Η πρωτη συναντηση του Ματτ Ντραγκονιντ και της Αιριν Σαρφφ. Επεισοδιο 1 της σειρας Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ πρωτος κυκλος. Βασισμένο στο Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ Μια Νέα Ελπίδα καθώς και σε διάφορα παιχνίδια και σειρές, κυρίως το Once Upon A Time , τ...
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
Καθώς η Άιριν απομακρύνεται την ακολουθώ..Έχω το ιδιαίτερο χάρισμα να βλέπω την Αύρα των ανθρώπων, όλοι έχουμε μια αύρα. Η Αύρα για τους Αλχημιστές είναι η ψυχή τους, το χαρακτηριστικό που κάνει μοναδικό τον κάθε άνθρωπο.Εγώ έχω κόκκινη και λευκή Αύρα ενώ η Άιριν έχει χρυσή και λίγο λευκή Αύρα..Η Αύρα της Άιριν - και αυτό είναι που με συναρπάζει ακόμη περισσότερο για εκείνη - είναι εξαιρετικά σπάνια..Μου θυμίζει μόνο ένα άτομο που ξέρω στην ζωή μου.. Εκείνη.. Την Χιονάτη.. Η Άιριν.. Θεέ μου, είναι τόσο όμορφη..
Θέλω να την ακολουθήσω. Φοβάμαι για το τι μπορεί να κάνει, φάνηκε θυμωμένη..Απο εκείνη έχω μάθει ότι ο θυμός δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος.. Κοιτάζω στο παρελθόν.. Ήμουν με την Χιονάτη και καθόμασταν σε ένα δάσος.. Είχα ανάψει φωτιά και εκείνη είχε καλυφθεί με μια δερμάτινη κουβέρτα..Με κοίταζε ενώ έριχνα μερικά ξύλα στην φωτιά.. " Έπρεπε να με αφήσεις να τον σκοτώσω.." με κοίταζε.. Να πάρει , γιατί ενώ την κοιτάζω μου έρχεται η.. Άιριν ; Την κοιτάζω " 'Οχι δεν έπρεπε.. Και έκανα πολύ καλά που σε σταμάτησα.. " της έλεγα. " Α μπα, γιατί ;;" με κοίταζε πάντα με αυτό το βλέμμα απορίας. Ακόμη και τώρα που με κοίταζε σαν γυναίκα έβλεπα την απορία ενός παιδιού.. " Εύκολο , Χιόνι.." της έλεγα και εκείνη εξαγριωνόταν που την αποκαλούσα έτσι.. Δεν της άρεσε να την λέω Χιόνι, της άρεσε ολόκληρο το όνομα... " Φοβόσουν τον ληστή εκείνο. Ο φόβος οδηγεί στον θυμό, ο θυμός οδηγεί στο μίσος και το μίσος ..Οδηγεί στο να υποφέρεις. Δεν θέλω να υποφέρεις." της έλεγα και εκείνη με κοίταζε με ορθάνοιχτα μάτια..
Σκέφτομαι αμέσως την Άιριν. .. Μου έρχονται στο μυαλό τα μαύρα μακριά μαλλιά της και τα γαλάζια μάτια της.Και τι δεν θα 'δινα για να περάσω τα δάχτυλά μου στα μαλλιά της, τα οποία φαίνονται σαν να απλώθηκε επάνω τους η νύχτα, να την κρατήσω κοντά σαν παιδί που θέλει προστασία, να την αγγίξω στα υπέροχα αυτά χείλη της και να την κοιτάζω ενώ γελά ή ενώ μου μιλάει.. Φαίνεται τόσο όμορφη και γλυκιά ενώ μου μιλά και κλείνει για λίγο τα μάτια της ή ενώ τα γουρλώνει σαν παιδάκι με δυσπιστία ή προσοχή.. Θα έδινα τα πάντα για να την κρατήσω κοντά και να καθόμαστε μαζί στον νυχτερινό ουρανό και να της δείχνω τα αστέρια. Να της δείξω την Μεγάλη και την Μικρή Άρκτο, τον Σταυρό του Νότου , να μιλάμε για τους κόσμους που μένουν ανεξερεύνητοι στο σύμπαν και για τα όνειρά μας να αναζητήσουμε αυτούς τους κόσμους, να ταξιδέψουμε σε αυτούς !!! Και μετά.. Θα έκανα τα πάντα για να χορέψω μαζί της ξυπόλητος στα χόρτα ή κοντά στο ποτάμι.. Γιατί την σκέφτομαι έτσι ενώ μόλις την γνώρισα ;; Και δεν ξέρω καν άμα είναι εκείνη..
