Kurtlar Arasında

2. Bölüm

    Akşama doğru nihayet odamın düzenini bitirmiştim. Yarın yeni okuluma başlayacaktım ama nedense kendimi buna henüz hazır hissetmiyordum. Alışma sürecinden korkuyordum. İnsanların bakışlarından korkuyordum ama sonsuza kadar bununla yaşayamazdım. Normalde çok çabuk adapte oluyordum ama nedense bu seferki farklıydı. Kendimi o kadar da dinamik hissetmiyordum.

    Ağır adımlarla aşağıya doğru indiğimde annemin neredeye bütün işleri bitirdiğini fark etmiştim. Merdivenlerin sonuna geldiğimde bana doğru baktı ve gülümsedi.

"Nasıl görünüyor?....sence bu düzen iyi mi yoksa şu tekli koltuğu bu tarafa mı koyayım?" Diye sordu koltukları göstererek.

   Kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Bence böyle oldukça güzel görünüyor anne....bu arada babamın ne zaman geleceğini biliyor musun? Biraz acıkmaya başladım da..."
"Evet az önce konuştuk. Gelirken pizza ile gelecekmiş. O yüzden yemek yapmadım."
"Ben de büyükannemin İtalyan tariflerinden birini yapacağını düşündüğüm için heveslenmiştim."
"Başka zamanda onlardan yaparım tatlım."

   Kafamı sallamamla kapının çalması bir olmuştu. Hızlı bir şekilde kapıya doğru koştum ve açtım. Karşımda babam duruyordu. Bir elinde pizza poşeti bir elinde de bazı kitaplar vardı.

   Ağır adımlarla içeriye girerken kitapları elinden almıştım.

"Onların bir kısmı okul kitapların diğer kısmı ise benim çalışma masama gidecek. Götürürsün değil mi?"

   Kafamı salladım ve gülümsedim. Annem babamı görünce hiçbir tepki vermemişti. Normalde olsa onun boynuna sarılır ve elindekileri alıp, gününün nasıl geçtiğini sorardı ama anlaşılan şu taşınma işi bir tek beni kötü etkilememişti.

......

  Bana oldukça uzun ve sıkıcı gelen akşam yemeğinden sonra babama çalışma odasını düzenlemesinde yardım ediyordum. Annem de o sırada kendi odalarını düzenliyordu.

    Kutudan çıkardığım birkaç parça tozlanmış kitabı daha banama doğru uzattım. Bunların içindekileri her zaman merak ediyordum ama babam bu konuda, nedenini bilmediğim bir şekilde hassas davranıyordu.

     Elimdeki kitaplarla kenarlarda bulunan çekmecelerden birine doğru yaklaştığım sırada babam bir anda tepki göstermişti.

"O çekmecelere dokunma!"

    Sert bir şekilde tepki göstermesiyle neye uğradığımı şaşırmış bir şekilde ona doğru baktım.

"Yalnızca kitapları koyacaktım."

   Kısa bir süre bekledikten sonra elimdeki kitapları aldı ve gülümsemeye çalıştı.

"Bak ne diyeceğim bence sen en iyisi....git ve duş al. Hem artık birazda uyumalısın. Yarın okula gideceksin. Senin için yorucu bir gün oldu. Yarında aynı tempoyu yaşayacaksın."
"Neler oluyor?"
"Hiçbir..hiçbir şey olmuyor."
"Öyleyse neden böyle davranıyorsun?" Diye sordum birazcık sesimi yükselterek. O sırada annem sesimizi duymuş olmalıydı ki odanın kapısının önüne gelmişti.

   Ona doğru baktım

"Hiçbir şey olmuyor Bella. Sadece baban aile hatıralarından seni mahrum bırakıyor." Dedi ve sert bir şekilde babama doğru baktı.

"Pekala artık buna dayanamıyorum. Ben gidiyorum. Duş almam gerekiyor." Dedim ve hızlı bir şekilde odama girdim. Kapıyı sert bir şekilde kapattım ve yatağın üzerine doğru oturdum. Yere doğru bakarak düşünmeye başladım. Yarın yeni bir hayata başlayacaktım. Belki de yeni dostluklar ve sevgiler kazanacaktım. Yüzümdeki tebessüm ile ayağa kalktım ve banyoya doğru ilerledim. Artık her şey çok farklı olacaktı. Bunu hissedebiliyordum.