The Alchemist's Apprentice by Matt Dragoneed

33. Sad But True

Με δύναμη σηκώνω τα χέρια μου από το έδαφος και προχωρώ προς το τελευταίο δέντρο που κατάφερα να δω... Η βροχή πέφτει πάνω μου και κάνει τα μαλλιά που προεξέχουν από το καπέλο μου να βρέχονται... Το νερό στάζει από τα μαλλιά μου αλλά είναι περίεργο που η κοτσίδα μου είναι στεγνή.. Μάλλον φταίει το καπέλο που φοράω... Καθώς προχωράω στο δάσος του πάρκου της βασίλισσας Ελισάβετ του Λονδίνου ψάχνω στοιχεία για το τελευταίο ζωντανό μέλος των Rogues, την κοπέλα που άλλαξε και καταδίκασε με αυτόν τον τρόπο σε θάνατο την Ματωμένη Βροχή.. Ψάχνω δηλαδή για να ανακρίνω, και να μάθω από αυτήν την κρυψώνα του Αλχημιστή και της Μάρτυρα, την Άλις Κλίρσπαρκ... Μια προδότρια, κλέφτρα, ψεύτρα και διπρόσωπη κοπέλα που παρά των ανήθικων τρόπων με τους οποίους ολοκλήρωνε τις αποστολές της και του ότι είπε ψέμματα σε πολλούς συνεργάτες της και στρατιώτες της, ονομάστηκε από την Αδελφότητα ως ηρωίδα και πολλοί την θαύμασαν !!!

Αλλά εγώ ξέρω την αλήθεια και ποτέ δεν θα υποκύψω στα ψέμματα της.. Μπορεί να πετάξει σκόνη και βρωμιά στα μάτια όλων, όχι όμως πάνω στα δικά μου...Εμένα δεν μπορεί να με κοροϊδέψει επειδή έχω δει το αληθινό της πρόσωπο... Την συνάντησα πριν 10 χρόνια, όταν η Μάρτυρας, σύμφωνα πάντα με τον Αφέντη , ήταν 5 χρονών... Την είχα συναντήσει σε μια μυστική κρυψώνα του Τάγματος, ένα αρχηγείο, κρυμμένο σε μια αγορά γιγάντων κάτω από την γέφυρα του Μπρούκλιν... Είχα πάει εκεί για να γυαλίσω τα σπαθιά μου μιας που ο αφέντης και η Ματωμένη Βροχή με είχαν κάνει να πιστέψω ότι μπορούσαν να αναλάβουν την απειλή της Άλις και της ομάδας της.. Μόλις την κατάλαβα χωρίς να καταλάβουν ποια είμαι έπεισα κάποιους στρατιώτες του Τάγματος να κυνηγήσουν εκείνη και τους συντρόφους της, έναν πρώην εκτελεστή, νυν ιερέα και έναν τύπο αυθεντία στα κόλπα με μαχαίρια... Ακόμα θυμάμαι το τι έκανε.... Οι στρατιώτες του Τάγματος τους κυνήγησαν, ήθελαν να τους πιάσουν και να δώσουν την ευχαρίστηση στην Ματωμένη Βροχή να τους ξεκάνει...

Όμως η Άλις είχε ήδη σχεδιάσει κάτι για να ξεφύγει, να την μεταφέρουν στο αρχηγείο μας, να συλλάβουν τους συντρόφους της και τέλος να το σκάσει εκείνη ολοκληρώνοντας την αποστολή και σώζοντας τους δικούς της... Την θυμάμαι να τρέχει με τις βαλλίστρες της, έτοιμες στα χέρια της...Καθώς τρέχει γυρνάει, σταματάει και ρίχνει με την βαλλίστρα της ένα βέλος στο πόδι του ενός από τους στρατιώτες ... Όλοι οι υπόλοιποι τρέχουν πίσω της και προσπαθούν να την πιάσουν με αποτέλεσμα ο ιερέας να πυροβολήσει κάποιους και να σκοτώσει τον έναν, λέγοντας μια προσευχή... Έτρεξε προς ένα σημείο που φαινόταν σαν αδιέξοδος όμως, άμα συνεργάζονταν και ο ένας πατούσε στα χέρια του άλλου θα κατάφερνε να περάσει πάνω από έναν τοίχο, που οδηγούσε μέσω μιας καγκελόφραχτης πόρτας έξω από την αγορά, κάπου κοντά σε ένα δασάκι του Σέντραλ Πάρκ...Ο άλλος φίλος της, ο Ιούδας, ένας Εβραίος μαχητής και άριστος στο να πετάει μαχαίρια έβαλε πρώτος τα χέρια του και βοήθησε σπρώχνοντας τον ιερέα, τον  Άντι πάνω στον τοίχο προς την καγκελόπορτα... Ο Άντι κατάφερε και πιάστηκε με αποτέλεσμα , μετά από αρκετή προσπάθεια να την ανοίξει...  Έτσι περίμενε στην απέναντι πλευρά της πόρτας... Το ένα του χέρι κράταγε την πόρτα ανοιχτή και το άλλο ήταν έτοιμο να πιάσει το χέρι του όποιου προσπαθούσε να έρθει επόμενος για να τον τραβήξει πάνω..