Mavi'nin Yasak Tonu |Zor Aşk Serisi 2|

7 - İblis

DÜZENLENDİ ✔

Merhaba bitterli cangalarım. (bu arada instagram kullanıcı adım, iremaydin.x ulaşabilirsiniz.)

Yazdıklarımı biriktirdim ve sizi daha fazla bekletmek istemedim. Sonuçta bende bir okuyucuyum birbirimizin halinden anlamak gerek.

1300 karakterli bir bölümü tadını çıkara çıkara okuyun ve güzel yorumlar yapın

Multide, İris. (Gigi Hadid)

İyi Okumalar...

_________________________

Babası annesini öldüresiye dövüp tecavüz ederken, küçük çocuk küçük kırmızı arabasını avuçlarının içine alarak ağlamaya devam etti.

Babası eve geldikten sonra, annesi alelacele onu balkona kilitleyip burada kalmasını söylemişti.

Annesinin çığlıklarıyla balkon demirlerine tutunup paytak adımlarıyla kapıya yürüdü ve küçük yumruklarını onlar duymasa bile vurmaya başladı.

"Baba! Anneme vuyma! Yapma lüfen!" Normalde kendi yaşıtlarından daha iyi konuşan Mihsin, korku ve aceleyle harfleri yanlış söylemişti.

"Ölmeme izin ver lütfen! Öldür beni yalvarırım!" küçük çocuk yeşil gözlerini sıkıca yumdu ve elindeki arabasını göğüsüne bastırdı bunu annesi ona almıştı.

Bir süre sonra, balkon kapısı açıldı babası kapıya vurmaktan kanamış ve dışarıda kalmaktan morarmış yumruklarını tuttu ve ağlamaktan kızaran gözlerini sildi.

Mihsin babasını es geçerek, içeri girdiğinde evin korumalarının annesini karanlık bir şeye sardıklarını gördü.

Koşarak annesinin yanına giden çocuk yanına çöktü. Yüzü tanınmaz haldeyken kalpleri acıtacak şekilde bir çığlık attı.

*********

Kızı koşar adımlarla jeepinin arka koltuğuna yatırdı ve direksiyona geçip, doktor arkadaşının evine sürdü. Bugün pazar olduğu için muhtemelen evdeydi.

"Uyanık kal! Konuş, bir şeyler söyle saçmala!" Aynadan baktığı kız gözlerini yavaşça araladı ve konuşmaya çalıştı.

"A-an-annem... Ve ba-babamı, hiç... Tanımadım." genç kız zorlukla cümlesini tamamladığında, Mihsin'in gözleri yoldaydı ama dikkati kızdaydı.

"Ben... İki... Yaşındayken... Arabayla k-kaza yapmışlar.." kızın boğazındaki yumru gittikçe büyürken göz yaşları çoktan süzülmeye başlamıştı.

Mihsin ona kısa bir bakış attı ve hemen yola döndü. Onun bu durumu umurunda değildi. Kendisi de aynı şeyleri ama daha kötüsünü yaşamıştı.

"Benim... Bir... Su-suçum yok." yorgunlukla gözleri kapanmaya başladığında, tekrar konuştu.

"Mihsin..." adını ilk defa kızın ağzından duyan genç adamın içi titredi. Ruhu çekiliyormuş gibi hissetti.

Lanet kadın anneme bu kadar benzeme!

Genç adam içinden kendine saydırıp kıza sinirlenirken kızın konuşmasının devamını getirmesini bekledi.

"Babanı... Çok mu... Seviyordun?" kızın konuşmasıyla kendini sorguladı.
Ama bunu cevaplamaya cesareti yoktu.

"İyi anılarınız... Olmalı." dediğinde, çenesi seğirdi. Hayır! Onun babasıyla hiçbir güzel anısı yoktu! Babası ona sadece sahip çıkmıştı, arkasında durmuştu. Babasını sadece annesine işkence ederken hatırlayabiliyordu.