Kör Gelin. 1. (Zor Evlilik Serisi 2)

♡24♡

Şirketin içine adım attığı gibi korku ve heyecan ile bedeni kasıldı. Acaba Hadin babasına birşey demiş miydi? Dememesini umarak adımlarını asansöre çevirdi. Elleri titrek bir şekilde iken kat numarasına bastı. Asansör çıktıkça daha da heyecan yapıyordu.

Sonunda kata geldiğinde hiç durmadan inmiş ve odaya hızlı adımlar ile gitmişti. Kapıyı açtığı gibi içerde Hadin ve Samet'i görmüştü. Samet'e üzgün gözler ile bakarken utançla yerine geçti. Değişen bir şey olmamıştı. Sadece artık Beyza değil Mutlu olduğunu biliyorlardı. Davranışları nasıl olurdu hiç bilmiyordu. Sadece Samet'in ona uzak durmamasını istiyordu. Dolu gözleri ile yerine geçip masasında ki ufak tefek dosyalarla ilgilendi. Ortamda ki ölüm sessizliği onu tedirgin etse de sakince kalmayı başardı.

''Mutlu..'' Samet'in sesi kulaklarına geldiğinde gözlerini kapatıp dudaklarını dişledi. Başını yavaş bir şekilde onu izleyen adama çevirdi.

''Nasılsın Mutlu.? ''

Şaşkınlıkla dudaklarını araladı. Samet sanki hiç birşey olmamış gibi davranıyordu. Bu çok....Çok tuhaftı.

''İy..İyiyim sen? '' dedi kekeleyerek.

Gülümseyerek yerinden kalkan genç adam Mutlu'ya doğru adım attı. Tam masasının karşısında durduğunda konuştu.

''Sarılmayacak mıyız? '' dedi Samet kaşları yukarı doğru kalkarken. Bir kez daha şaşkınlıkla Samet'e baktı. Ardından hızla yerinden kalkıp Samet'e sarıldı. Sıkıca.

''Özledim.. '' dedi ağlayan bir sesle. ''Çok özledim.. ''

''Bende özledim. Çoook. '' dedi.

Onları izleyen Hadin kıskançlık ile yerinden kalkmış ve hızla odayı terk etmişti. Tabi arkasından kapıyı çarpmayı unutmamıştı.

O bile böyle sarılmadı Mutlu'ya. Kulağına eğilip seni çok özledim ben diyemedi. Oysa iki yıldır bunun hayalini kuruyordu. Şimdi ise en yakın arkadaşı karısına sarılıyordu. Karısı.. Artık karısı değildi. Eski karısı. Bu düşünce bile onu acıtmaya yetti.

~~~~

''Neler yaptın hiç?'' diye sordu.

''İşte kızım oldu. Sonra iş kurduk. Vesaire vesaire buraya geldik.''

''Kerem seninle beraberdi değil mi? ''

''Evet. Zaten bugünlere gelmemde bana yardımcı olan oydu. O olmasaydı bunları yapamazdım. Tek başıma katlanamazdım. '' dedi.

Kadının avucunda ki elini sıktı.

''İyi ki o varmış. Ama keşke bana söyleseydin güzelim. '' dedi.

Başını mahçup bir şekilde eğdi.

''Sence sana söyleseydim sen Hadin'e söylemez miydin? '' dedi.

Güldü Samet. Haklıydı.

''Haklısın. Tabi ki söylerdim. '' dedi. Ardından genç kadını kendine çekti ve tekrar sıkıca sarıldı.

''Kızın nasıl? Hadin onu hiç gördü mü? ''

Boğazında ki yumru Yutkunsa bile geçmedi.

''Evet. Sanırım iki kez gördü. ''

''Mutlu.. '' dedi yüzünü kendine çevirerek.

''Hadin'in onu görmeye hakkı var. '' dedi.

''Biliyorum. Görecekte zaten. Ama şuan bilmiyorum yani. Kızımın ona alışmasından korkuyorum. '' dedi.