✔️Broken Glass L.H.

9

Badend in het zweet word ik wakker. Louis Tomlinson. Louis van One Direction. Wat is er zo bijzonder aan hem? Ik stap het bed uit en loop naar beneden. Alleen Luke zit beneden. 'Luke, ik moet met je praten' zeg ik serieus. 'Oké. Wat is er aan de hand?' 'Ik had een hele rare droom' begin ik. Ik vertel alles wat ik gedroomd heb. Luke zijn ogen worden groot, maar hij hersteld zich snel. 'Ben ik iets van die Louis?' eindig ik mijn verhaal. Luke haalt zijn schouders op. Hij geeft mij een briefje met een telefoonnummer erop. 'Bel het op' zegt hij alleen en hij loopt de woonkamer uit. Raar. Toch pak ik mijn telefoon en bel het nummer. 'Met Tomlinson.' 'Louis?' 'Kate?' 'Uhm, ja, hoi.' 'Hoi.' 'Misschien klinkt het raar, maar zijn wij familie van elkaar?' 'Ik wil dit niet over de telefoon doen. Kunnen we ergens afspreken?' 'Uhm ja, zelfde plek als gisteren?' 'Is goed. Hoe laat?' 'Ik heb de hele dag de tijd, dus zeg jij het maar.' 'Over een half uurtje?' 'Oké, zie ik je dan.' Ik hang op en ga me dan klaar maken. Net op tijd ben ik klaar en loop dan naar de plek waar we gisteren ook afgesproken hadden. Als ik daar kom, zit Louis er al. Ik ga tegenover hem zitten en we allebei weten we niet wat we moeten zeggen. 'Ben ik familie van jou?' vraag ik dan. Louis knikt kort. 'Jij bent een aantal jaar geleden weggehaald. Onze ouders konden niet meer voor jou zorgen en toen kreeg je een ongeluk waardoor je niks meer wist. Uiteindelijk zou alles wel weer terug komen, maar daar maakte niemand zich druk om. Twee mensen boden jou onderdak aan en zo hebben onze ouders jou weggegeven. Onze ouders hebben alles wat ze moesten weten aan jou 'ouders' verteld, zodat als je vragen had, dat ze je vragen konden beantwoorden.' 'Maar ik snap het niet helemaal. Waarom konden jouw... onze ouders niet meer voor mij zorgen?' 'Ze hadden nogal weinig geld. Eerst redden ze het net, maar naar mate wij ouder werden, werd het steeds minder en..' Louis word onderbroken door zijn telefoon. 'Sorry, deze moet ik echt opnemen.' Louis neemt zijn telefoon op en loopt van tafel. Hoe kan je als ouders je kind afstaan en dat na een ongeluk nog wel!

Louis komt terug gelopen en gaat weer zitten. 'Het spijt me, maar die moest ik echt even opnemen' verontschuldigd hij zich. 'Maakt niet uit hoor' zeg ik. 'Zijn er nog dingen die je wilt weten?' Ik schud mijn hoofd. Op dit moment is de vraag bij mij alleen waarom?, maar ik denk dat ik daar nooit achter zal komen.....

Louis en ik praten nog wat en dan moet hij er weer van door.

~Louis~
Ik vind het vreselijk! Ik wil haar de waarheid vertellen, maar ik kan het niet. Dan loopt ze nog meer gevaar en dat wil ik haar echt niet aan doen! Ik geef Kate een knuffel. 'Houd we nog contact?' vraagt ze onzeker. 'Natuurlijk!' zeg ik. Er verschijnt een kleine glimlach op haar gezicht. We nemen afscheid en ik ga dan weer naar huis. Ik haar dit alles! Ik haar het echt om tegen mijn eigen zusje te liegen, maar ik doe het voor haar. Om haar te beschermen.