Teen Wolf

Jack's Son

Merabaa, nasılsınız? Yeni bölümle karşınızdayım. Bu bölümle ilgili yorumlarınızı çok merak ediyorum, sizi seviyoruum :*

----------------------------------------------------------------------------------------

Neredeydim böyle ben?! Heryer karanlık ve ıssızdı. Ellerim arkamdan bağlanmış. Ayaklarımda bağlıydı. Lanet olası ipler bileğimi kesmişti, her an kanayabilir gibi hissediyordum.

"Dolunayda gelecekler."

- Sen...

Kafamdaki lanet olası ses yine başlamıştı.

Sesim titriyordu, ağlarken konuşmaya çalışmaktan.

Dolunay ne zamandı ki.

Burada o güne kadar açlık ve susuzluktan ölürdüm zaten. Göz bebeklerim gittikçe karanlık ortama alışmış ve bir çıkış yolu arıyordu.

İplerden kurtulmamı sağlayacak birşey...

Bakışlarım; sağdan sola doğru gezerken, tekrar sağa döndüm. Bu işime yarayabilirdi.

Sürünerek camın yanına gittim ve ayakta doğrulmaya çalıştım. Bu camı neyle kırabilirdim ki...

Sanırım bu işten yara almadan kurtulamayacaktım.

Derin nefes alıp, omuzumla vurdum pencereye ama kırılmadı.

5. Deneyişimde cam kırıldı. Yere eğilip, elime bir tane iri bir cam parçası aldım ve bileğimdeki ipe sürtmeye başladım. Sandığımdan da zordu bu. Filmlerde çabucak kesiliyordu ama!

İpler biraz biraz çözülmeye başlamış ve ellerim gevşemişti.

Bacaklarımı çözmek daha kolay olacaktı. Eğer kapı açılmasaydı.

Dış kapının açılma sesini duyar duymaz, ellerime ipi doladım ve ellerimi arkama koydum. Kaçma ihtimalimi düşünmesi iyi olmazdı.

+ Seninle birazcık eğlenmek isterdim...

Yanıma giren genç bir çocuktu. Muhtemelen sürüden olmalıydı.

+ Yanıldın güzelim. Ben Jack'in oğluyum. Ama evet bu sürüdenim.

Yanıma çömelmiş, saçlarımı okşuyordu.

+ Ölmeyi haketmiyorsun.

- Beni kurtaracakmısın peki?!

Bir kahkaha patlattı.

+ Neden seni kurtarıyım?! Tanıdığım daha doğrusu bildiğim kızlardan değilsin. Benimle yatmak istemiyorsun, bunu anlayabiliyorum.

- Doğru tahmin. Şimdi defolurmusun?!

Sinirlenmiş ve kolumu sıkıyordu.

+ Açlıktan ölmek... Susuzluktan ölmek... Yada kurtadamlar tarafından ölmek. Güzel sonlar değil mi?!

Ne yapmamı istiyordu ki?!

Gözü tek bir noktaya kilitlenmişti... Benim iplerime. Ve yaklaşıyordu.

Arkamda cam kırıkları vardı. Kurtulmam için tek bir şans.

Elerime cam kırıklarını alıp tam gözlerine doğru attım. Tam isabet!

Bu onu biraz oyalardı. Ayaklarımdaki ipleri çözdükten sonra kaçmak için ayağa kalktığımda; kolumdan tutup, duvara fırlattı. Ahh bu acıtmıştı.

Küçükken 1 ay aldığım tekvando eğitimini kullanma zamanıydı.

Bana yaklaştığında kasığına tekme attım ama gitmeye yeltendiğimde kolumu tutup beni yere ittirmişti tekrar.

+ Kaçabileceğinimi sandın sen?!

İki büklümdü ama yinede kaçmaya yeltenemiyordum. Canım çok acımıştı.

Kendimi toparlayıp, elime iri bir cam parçası aldım ve son kez daha kaçmak için ayağa kalktım ve

Kapıdan çıkıp koşmaya başladım. Bulunduğum yer 3 katlı, yıkık ve korkunç bir evdi. Merdivenlerden aşağı inmeye başladım. Merdiven atılan her adımla çökecek gibi oluyordu.

Yukarıdan bağırışlar duyuluyordu. Arkamdaydı. Merdiveni bitmesine son 4 basamak kala atlayarak bitirdim.

Kapı kilitliydi. Lanet olsun! Başka çıkış yolları bakıyordum. Mutfak gibi bir yere girdim. Orada bir pencere vardı, oldukça küçüktü ama geçebilirdim. Elime mutfakta bulduğum birşeyi aldım ve camı kırdım. Merdivenden iniyordu, duyduğum seslere göre. Fazla vaktim kalmamıştı.

Bir küfür salladı. Gittikçe yaklaşıyordu. Camı tamamen kırdım ama tam geçecekken o geldi.

Kalbim çok hızlı atıyordu. Belkide pes edip, kaderime boyun eğmeliydim... Tabi herşeyi denedikten sonra.

Elimdeki şey ona fırlattım ama havada yakaladı.

+ Kaçabileceğini mi sandın sen?!

Bana bir adım attı.

+ HA?! KAÇABİLİRSİN Mİ SANDIN?!!

Bir adım atmak için geri gittiğimde; bana bir tokat attı ve cam kırıklarının olduğu yere düştüm. Heryerime batmıştı lanet olası şeyler.

Beni kolumdan tutup ayağa kaldırdığında, elimde iri cam hala duruyordu ve sanırım artık bunu kullanmam gerekti.

Beni sürüklerken onu kolundan tutup, kendime çevirdim ve karnına camı sapladım. Bu sefer yere düşmüştü. Bakalım bu kez nasıl kurtulacak.

Tekrar cama doğru yönelmek istedim ama o tam girişte yatıyordu. Başka bir odaya girdim. Buradaki cam diğerinden çok daha genişti. İşim kolay olacaktı, tabii önce kıracak birşey bulursam.

Etrafa bakınırken; onun ayağa kalkıp bana doğru yürüdüğünü gördüm. Nasıl bu kadar çabuk kalkabilirdi ki?!

+ Bu sefer kaçamayacaksın!

Evet. Haklıydı. Ama son bir şansım daha vardı, riskli bir şans.

Cama doğru tüm cesaretimi toplayıp, koşmaya başladım. İçinden geçebilirim. Üzerime yapışan camlarla...