Kör Gelin. 1. (Zor Evlilik Serisi 2)

♡30(Final)♡

Mutlu Samet'in gözlerine bakarken Samet dudaklarını aralayıp ''Hayır hoşlanmıyorum. Kardeşim gibi. '' demişti. Mutlu hızla Samet'e sarılırken ''Oh olsun o kıza seni hak etmiyordu zaten. '' dedi. Samet'te Mutlu'ya sarılırken gülümsedi. ''Deli kadın.. '' ardından ikisi de beraber mutfaktan çıkıp salona geçti. Hadin ve kardeşi gülerek konuşurken Mutlu gülümseyerek onları izledi. Kendisinin kardeşi olmasa da oda ara da ablası ile böyle konuşurdu. Tabi kör iken.. Ailesi aklına gelince gözleri doldu. Daha onu sormamışlardı bile. Böyle aile olmaz olsun! Sinirle koltuğa otururken kollarını sardı etrafında.

Hadin'de Mutlu'ya bakarken onun neden böyle yaptığını merak ediyordu. Neye sinirlendi acaba diye içinden geçirdi. Herkes ortamda sessizce otururken Samet'in telefonu çaldı. Telefonun sesi salonda yankı yaparken Samet merakla arayan arkadaşını cevapladı.

''Efendim Suat? ''

Bu isim Mutlu'ya tanıdık gelmişti. Kaşlarını çatarken Samet'e baktı.

''Çocuğun mu oldu!? '' sesi biraz yüksek çıkmıştı ve sert. Hadin'e bakarken Mutlu onun da sinirle Samet'e baktığını gördü.

''Evlendin mi!? Hani yurt dışında işlerin vardı.. Yoksa.... Yoksa sen bizi mi kandırdın!? '' Samet'in sesi gittikçe yükselirken Mutlu kızına baktı. Onun korkmasını istemiyordu.

''Hemde benim asistanımla.. ''

Asistan mi? Ne oluyordu böyle?

''Tamam eski asistan. Ama bizden habersiz evlenmen ve çocuğunun olması.. '' sinirle sustu. Arkadaşının kalbini kırmak istemiyordu hele de baba olmuşken.

''Tamam adresi ver geliyoruz. '' dedi ve ardından telefonu kapattı. Hadin merakla arkadaşına bakarken bir an önce konuşmasını istedi.

''Suat evlenmiş hemde Yüsra ile. ''

Yüsra mi!? Hadin'in aklına gelen mutfak olayi ile Yüsra'nın kim olduğunu hatırladı. Bakışlarını utançla yere indirirken bunu hala Mutlu'ya söylemediği için bağıran vicdanını susturdu. Bir anlık gelen bir şeydi o ve kötü bir anıydı..

''Hastahaneye gitmeliyiz. Beyefendinin karısı doğurmuş. '' dedi ve ayağa kalktı. Hadin Deniz'e hitaben ''Hayal sana emanet biz gelene kadar '' demiş ve ardından evden çıkmışlardı.

~~~~

Odaya girenler ile tüm bakışlar onlara dönmüştü. Mutlu yatakta yatan güzel kadına baktı. Kucağında oğlu ile duruyordu. Oğlu olduğunu mavi eşyalardan anlamıştı. Gülümseyerek genç annenin yanına gelmiş ve ''Tebrik ederim. Allah anneli babalı büyütsün inşallah. '' demişti ve geri çekilmişti. Hadin ve Samet'te sıra ile arkadaşlarına sarılırken Samet haklı olarak ''Ölsen de mi haberimiz olmayacak!? '' dedi. Suat mahçup bakışlarını onların yüzünde gezdirirken ''Üzgünüm olaylar bir anda gelişti de.. '' dedi.

Hadin ise gülümseyerek ''Babalık yakıştı kardeşime. '' demiş ve ardından tebrik etmişti.

Bir saatin ardından Mutlu ve Hadin izin isteyerek oradan ayrılmışlardı. Hastahaneden çıkan ikili oldukça mutluydu. Mutlu'nun elini tutan Hadin onu hızla arabaya götürmüş ve konuşmasına dahi izin vermeyerek arabayı çalıştırıp sürpriz yapacağı yere sürmüştü. Sinirle Hadin'e bakan Mutlu onun gülümseyen yüzünü dağıtmak istiyordu. Erkek değil mi!? Aynı mal!

''Nereye götürüyorsun beni!? Hayal evde o kızla tek ve ben kardeşine güvenmiyorum! '' dedi.

Yüzünde ki gülümseme büyüdükçe Mutlu deli oluyordu. Üstelik bir de cevap vermiyordu! Sinirle ellerini saçlarına geçirdi.

''Cevap versene be adam! '' sesi olduğundan yüksek çıkınca Hadin ''Ne sabırsız bir şeysin sen! '' demişti.

''Nereye gittiğimizi bilmiyorum ve kızım evde o manyak ile tek. Sakin olmamı bekleme! ''