat is er met jou aan de hand?' Will komt op me afgelopen met een zorgelijk gezicht. Ik blijf maar hijgen en krijg mijn ademhaling niet normaal. 'Ik, hijg, Ik ben, hijg...'
'Rustig!' zegt Will, 'adem in door je neus, uit door je mond. Rustig maar!' ik doe wat hij zegt en ik word weer een beetje rustiger. Mijn ogen schieten in paniek van de donkere gang, naar Will en weer terug. Langzaam keert mijn normale ademhaling terug en het eerste wat ik zeg is:
'Stomme, klootzak.'
Will deinst achteruit.
'Wat heb ik je misdaan?'
'O nee, nee. Sorry ik bedoelde jou niet. Sorry.'
'Ow, aha. Ik dacht al. Wat heb ik je nu weer misdaan?'
'Nee je bent het echt niet. Ik zal het uitleggen...'