Kurtlar Arasında

53. Bölüm

    Sabah yine acı içinde inleyerek uyanmıştım. Yarın dolunayım vardı. Ve çok korkuyordum. David bana kısa bir özet geçmişti ve son hiçte güzel değildi. Canım yanıyordu. Bu şekilde yaşamayı ben seçmemiştim ama yapacak bir şey yoktu. Ölümden başka tabii...
   Aceleyle dolabın karşısına geçip üzerimi giyindim ve hafif bir makyaj yaparak arabaya bindim. Bu arabadan her gün biraz daha nefret ediyordum. Zaten şu dolunay bir geçsin o zaman eski hayatıma dair hiçbir şey kalmayacaktı. Artık daha güçlü olmam gerekirdi. Düşünceler içinde okula doğru yol alırken telefonumun çaldığını farkettim. Aceleyle telefonu çantamdan çıkarıp kulağıma dayadım. Arayan Chris'ti.
"Bella lütfen bana okula gitmediğini söyle."
"Gidiyorum ne oldu?"
"Bella yapma lütfen çok tehlikelisin. Öğretmenlerin veya arkadaşlarının kafalarını mı koparmak istiyorsun?"
"Chris ben iyiyim."
"Öyleyse niye kırmızı ışıkta durmadın?"
    Ani bir fren yaptım. Ne olduğunu anlayamamıştım. Camdan etrafıma bakındım. Bunu nerden görebiliyordu? Ayrıca ben kırmızı ışıkta falan geçmemiştim!
"Nerdesin?"
"Arabanın arkasında."  Hızlı bir şekilde arkaya baktım. Ve onu gördüm. Gerçekten de oradaydı. Hızlı adımlarla kapıyı açıp yanıma oturdu. Ve bana tuhaf tuhaf bakmaya başladı.
"Ne var?"
"Rengi ayırt edemedin değil mi?"
"Hayır! Aslında ben..." Derin bir nefes aldım.
"Evet rengi ayırt edemedim" diye itiraf ettim. Ama rengin yeşil olduğundan emindim. Yada mavi. Gerçi mavi ışık olduğunu sanmıyorum ama.
"Tanrımm bu daha fazla süremez. Artık dayanamıyorum "
"Dayan yarın kurtulacaksın."
"Bunun o kadar kolay olmadığını sanıyordum."
"Kolay değil zaten."
"Chris ne demeye çalışıyorsun."
"Bir şey demeye çalışmıyorum. Sadece bak bu o kadar da kolay değil. Ama dayanmak zorundasın. Böyle olmanı ben de istemezdim ama..." Gözümden bir damla yaşın akmasıyla durması bir olmuştu. Gözümdeki yaşı eliyle sildi ve yüzümü okşamaya başladı.
"Gerçekten çok üzgünüm." Dedi. Ve dudağıma küçücük bir öpücük kondurdu.
"Ben de böyle olmak istemezdim. Ya da bunları yaşamak. Biliyor musun Chris eskiden ailemi sevmezdim ve onların da aynı şekilde beni sevmediklerini düşünürdüm. Ama öyle olmadığını anladım. Geç oldu ama yine de anladım. Meğer ne kadar büyük bir kayıp vermişim. Sen bunun ne demek olduğunu biliyor musun?" Diyerek gözlerinin içine baktım. Ağlamamak için dişlerini sıktığının farkındaydım. Aniden bana sarıldı. Kendimi tutamadım ve şiddetli bir şekilde ağlamaya başladım. Ellerimi beline doladım. O da kafamı göğsüne bastırdı ve saçlarımı öpmeye başladı. Ondan başka kimsem yoktu. 
....
    Chris den izini zar zor koparsamda sonunda okula gelebilmiştim. Ama Katherine ve David'in beni yalnız bırakmamaları şartıyla izin vermişti. Yanımdan ayrılmıyorlardı. Benimle aynı derslere giriyorlardı. En komiği David di. İki dakika da bir bana
"İyi misin?" Diye soruyordu. Kendimi iyi hissetmiyordum ama kötü de hissetmiyordum. Yalnızca
"Bilmiyorum" demekle yetiniyordum.
    Öğle yemeğinden sonraki derste yine üçümüz aynı sınıftaydık. Ben ders dinlerken onlar da beni izliyorlardı. Her şey gayet iyi gidiyordu. Kendimi bir nevi olsun daha rahat hissediyordum. Kapının çalmasıyla herkes kafasını oraya doğru çevirdi. Kapıdan gelen adam sesine doğru baktım.
"Bay Martin bu yeni öğrenciniz Anna. " dedi kızla birlikte sınıfın içine girerek. Kızla Bay Martin birbirlerine baktılar. O sırada okul müdürümüz gözlerini bana çevirdi ve hafif bir tebessümle sınıftan geri çıktı.
    Kızın suratını göremiyordum. Saçları suratını kapatıyordu.
"Yeni sınıfına ve grubuna hoşgeldin Anna."
  Kız bize doğru döndü. Tanrım!!!! Üçümüzde ağzımız açık bir şekilde kıza bakıyorduk. Bu David'i hastaneye götüren kızdı.

    Selamlar benim tatlı okuyucularım. Okunma sayısı kendini baya aşmış teşekkür ederim. Aynı şeyin vote ve yorumlar için geçerli olmasını isterdim. Ama olsun. Sizi yine de seviyorum.
    Her yerden bir şey çıkıyor ve Bella nın kafası iyice karışıyor. Farkettiniz mi? Peki ya David'in Bella'ya karşı gizli duygularına ne diyorsunuz? Vote ve özellikle de yorumlarınızı bekliyorum. Lütfen sorularımı cevaplayın.
   Bu arada multimedya daki Anna.