The Alchemist's Apprentice by Matt Dragoneed

36.Υψηλαίματοι και Λασπογεννημένοι

Μετά από την ανάγνωση του βιβλίου που μου χάρισε ο Μάττ αποφασίζω να γυρίσω σπίτι μου και να αποκοιμηθώ λίγο... Είμαι πολύ κουρασμένη και η αποκάλυψη ότι ο Μάττ με αγαπάει καθώς και το ότι ο Χέξξους ήταν παλιά μια Νεράιδα, γενικά τα όλα όσα διάβασα και ένας έντονος πόνος στο κεφάλι μου σαν κάποιος να ρίχνει βεγγαλικά στο κρανίο μου δεν βοηθάνε ιδιαίτερα !!!! Με κόπο και πολλές έντονες βλασφημίες φτάνω στο σπίτι μου, ξεκλειδώνω, ανεβαίνω στο δωμάτιο μου και εφόσον κλείνω την πόρτα βάζω το μαύρο μου νυχτικό και πέφτω ξανά για ύπνο στο κρεβάτι μου... Το βλέμμα μου πέφτει για λίγο πάνω σε ένα μουσικό κουτί πάνω στο κομοδίνο του κρεβατιού μου... Το ανοίγω και ξεκινάει να παίζει μια υπέροχη μελωδία, μια μελωδία που είμαι σίγουρη ότι έχω ακούσει ξανά κάπου,  κάποτε...

Προσπαθώ να κοιμηθώ και το καταφέρνω σβήνοντας το φως και κλείνοντας τα μάτια μου...  Εφόσον ο ύπνος με παίρνει στα στιβαρά του μπράτσα και αρχίζω να ονειρεύομαι βλέπω μερικές εικόνες οι οποίες είμαι σχεδόν σίγουρη πλέον πως ήταν και είναι αναμνήσεις , όχι απλά όνειρα... Βλέπω μια κοπέλα με ένα σπαθί να πολεμάει εναντίον ενός άντρα με μοβ πρόσωπο και φτερά που κρατάει μια ξιφολόγχη, μια κοπέλα να ακολουθεί τους Σταυροφόρους στην μάχη και τεράστιους δράκους να βγάζουν φωτιές ενώ μια κοπέλα ξαπλώνει στις πλάτες τους... Βλέπω έναν άντρα με γάντζο να προχωράει σε λασπώδεις βάλτους καβάλα σε έναν κροκόδειλο και δύο άντρες να παλεύουν.... Οι άντρες είναι γυμνοί από την μέση και άνω , ο ένας χωρίς τατουάζ μόνο με σημάδια από μάχη στο στήθος και στους ώμους ενώ ο αντίπαλος του έχει στον ώμο του το σύμβολο ενός καραβιού... Είναι και οι δύο ξυπόλητοι και ξεκινάνε να παλεύουν με τις γυμνές γροθιές τους... Την στιγμή που συγκρούονται νιώθω σαν να με χτύπησε ένα τεράστιο κύμα και να πετάγομαι στην θάλασσα με ορμή από κάπου ψηλά... Τι στο διάολο συνέβη ;;; Και τότε... Μια εικόνα...

Έρχεται συχνά στο μυαλό μου, με επισκέπτεται όταν ονειρεύομαι.. Βλέπω δυο φιγούρες να χορεύουν,  μέσα σε ένα πολύχρωμο δωμάτιο σε κάτι που μοιάζει με κάστρο.. Η μια φιγούρα είναι ένας άντρας και η άλλη μια γυναίκα σίγουρα... Η γυναίκα κάτι κρατάει και ο άντρας χορεύει μαζί της ενώ προσέχει να μην ρίξει οτιδήποτε εκείνη κρατάει... Ο άντρας είναι ευτυχισμένος μα η κοπέλα φαίνεται πως δεν είναι αληθινά ευτυχισμένη... Χορεύουν με χάρη και ομορφιά, είναι τόσο όμορφο να τους βλέπει κανείς από μακριά... Αναρωτιέμαι ποιοι να είναι και κοιτάζω τριγύρω.... Βλέπω ένα κατεστραμμένο πορτραίτο και από κάτω μπορώ να διαβάσω ένα όνομα " Κλάους.." το επώνυμο δεν μπορώ να το διαβάσω επειδή η φθορά το έχει καταστρέψει... Περίεργο, όλο το υπόλοιπο μέρος φαίνεται τέλειο.. Γιατί αυτή η ζωγραφιά να είναι τόσο φθαρμένη ;;; Νιώθω μια ζεστασιά σαν κάποιος να με κρατάει ζεστά κοντά του λες και είμαι νεογνό... Και τότε βλέπω πως τα παράθυρα είναι στολισμένα με χρωματιστά τζάμια σαν των εκκλησιών και εικονογραφίες πάνω διαφόρων μορφών να χορεύουν ευτυχισμένα... Ένα λαμπρό αλλά στο χρώμα μαύρο φως βγαίνει από τα παράθυρα και τα φωτίζει με τόση ομορφιά με αποτέλεσμα τα τζάμια να σπάσουν και οι φιγούρες που αποτυπώνονται σε αυτά να βγαίνουν από το γυαλί και να χορεύουν κοντά στις δυο άλλες φιγούρες που βλέπω...Είναι τόσο υπέροχο και χορεύω κοντά τους, είμαι ευτυχισμένη....