Mavi'nin Yasak Tonu |Zor Aşk Serisi 2|

2 - Çaresiz

DÜZENLENDİ ✔

Merhaba heyecanlı okuyucular.

Bölüm geç geldi biliyorum üzgünüm. İnternet fakirliği çekiyorum. Bölüm hazırdı ama yayımlayamadım.

Multide, İris.

İyi okumalar...

___________________________

Kağıdı çatık kaşlarıyla defalarca okudu ve yutkundu. Kimin böyle birşey yapabileceğini düşündü. Düşmanı yoktu. Dostuda yoktu. Dayısının düşmanı olabilirdi? Ama bu yazılanların dayısıyla alakası yoktu. Annesi ile ilgiliydi.

Terleyen ellerini şortuna silip kağıdı avuçları arasına alıp iyice sıktı. Evin güvenliğini arttırmalıydı. Ama öncelikle dayısı görmeden yerdeki camları toplamalıydı.

Camları bir poşete doldurup kalan küçük parçaları süpürgeyle aldı. Ama kırılan koca camı görmeyecek değildi dayısı.

Kapıdaki korumayı aradı hemen. Gece yarısına kadar takılması gerekiyordu.

"Buyurun Efendim."

"Bahçeye açılan sürgülü cam kırılmış. Yaptırılması için adam gönderir misin? Hemen?"

"Tabi efendim."

Telefonu kapatıp odasına çıktı. Uyku kalmamıştı zaten o yüzden bütün gece düşündü.

Sabah olduğunda hemen hazırlandı. Biraz makyaj yapıp aşağı indi. Cam yapılmıştı. Rahat bir nefes verdi ve kendine sandviç hazırladı. Sandviç'in neredeyse yarısını ısırıp suyundan da içti çabuk yemek için. Telefonuna gelen bildirim sesiyle. Çantasından çıkardı. Dayısından bir mesaj vardı.

Gönderen: Dayı'm

Bugün gelemeyeceğim. Bu arada Salih camın kırıldığını söyledi. Önemli birşey mi?

Gönderilen: Dayı'm

Önemli birşey değildi. Bugün kendime ev bakacağım.

Yazıp telefonu çantasına attı. Sinirle bir ısırık daha aldı. Telefonunun zil sesiyle ekmeğini bıraktı.

"Efendim?"

"Ev bakacağım da ne demek oluyor?"

"Kuş yuvadan uçuyor demek oluyor." karşıdan verilen nefesi duydu.

"İris. Eve gelince konuşuruz. Şuan işim var kendi başına bir iş yapma."

"Eve ne zaman geleceksin dayı? Edepsiz sevgilinden zaman bulup gelebilecek misin? Bu arada evet kendi başıma iş yapacağım, şirket benim olduğuna göre o kadının orda bulunmasını istemiyorum. Eşyalarını toplamaya başlasa iyi olur."

Dayısının ağzını açmasıyla telefonu kapattı ve evden çıktı. Salih'den onu okula bırakmasını istedi ve diken üstünde koltuğa kuruldu. Dayısına çıkıştığı için kendini kötü hissediyordu ama yapacak birşey kalmamıştı dayısına zehirini akıtan bir yılan istemiyordu.

Okulun önüne geldiğinde etraftaki evleri inceledi. Buradan alırsa hem okuluna yakın olurdu hemde ona kolaylık sağlardı.

Okula girdiğinde çimlere uzananlar, kitap okuyanlar, müzik dinleyenleri gördü. Buranın ortamını seviyordu.

Ağacın altında onu izleyen çocuğu gördü yine. Aslında çocuk demek yanlış olurdu. Bu genç adam iri omuzları kaslı kolları ile genç kızı korkutuyordu ve üniversiteye yeni başlayan birine hiç benzemiyordu.