The Alchemist's Apprentice by Matt Dragoneed

35. Διεφθαρμένες Νεράιδες

Κοιμάμαι ως το μεσημέρι ώσπου τελικά ξυπνάω... Ανακαλύπτω πως βρίσκομαι στην αγκαλιά του Μάττ... Αυτό με κάνει να αισθάνομαι ήρεμη αλλά παράλληλα... Πετάγομαι πάνω με προσοχή αλλά και με ταχύτητα.... Κοιτάζω τον εαυτό μου, εντάξει είμαι ακόμα ντυμένη... Θυμάμαι πως τον αγκάλιασα, φιληθήκαμε και του είπα... Θεέ μου, του είπα πως τον αγαπώ... Δεν ξέρω πως θα αντιδράσει και τι θα σκεφτεί τώρα αλλά όλο αυτό... Να φιληθούμε, να αγκαλιαστούμε, να κοιμηθούμε μαζί στο ίδιο κρεβάτι έστω και ντυμένοι, όλο αυτό...  Ήταν λάθος και εγώ του είπα " Σε αγαπώ" έτσι απλά... Δεν έχω πει ποτέ ξανά σε κανέναν σε αγαπώ, όχι με τόση ένταση, με τέτοιον τρόπο... Ακόμα και στον Μπιλ δεν θυμάμαι να το έκανα έτσι... Πάλι νιώθω ένα σφίξιμο όταν το μυαλό μου τρέχει σε εκείνον.... Πάλι νιώθω σαν να χάνω έναν χτύπο της καρδιάς μου... Λοιπόν , δεν με νοιάζει αυτό τώρα... Κοιτάζω τον Μάττ, φαίνεται τόσο ήρεμος και γαλήνιος τώρα.... Κοιμάται και φαίνεται τόσο όμορφος , τόσο που έρχομαι κοντά του και παίρνω το πρόσωπο του στα χέρια μου... Είμαι σχεδόν έτοιμη να τον φιλήσω πάλι αλλά σταματώ... " Όχι... Είναι λάθος..." λέω και εφόσον σηκώνομαι βγαίνω έξω από το δωμάτιο...

Νιώθω τόσο αγχωμένη που για λίγο προχωρώ ξυπόλυτη πάνω-κάτω το δωμάτιο κόβωντας βόλτες με τέτοια ένταση και ρυθμό που φοβάμαι ότι η καρδιά μου θα πεταχτεί σαν ελατήριο μέσα από το στήθος μου...Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά μέσα στο στήθος μου και μπορώ να ορκιστώ ότι τα αυτιά μου βουίζουν τόσο έντονα από τους χτύπους της που θα σπάσουν τα τύμπανα των αυτιών μου και θα ματώσω...  " Να πάρει Άιριν, τι συνέβη ;;; Μάγια σου έκανε και δεν μπορείς πια να κάνεις κάτι ;;; Σου έκαναν κάποιο ξόρκι και έτσι σκέφτεσαι μόνο εκείνον ;;;; Θεέ μου, κάτι μου έριξε στο τσάι μου την στιγμή που έπινα, κάποιο παραισθησιογόνο σίγουρα ή μάλλον κάποιο ποτό που με έκανε να ρίξω τις άμυνες μου και να νυστάξω ... Θεέ μου, τι έγινε ;;;" προσπαθώ να βρω μια λύση επειδή δεν μπορώ να πιστέψω πως είπα τα αληθινά αισθήματα μου σε εκείνον , ήταν λάθος !!!! Τότε ακούω μια φωνή στα αυτιά μου εκτός από την δική μου και γυρνάω το κεφάλι μου... Είναι η κοπέλα με τα μακριά μαύρα μαλλιά και τα γαλάζια μάτια, η κοπέλα από το όνειρο μου... " Ω για όνομα του Θεού καλή μου !!!! Δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά !! Απλώς παραδέξου το, τον αγαπάς και δεν μπορείς να σταματήσεις να τον σκέφτεσαι, έχεις δαγκώσει  την λαμαρίνα μαζί του και τον αγαπάς.... Οπότε τώρα που βρήκες την ευκαιρία του είπες την αλήθεια ενώ παράλληλα έκανες κάτι που ήθελες καιρό...." χαμογελά η κοπέλα...