My Love Messenger (ONGOING)

Chapter 11-- Vacation's over

Chapter 11-- Vacation’s over

Kamille’s POV

*dugdug dugdug*

“Ah, gusto ko lang po sana mag-abot ng gift kay Kamille, sir.” Sabi ni Errol

“Ah hindi naman sa nangunguna ako, eh nililigawan mo ba ang baby namin? Hihi” sabi ni mommy ng natatawa-tawa pa.

“Mommy naman!” nakakahiya. Hindi naman nanliligaw eh! May SMDL nga eh. Haha.

“Hehe hindi po. Kaibigan ko po si Kamille.”

“Dad, remember Errol? Yung kinwento ko sa’yo?” kinwento ni kuya si Errol kay dad? Whaaaat?!

“Ah! Ikaw pala ang nag-make over dito sa baby naming. Salamat. Haha.” -____-“ Yun pala ang kinwento.

At ayun na nga. Ang daming tanong nila mommy kay Errol. Nalaman din nila na artista pala si Errol dito. Di naman ako makasingit kasi hindi naman ako kinakausap. Ayoko naman maging rude. Hay ano ba kasing naisipan niya nagpunta pa siya? Pwede naman kami magkita na lang sa park. Tsss.

“Ahm Kams, ito nga pala yung regalo ko sayo. Uhm sir, di na po ako magtatagal. Medyo late na din po kasi eh.” Sabi ni Errol

“Sige baby hatid mo na si Errol. Nice meeting you anak. Ingat ka.” What? Daddy kalian ka pa nagka-anak sa labas? HAHAHA!

Habang papalabas kami..

“Errol wala akong gift sayo.” Sabi ko ng mahina. Nakakahiya kasi.

“Okay lang yun ano ka ba. Napag-isipan lang namin ni manong na i-greet ka ng personal eh. Hehe” sabay kamot sa ulo.

“Talaga? Kasama mo si manong? Waaah! asan? =))))”

“Hi Kams! Merry Christmas!” Sabay baba ni manong ng mirror ng sasakyan.

“Ahhh! Hi manong! Merry Christmas!” Sabay punta ko sa driver’s seat at saka ko niyakap si manong. Grabbee, naluluha ako, swear. Ang saya saya ng feeling!

“Bakit kailangan umiiyak Kams? Ano nangyari?” tanong ni Errol nung nakita na umiiyak ako.

“Hehe. *sobs* Masaya lang ako. *sobs* para ko na kayong kaibigan ni manong.” Yung totoo parang sila lang yung kaibigan ko, bukod kay Dylan at Christine.

“Ano kaba..” sabi ni Errol sabay yakap sakin. Oooooh. Ano ba to? :”””> Hihi.

“Kaibigan mo naman talaga ko. Wag ka na umiyak.” At mas lalo niya pa hinigpitan yung hug sakin. Oxygen pleaasssee! Hahaha. Niyakap niya ko? Kaibigan niya na ko? Tama ba to? Haha. Ang swerte ko naman. :D

Pagkalas niya ng yakap sakin, pinahiran niya yung mga luha ko saka sila nagpaalam na sa akin at umalis. Ang saya naman ng araw na ‘to. Sana hindi na matapos.. :))

Ito na ang pinaka-masayang vacation para sa akin. Bukod sa umuwi si daddy, nakausap ko din ang dalawa kong kaibigan na si Christine at Dylan. At higit sa lahat, napalapit ako sa taong iniidolo ng lahat, si Errol. Di ko ineexpect na mangyayari to, kaya sobrang thank you Lord! Hehe. =))

…….

Sabay din naming sinalubong ang New Year ni Errol. Hindi nga lang magkasama pero through phone nag-countdown kami..

*flashback*

“3”

“2”