✔️Broken Glass L.H.

13

~Kate~

Ik word wakker door het felle zonlicht wat in mijn ogen schijnt. Even kijk ik verward rond en dan weet ik weer waar ik ben, bij Louis en de jongens thuis. Zachtjes stap ik uit het bed en loop naar beneden. Nu pas voel ik hoe giga veel mijn arm pijn doet. 'Goedemorgen' zegt Harry. Ik schrik even omdat ik had verwacht dat iedereen nog zou slapen. Harry grinnikt. 'Gaat het?' vraagt hij lachend. Ik knik. Vlug loop ik naar de keuken opzoek naar die verdomde pijnstillers. Waar heb ik ze gisteren nou neergelegd? 'Harry, waar liggen die pijnstillers van mij?' vraag ik bijna in paniek. 'Geen idee. Louis had ze toch opgeruimd?' 'Fuck!' 'Gaat het?' 'Nee! Ja.' Harry staat meteen naast mij. 'Wat zoek je?' 'Die verdomde pijnstillers' zeg ik met de tranen in mijn ogen. 'Ga even zitten' zegt Harry die mij op een stoel neer zit. Meteen sta ik weer op en begin te ijsberen. 'Stop' zegt Harry. 'Ik ga wel even bij Louis kijken, als jij stopt en gaat zitten.' 'Goed dan.' Ik ga met een zucht weer op de stoel zitten en Harry loopt naar boven. De pijn word steeds erger. Niet alleen in mijn arm, maar ook in mijn hoofd. Alles word ook steeds waziger. Een schim komt de kamer binnen gelopen. 'Kate?' ...... 'Kate!'

~Harry~

Zachtjes loop ik naar Louis zijn kamer en zie de pillen al liggen. Ik pak de pillen en wil weer weg lopen als Louis wakker word. 'Wat doe je?' vraagt hij slaperig. 'De pillen halen voor Kate. Ze heeft echt veel pijn.' 'Oké.' 'Ze flipt hem helemaal' zeg ik er achteraan. Meteen is Louis klaar wakker. 'Als in?' 'Ze loopt te ijsberen en kan geen moment stil zitten.' 'Fuck!' Louis staat op en rent naar beneden. 'Wat is er aan de hand?' 'Ze heeft een paniek aanval. Dat had ze vroeg ook als ze heel veel pijn had.' 'Kut!' Snel ren ik achter Louis aan naar de keuken. Kate zit nog steeds op de stoel en houd zich stevig vast aan de tafel. Het zweet loopt over haar voorhoofd en haar ademhaling is heel zwaar. 'Kate?' vraagt Louis rustig. Geen reactie. Ze kijkt wazig om zich heen. 'Kate!' gilt Louis. 'Zachtjes man, Niall en Liam slapen nog' sis ik. 'Oh ja.' Louis legt zijn hand op Kate haar wang. 'Kate, kijk me aan' zegt hij kalm. 'We hebben de pijnstillers. De pijn word minder. Concentreer je nu op mijn ademhaling.' Louis gaat overdreven in en uit ademen. De ademhaling van Kate word weer regelmatiger en haar greep verzwakt. Ik leg de pillen op tafel en ga een glaasje water halen uit de keuken. Ik zet het op de tafel naast de pillen neer. Kate kijkt me dankbaar aan. 'Ik schrok me dood' zeg ik dan. 'Ik ook' geeft Kate toe. 'Ik had echt geen idee' gaat ze verder. 'Gelukkig is het nu weer goed. Alles komt goed' zegt Louis op een lieve toon. De toon waarmee hij alleen tegen Kate praat.

~Louis~

Harry verdwijnt. Ik neem Kate mee naar de woonkamer. Ze kruipt bij mij op schoot en ze legt haar hoofd op mijn schouder. 'Ik was zo bang' fluistert ze. 'Your safe now' fluister ik en druk een kus op haar voorhoofd. 'Wat is er met mama gebeurt?' vraagt ze dan. 'Die is weet ik veel waar. Ze verhuist bijna elke week. Ik houd het niet meer bij.' 'Hoe was? Ik herinner me weinig van haar.' 'Ze was een lieve vrouw. Ze stond voor iedereen klaar. Ze was tegen Troy, maar durfde er niet tegen in te gaan. Niemand durfde dat eigenlijk.' Kate knikt kort. 'Heb je nog pijn?' vraag ik. 'Een beetje, maar het gaat.' 'Mooi.' 'Van wie hebben wij ons talent?' 'Mama. Ze kon prachtig piano, net als jij.' Ik zie Kate blozen. Zachtjes knijp ik in haar wang. 'Ik heb je gemist' fluister ik. 'Ik jou ook, denk ik.' Ik grinnik. 'Dat komt vast nog wel.' Kate knikt. Ik voel haar ademhaling regelmatiger worden. Die is in slaap gevallen

~Kate~
Louis en ik spelen op de schommel. We hebben de grooste lol. Louis maakt se hele tijd grappen en zijn lach is zo aanstekelijk. 'Ik wil je wat laten horen' zegt Louis serieus en hij trekt mij mee naar binnen. Hij kruipt achter de piano en begint te spelen. Ik luister aandachtig.
'Het klinkt prachtig!' zeg ik als Louis klaar is. 'Nu jij?' 'Maar ik kan dat helemaal niet!' 'Ik leer het je wel.' Ik ga naast Louis zitten en hij leert mij een kort liedje. Binnen een aantal minuten heb ik het liedje al helemaal onder de knie. 'Je bent een natuurtalent' zegt Louis en allebei moeten we lachen. Er flitsen nog veel momenten voorbij. Momenten van Louis en mij. Momenten die ik hoop nooit meer te vergeten....