The Alchemist's Apprentice by Matt Dragoneed

1. Μια γνωριμία

Μόλις έχω φτάσει στο μαγαζί είναι νωρίς ακόμα και έχει ήδη αρχίσει να βρέχει. Ξεκλειδώνω την πόρτα και ανάβω τα φώτα καθώς παίρνω μια βαθιά ανάσα και μυρίζω το υπέροχο άρωμα των βιβλίων. Βιβλία όλων των εποχών , όλων των χωρών στολίζουν τα απέραντα ράφια. Όσα βιβλία και να έχουμε δεν θα είναι ποτέ αρκετά...

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου τριγυρίζω στους διαδρόμους αυτού του μαγαζιού ψάχνοντας βιβλία και απολαμβάνοντας το άρωμά τους. Οι γονείς μου τα τελευταία 2 χρόνια θεώρησαν ότι πρέπει να περάσει σε μένα και μπορώ να πω ότι αυτήν η απόφαση μου άρεσε ιδιαίτερα. Πλέον ο κόσμος δεν ασχολείται με τα βιβλία και αν το κάνει διαβάζει διάφορα βαρετά ερωτικά και σύγχρονα ανούσια διηγήματα. Έχουν όλοι ξεχάσει την αξία των βιβλίων , την υπεροχή τους , τον μεθυστικό κόσμο στον οποίο μεταφέρεσαι , στον οποίο χάνεσαι όταν διαβάζεις... 

Μέσα σε ένα βιβλίο μπορείς να χωρέσεις σοφία και έναν ολόκληρο κόσμο.. Ντοστογιέφσκι, Πόε, Λάβκραφτ, Νίτσε, Τολστόι, Τόλκιν , Γκαίτε και πολλοί άλλοι χώρεσαν την κοσμοθεωρία τους και τους κόσμους που οι ίδιοι δημιούργησαν στα βιβλία... Είναι απερίγραπτο το αίσθημα όταν θεωρείς πως μπορείς να σκεφτείς και να καταλάβεις τα αισθήματα κάποιου όταν γράφει απλά και μόνο διαβάζοντας. Όταν μεταφέρεσαι στον κόσμο τους και μαθαίνεις από αυτούς ή σου δημιουργούν νέες σκέψεις, νέα αισθήματα.. Για να καταλάβετε τι εννοώ διαβάστε λίγο ένα παραμύθι των Γκριμ στην αρχική του έκδοση και αμέσως μετά μια φιλοσοφική διατριβή του Εμμανουέλ Κάντ για την αρετή. 

Αφήνω τα πράγματά μου στο δωματιάκι που υπάρχει στο πίσω μέρος του μαγαζιού και προχωράω ενώ τα βλέμματα του Ντοστογιέφσκι, του Άντερσεν, του Πόε, του Λάβκραφτ, του Γουίλχελμ και του Τζέικομπ Γκριμ με παρακολουθούν από τα αφημένα στους τοίχους πορτραίτα τους.. Ισιώνω τα ρούχα μου και κοιτάζομαι στον καθρέφτη μπροστά μου. Ένα μαύρο ,όμορφο μπουφάν με κουκούλα, μια λευκή μπλούζα μακρυμάνικη , ένα μπλε τζην παντελόνι μακρύ και καστανοπράσινες μπότες. Τα μαύρα μαλλιά μου ήταν λίγο πατημένα επειδή πριν φορούσα την κουκούλα... Βροχερά Χριστούγεννα, τι άλλο θέλω ;;

Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου. Πιάνω το κολιέ που κρέμεται γύρω από τον λαιμό μου, είναι το δώρο της μητέρας μου.  Ένας σταυρός με δυο φτερά δράκου και ένα φίδι τυλιγμένο στο κέντρο του, όλο ασημένιο..Το αφήνω και παίρνω την κούτα με τα καινούργια βιβλία για να τα βάλω στα ράφια τους.  Καθώς βγάζω βιβλία και τα βάζω στα ράφια, κοιτάζω καλύτερα το τελευταίο που έχει μείνει στην κούτα. Έχει σύμβολα Αλχημιστών πάνω του. Το παίρνω και αποφασίζω να διαβάζω αυτό σήμερα, το προηγούμενο εξάλλου το τελείωσα χθες προτού κλείσω το μαγαζί. Φτιάχνω μια ζεστή σοκολάτα και κάθομαι στην καρέκλα πίσω από το γραφείο..Διαβάζω με τον συνηθισμένο τρόπο μου , το ένα χέρι να παίζει με τα μαλλιά μου ενώ το άλλο είναι στα χείλη μου.. Στα αυτιά μου παίζει χάρη στα ακουστικά το " Dust In The Wind" των Kansas.Διαβάζω αρκετή ώρα ώσπου φτάνω σε μια σελίδα που απεικονίζει το ίδιο ακριβώς κολιέ με αυτό που εγώ φοράω. Αρχίζω να διαβάζω με ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον την σημασία του ώσπου ακούω το καμπανάκι να χτυπά στην πόρτα. Κάποιος μπήκε στο μαγαζί..