✔️Broken Glass L.H.

24

~Kate~
Ik word wakker met hoofdpijn en pijn in mijn armen. Langzaam komen de herringen van gister weer terug. Ik hoef Luke echt nooit meer te zien! Klootzak! De deur gaat zachtjes open en Harry staat in de deuropening. Als hij ziet dat ik wakker ben, komt hij de kamer binnen gelopen. 'Hoe gaat het?' Vraagt hij als hij naast mij zit. 'Prima' mompel ik. 'Kate, je moet er over praten. Waarom heb je het gedaan?' 'Nou, gewoon.' 'Kate, zoiets doe je niet gewoon. Wat is de reden?' dringt Harry aan. 'Luke. Hij stond zoenend met een ander meisje op de foto.' Ik heb echt geen idee waardoor ik Harry dit vertel, maar het voelt vertrouwd. Ik kijk Harry aan en ik zie de boosheid in zijn ogen. 'En, lucht het op?' vraagt Harry. Ik knik kort. 'Hoe weet je dat?' vraag ik dan zachtjes. Ik durf Harry niet aan te kijken, bang voor zijn reactie. Harry zegt niets, maar stroopt zijn lange mouwen op en nu zie ik iets wat ik nog nooit eerder heb gezien. Krassen zit op de onderkant van zijn arm. Heel licht kan je ze zien. 'Hoe...?' 'Ik heb zo ook mijn verleden, Kate' zegt Harry en stroopt zijn mouwen weer naar beneden. 'Wil je het vertellen?' 'Tuurlijk!' Harry haalt een keer diep adem en ik ben bang voor wat er komen gaat. 'Ik heb in dezelfde positie als jou gestaan, al heel lang geleden. Ik ging op Tour en de dag erna zag ik foto's online van Taylor zoenend met een jongen en wat was ik niet. Ik had geen idee hoe ik mijn gevoelens moest uiten, dus heb ik het zo gedaan. Niet zo heftig al jou. De jongens kwamen er achter en dwongen me om te praten. Vooral dankzij Louis ben ik er weer boven op gekomen. Met Louis had ik afgesproken dat als ik het nog een keer zou doen, wij allebei een tattoo zouden laten zetten. Daarna heb ik het nog een aantal keer gedaan, dus dat werd een tattoo. De domste dingen lieten wij tatoeëren, maar ik heb nergens spijt van. Elke tattoo staat weer ergens anders voor en hebben dus allemaal een betekenis. Dat werd een soort van een verslaving en soms als ik er weer eens aan denk, zet ik een tattoo.' Ik weer niet wat ik moet zeggen. Harry's verhaal raakt me enorm. 'Kate, beloof me dat je het nooit meer doet. Praat er over, met wie dan ook.' 'Ik beloof het' fluister ik. 'En als het nog een keer doet, laat ik een tattoo zetten.' 'Wat voor tattoo?' vraag ik nieuwsgierig. 'Dat mag jij kiezen.' 'Deal!' 'Maar onthoud dat je het niet expres gaat doen alleen omdat je dan een tattoo voor me mag kiezen' lacht Harry. 'Mag ik er evengoed eentje kiezen?' 'Prima!' 'Yeah!' Harry lacht, waardoor ik ook moet lachen.

Een dokter komt de kamer binnen en verteld me dat ik mag gaan, maar dat ik het wel rustig aan moet doen. Harry vat dat natuurlijk weer te letterlijk op en draagt me het ziekenhuis uit, naar de bus. Nog voor we de bus in gaan, zijn mijn ogen al weer gesloten.