Kör Gelin. 1. (Zor Evlilik Serisi 2)

♡9♡

Duyduğu kadın sesi ile beraber kafasını çevirdi. Ne demişti kadın 'Hadin sevgilim kim bunlar?' Böyle demişti evet. Nefesi kesilir gibi oldu. Demek o burada değilken kocası bulmuştu birini. Aptal kadın! Dedi kendine. Kör bir kadın olduğu yetmiyormuş gibi şimdi birde aldatılan bir kadın olmuştu. Elleri ve ayakları titremeye başladı. Resmi nikah hala yerindeydi! Rezil olmuştu. Kör olduğu değil de şimdi aldatılışı vurulacaktı yüzüne. O bunu hak etmemişti ki.

Gelen kadına baktı. İçinden küfürler ederek kadına doğru ilerledi ve kolundan tuttu. Kimseyi umursamadan. Ardından salondan çıktı. Arkasında bir sürü meraklı insan bırakarak

''Neden buraya geldin? '' diye sordu sakince.

Kadın şaşırdı bu sakinlik karşısında.

''Aylar önce beni terk ettin. Hemde hiç bir şey demeden. Hadin.....biz seninle evlenecektik hani.? Hani beni seviyordun sen? ''

Haklıydı genç kadın. Aylar önce terk edilmişti hiç bir şey denmeden. Aşıktı kadın. Ama aşk değildi.

Sinirle nefes aldı. Sakinliği buraya kadardı işte. ''Bana bak lan evlendim ben. Seni de sevmiyorum. Şimdi defol evimden! '' dedi.

Dolu gözleri ile adama baktı. ''Hiç sevmedin değil mi beni ?''

Yanlıştı. Sevmişti adam. Belki de hala seviyordu. Ya da sevmiyordu. O bile bilmiyordu ki.

''Sevmedim lan! '' dedi. Aksine sevmişti. Hemde çok. Fakat evlendikten sonra aşkını engellemişti. Çünkü biliyordu ki bu kadına aşkına engel olmazsa çok kötü şeyler yaşanacaktı.

Kırıldı kalbi. Sevdiği adam onu hiç sevmemiş demek ki. Bir kadını da en çok yıkan da bu ya. Sonradan sevilmediğini öğrenmek.

''Peki. '' dedi kısık sesi ile.

''Vicdan azabın olarak gidiyorum. ''

Yanılıyordu Buket. Vicdanlık bir ilişki değildi ki onların ki. Öpüşmekten ileri gidilmemişti.

Güldü genç adam sinirle. ''Neyin vicdan azabı? ''Sordu.

''Kırılan bir kalbin vicdan azabı. ''

~~~~

Ablasının sesi ile kafasını kaldırdı.

''O kimdi Mutlu? Ne oluyor burada ?''

Ne diyeceğini bilmez bir vaziyette ''Şey. Sanırım arkadaşı '' dedi.

''Sevgilim dedi Mutlu. '' Ablası oldukça sinirlenmişti. Zaten hamile bir kadındı. Hormonları vardı onun! (sjsjsj).

''Bilmiyorum abla.'' dedi.

Herkes meraklı bir ifade ile Hadin'in içeri gelmesini bekliyordu.

İçeri adım atar atmaz herkes ona döndü. Mutlu'nun babası hızla ayağa kalkmış ve ''Hadin oğlum o kadın kim di? '' diye sormuştu.

Mahçup bir ifade ile adamın karşısında duran Hadin ne diyeceğini bilmiyordu.

''Efendim...Eski sevgilim. '' dedi bir anda.

Mutlu ve ailesi şaşkınlık ile kala kaldı. Sevgilisi mi? Hemde eski.

''Ne.! '' sordu adam.

''Üzgünüm. Gerçekten. '' dedi.

Yaşlı adam sinirle ailesine dönmüş ve ''Hemen kalkıyoruz. '' demişti.

Mutluyu sormamıştı bile!

♡♡ ♡♡

Aşk acıydı. Aşk lanetli bir illetti. Bu illeti atamıyordu genç kız. Kollarını iki yanına açtı ve bağırdı ''Seni sevmekten vazgeçemiyorum! '' ağlayan sesi kayalıklara çarpıp yankı yaparken gözyaşları usulca aktı.